1209

Αντιθέτως με ό,τι νομίζεται είχε και η Ρωμανία οικόσημα, όπως τα δυτικοευρωπαϊκά Coat-of-Arms, με Heraldry και με Blazon (η τυποποιημένη περιγραφή των οικοσήμων αυτών). Μάλιστα η Εραλδική αποτύπωση των αριστοκρατικών οίκων εμφανίζεται πολύ συγκεκριμένα κατά την διάρκεια του 12ου αι, ανάμεσα στην Πρώτη και την Τρίτη Σταυροφορία, και ακριβώς λόγω της επαφής των βασιλέων και των βαρώνων τους με τους Κομνηνούς και την οικογενειακή τους ευνοιοκρατία.

-

θυρεός της λατινικής αυτοκρατορίας της Ρωμανίας

με αφθονία από ελληνικούς σταυρούς

-

scutcheon of the latin empire of Romaniae

with greek crosses galore

Ο Ερρίκος της Φλάνδρας, ο λατίνος αυτοκράτωρ Ρωμαίων, επιβάλλει την κυριαρχία του στους βαρώνους του ρηγάτου της Θεσσαλονίκης, ενώ αφήνει τον αδελφό του, Ευστάθιο, στη Σαλονίκη, ως αντιβασιλιά του μικρού Δημητρίου. Αλλά και ο δεσπότης της Ηπείρου Μιχαήλ Δούκας Κομνηνός, ο οποίος παντρεύει την κόρη του με τον Ευστάθιο, δηλώνει υποταγή στον Ερρίκο. Επίσης, με τη μεσολάβηση των Βενετών, ο λατίνος αυτοκράτωρ, σχηματίζει συμμαχία με το Μουσουλμάνο αυτοκράτορα Γιγιαθαντίν Καϊ Χοσρού εναντίον του Θεοδώρου Λάσκαρη, ενώ ο Θεόδωρος συμμαχεί με τον Λέοντα Β΄, βασιλιά της Μικρής Αρμενίας.

Ύστερα από συστηματικές επιθέσεις και λεηλασίες από Φράγκους καταδρομείς, προασπίζεται η ασφάλεια του Αγίου Όρους με την προσωπική παρέμβαση του Ερρίκου της Φλάνδρας, ο οποίος στη συνέχεια εκστρατεύει στο Νότο, όπου κατακτά τη Λαμία και τη Θήβα. Με το θάνατο του Σαμπλίτη, ο Γοδεφρείγος Βιλλεαρδουίνος αναλαμβάνει όλες τις φραγκικές κτήσεις στο Μορέα, όμως με τη συνθήκη της Σαπιέντζας, αποδέχεται την κυριαρχία της Βενετίας στη Μεθώνη, την Κορώνη, τα μεσσηνιακά παράλια, γενικότερα. Επίσης, αυξάνεται η βενετική επιρροή στην Εύβοια, όταν οι Βενετοί στηρίζουν το Λομβαρδό βαρώνο Ραβανο ντελλα Καρτσερι, που επιβάλλεται σε ολόκληρο το νησί ως κύρις του Νεγρεπόντε.

Στη Γερμανία (επίσης Νιμιτζία ή Νεμιτζία, και Αλαμανία ή Αλεμανία), ενώ φαινόταν ότι ο Φίλιππος της Σουαβίας νίκησε τον αντίπαλό του Όθωνα Δ΄, δολοφονείται απρόσμενα, προφανώς με την παπική ευλογία, από τον κόμητα Όθωνα των Βιττελσμπαχ (μακρινό πρόγονο του 1ου βασιλιά της νεώτερης Ελλάδος). Ο σφετεριστής αυτοκράτωρ της Δύσης, Όθων Δ΄, ανήκει στην οικογένεια των Γουέλφων που θεωρούνταν η εκλεκτή επιλογή της Αγίας Έδρας (= παπικό κράτος) για τη διακυβέρνηση της Γερμανίας, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Με το θάνατο του αντιπάλου του, ο Όθων Δ΄ εισέρχεται θριαμβευτικά στην Ιταλία και ανακηρύσσεται αυτοκράτωρ από τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄.

Βαρώνοι από τη νότια Γαλλία έχουν αναπτύξει αγαθές σχέσεις με αυτοκράτορες & Δυνατούς της Ρωμανίας, ήδη από την εποχή της Α' Σταυροφορίας. Για παράδειγμα, ο εύπορος και επιφανής Ραϊμόνδος Δ΄(Στ') του Σαιν Ζιλ , κόμης της Τουλούζης, ο Λατίνος σταυροφόρος που ενώ αρχικά είχε δείξει την περισσότερη επιφύλαξη ως προς τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό, εν τούτοις κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, τα βρήκαν, και αλληλοστηρίχτηκαν με ειλικρίνεια - πχ στη διένεξη για την κυριότητα της Αντιόχειας. Γενικά, με διευρυμένους τους ορίζοντές του, ο οίκος Φρεντελον του κομιτάτου (κομητεία) της Τουλούζης προσεγγίζει συνεχώς την κουλτούρα του Λεβάντε (= Συρία & Άγιοι Τόποι) και της Ρωμανίας, τόσο ώστε από φέτος προκαλείται ανοικτή ρήξη των Φρεντελόν με την Αγία Έδρα.

Οι άρχοντες και οι επίσκοποι της Βόρειας Γαλλίας συγκεντρώνουν τους στρατούς τους στη Λυόν, κατόπιν πολεμικού καλέσματος από τον φρικτό πάπα Ιννοκέντιο Γ'. Από εκεί ξεχύνονται απάνθρωπα πάνω στο κομιτάτο της Τουλούζης, το κυριότερο κράτος της Νότιας Γαλλίας (επίσης Οκκιτανία, Occitanie). Ο κόμης Ραϊμόνδος Στ΄ (Η') των Φρεντελόν/Σαιν Ζιλ υποτάσσεται στον παπικό λεγάτο, οπότε οι σταυροφόροι στρέφονται στη συνέχεια κατά της υποκομητείας του Μπεζιέ, του Ραϊμόνδου-Ρογήρου, ανηψιού του κόμητα. Οι μαζικές σφαγές Καθαρών, αλλά και Χριστιανών, της περιοχής, θα διαρκέσουν 20 έτη (1209-29), και αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα γενοκτονίας.

Η νότιος Γαλλία (Οκκιτανία, Occitanie), κατά το σωτήριον έτος 1209

13ος αι

1208

1210

πίσω στην αρχική σελίδα