101es.htm

Komenci Vojaĝon

Dum pli ol du monatoj post la frua emeritiĝo en marzo de ĉi tiu jaro, mi alteriĝis sur la flughaveno de San Francisco kun multege da pakaĵo. En la pakaĵo troviĝis ankaŭ motorcikla kasko, leda jako, leda pantalono, kaj tendo, dormsako. Ĉe la enmigrejo, mi respondis, ke mi volas resti dum tri monatoj. La oficisto demandis min, kial mi necesas kiel longan tempon. Por eniri en Usono sen vizo pasageroj devas posedi irorevenan bileton, ne nur iran bileton. Mia revena flugo estis rezervigita post dek tagoj. Mi respondis al la demando de la oficisto, ke mi laboris por lokala registaro kiel komptila fakulo pri enmedia malpuriĝado, ke mi vizitos mian usonan amikon, kiu estas kuracisto, kaj ke mi havos motorciklon vojaĝon kaj tiel plu. La oficisto fine certigis min ne engaĝi en malleĝa laboro kaj min donis permeson por tri monatoj.

Post ok-kaj-duono-hora ne-fumu sur la faeroplano el Osaka, mi rapide eliris el la flughaveno por fumi cigaredon tuj kiam simpla rentgena ekzameno finiĝis ĉe la doganejo. Kiam mi finis fumi duan cigaredon, Michael, mia amiko dum pli ol 25 jaroj, venis por ricevi min per aŭtomobilo. Tio estis grandan helpon, ĉar mia pakaĵo estis tiel enorma ke nur unu viro ne povas porti.

@@

Ekde pasintaj dek jaroj kiam mi ekhavis motorciklon licencon, mi jam prenis unu-monatan ferion por havi motorciklan vojaĝon en eksterlando preskaŭ ĉjiu jare. Ĉiufoje mi havis deziron fari motorciklan vojaĝon ĉirkaŭ la mondo, havante sufiĉan tempon kaj liberigante min el okupata veturplano. Kaj mi jam aĝas pli ol 50. Kiam ekscii la mian maljuniĝanta kulpo, mi pensis, ke la realigo de mia revo por longa tempo ne devas esti prokrastota plu. Vivo estas mallonga, kaj estas donita al ni nur unu foje. Do, mi finis 29 jarojn da laboro kiel oficisto kaj decidis vagadi ĉirkaŭ la mondo per motorciklo.

Motorciklo estas pley grava ilo pof mia vojaĝo. Tiu estas ne nur unu ilo, sed iu kiel mia vojaĝa kunulo. Tiu estas ĵus kiel edzino por needzigita rajdanto kiel mi. Kiuj estas la fundamentaj postuloj pri la motorciklo por mi? Unue, la motorciklo devas esti longtempema kaj fidegema; dua, tiu devas porti sen-tuba pneŭmo, kiu estas faĉile riparebla kiam trapikita: tria, tiu devas esti ne ĉeno-pelata, sed ŝafto-pelata por certigi konservon nenecesa; kvara, tiu devas havi benzinujon kun granda kapacito bonan por longa motorciklado; kvina, tiu devas instali malmolan keston ambaŭ flanke de motorciklo por sekure stapli pli da pakaĵon; sesa, tiu devas havi sidejon kiel eble plej malaltan, car mi havas ekstreme mallomgajn krurojn. Post esplorado mi ekhavis konkludon, ke nur BMW-R1100R sufiĉigas tiujn ses postulojn.

La interreto estas vere oportuna. Antaŭ ellaso el Japanio mi serĉis la BMW vendejojn plej proksimajn al Rohnert Park en Kalifornio, kie Michael vivas, kaj petis la vendejon trovi unu motorciklon por mi. Novan modelon de la motorciklo. R1150R aperis en la merkato ĉiprintempe, tamen, bedaŭrinde tiu havas pli altan sidejon de 80 cm. Rezulte mi devis trovi uzitan malnovan modelon kun pli malaltan sidejo de 76 cm. Mia vendejo jam trovis R1100R por mi antaŭ kelkaj tagoj antaŭ kiam alvenis en Kalifornio. Tamen, pli bona novaĵo atendis min ĉe la flughaveno en San Francisco. En la tago antaŭ forio el lia domo al flughaveno, Michael trovis du R1100Rjn aĉeteblajn en apudejoj de lia regiono sur la interreto. Unu el la du estis sufiĉe nava de 2000 jara modelo kaj veturita distanco estis nur 25,000 km, kiu estis plimulta ol tiu de mia vendejo. Tiu motorciklo ankoraŭ havas du-jaran garantion restigitan. Krome tiu havis ekipaĵojn de varmigeblaj gripoj, ventŝildo, ŝloseblajn malmolajn kestojn je la anbaŭ ladoj de la motorciklo, kiujn mi volis.

Sekvantmatene mi iris al San Francisco kun Michael per lia aŭtomobilo kaj aĉetis tiun motorciklon el virino, kiu diris, ke ŝi antaŭe laboris en Japanio por Sony. Si estas tiel bela rajdantino kiel mi pensu, ke mi volas esti ŝia amiko, se ŝi needziĝus. Post la akirado de motorciklo Michael helpis min multe enregistrigi tiun kaj kontrakti motorciklan asekuron kaj tiel plu. Tiu kiu oni necesas estas bona amiko.

Rohnert Park, kie Michael vivas, lokiĝas ĉirkaŭ 80 km-jn norde de San Francisco kaj tie neta rezideja areo etendas. La ĉielo estis daŭre klara ĉiu tage post mia alveno en tiu loko, kaj se oni foriras el urbeto, oni povas ĝui idiliecan pejzaĝon. Estas nek multaj aŭtomobiloj, nek multe da bruo, do oni vere povas faciligi sin kaj senti sin feliĉa. Malantaŭe de la domo de Michael staras granda parko kolorigita en verdo kun gazono, kaj unu parto de la parko provizas ludterenon por najbara elementa lernejo.

Kvankam tiu parko estas sufiĉe granda, ne troviĝas popolo. Tio estas reale luksa spaco. La domo de Michael haves la saman grandan garaĝon kaj ĝardenon kiel aliaj najbaraj domoj kaj li kulturas legomojn kaj fruktojn en la ĝardeno.

Kolibroj kaj aliaj nekonataj birdoj ofte vizitas lian ĝardenon. Sidante en vitro-mura hela ĉambro duŝata per riĉa sunbrilo kaj ĝuante la vidoaĵon de la ĝardeno kiel tiu kaj la malantaŭaj arboj, oni povas senti tempon malrapide fluanta kaj la naturon ŝanĝanta sian vizaĝon konforme al la fluanta tempo. Ekriĉiĝas la menso de oni. Ne troviĝas la dubo pri la fakto, ke Usono estas multe plej riĉa. La edzino de Michael estas origine japano, kaj kiale troviĝas "tatami" ĉambro en tiu domo. Ŝi lastatempe komensis komercon vendi ilojn por ceremonio de teo sur la interreto. Ŝi sidas antaŭ persona komputilo tutan tagon. Ŝi estas tiel bela kiel la rajdantino.

Michael forlasis la Barclay, Kalifornia Universitato, kiu estas bone konata per la kinofilmo "Deklaro de Frago", ĵus unu monato antaŭ la diplomiĝo kaj poste ekvojaĝis en la mondo kiel hipio. Li vajaĝis ĉirkaŭ Europo kaj Azio kaj pli poste li atinngis Japanio-n antaŭ 25 jaroj, posedante nur 20 dolaroj en la poŝo. Poste li reiris al Usono kaj studis medikamenton kaj faris agadojn kiel volontulo por helpi malriĉan popolon dum kelkaj jaroj en Nikaragvo, kie la Sandinista kaj la Contra havis seriozan batalon en tiuj tagoj. Li estas intelekto kaj milda viro, tamen, vere fortvola viro. Unu el la kaŭzoj, kiel mi decidis vagadi, estas havi sperton de hipio kiel li havis kaj koni la spiriton ami aliajn homojn kaj tiun helpi unu la alian. Michael kaj lia famlio estas tre sanemaj. Ili ne vidas televidon. Ili enlitiĝas je la deka en la nokto kaj ellitiĝas je la sesa en la morgaŭ. Joshua, la sola filo de 16 jaroj, portas forĵetindaĵojn al la ekstera forĵetaĵ-kesto, alportas ĵurnalon, manĝigas la hundon kaj preparas matenmanĝon por siaj gepatroj ĉiu morgaŭ. Li ludas pianon bone. Li ankaŭ faris la dompaĝo por la teo-ceremonia komerco de sia patrino. La desegno la unua paĝo estas tiel bona kiel tiu farita de profesiulo. Komparante lin kun la trodorlotitaj japanaj junuloj en la sama aĝo, mia koro ekmalheliĝas. Mi jam ankaŭ renkontis multe da aliaj sendependemaj junuloj en eksterlandoj. Mi havas dubon pri la valideco de la japana edukado por la juna generacio, kiuj devas alfronti kun tiaj junaj viroj de la mondo. Ĉu estas vere bone la futura ekonomio kaj la politiko de Japanio, pri kiuj la japanaj juna generacio prenos respondecon? Krom tiaj malfacilaj aferoj, ĉu mi vere povas ricevi promesitan pension? Tio ĉagrenas min eĉ post mia elliro el Japanio por senfina vojaĝo.

Mi iome eksaniĝis, restante en la domo de Michael dank' al la familia kutimo de frua enlitiĝo kaj ellitigĵo kaj al sia principe vegetara manĝaĵo. Mi nun trinkas nur unu glaso da vino por vespermanĝo kaj alie malpiigias cigaredojn kaŭze de ne-fumu en la ĉambro. Reszulte, mi jam reakiris mian sanan stomakon, kiu preskaŭ estis mortanta kaŭze de ĉiutaga, ĉiunokta drinkema festo antaŭ eliro de Japanio. En la hieraŭa vesperiĝo, mi eĉ faris ekzercon en la supre menciita parko. Antaŭ kiel longa jaroj esis la tempo, kiam mi movigis miajn muskolojn en tia maniero?

Hieraŭ estis sabato. Michael kaj lia familio folasis tie por serci kolegion, kie Joshua povas pasigi sian somerajn feriojn. Ili revenos en mardo de venonta semajno. Miaj lastaj motorciklaj konsistigaĵjoj liveriĝos al mia motorcikla vendejo ankaŭ en la venonta mordo. En merkredo de venontsemajno, mia sencela vojaĝo finfine komencos.