دردِ نهان
بنویسم تا بخوانی
آهِ دردی نهانی
باشد دیگر تو چون ما
در رنج و غم نمانی
حاشا که میلت افتد
کاسرارِ حق بدانی
هرگز مباد چون ما
مرکَب به دام رانی
عاشق شوی و بر تو
تنگ آید آسمانی