سخن دل
سخنی نگفتی
غم دل نهفتی
همه شب به فکری
و دمی نخفتی
تو شدی چه غافل
دل خود نرفتی
همه را خدا بین
که ز پا نیفتی
به حبیب خود ده
صدفی که سفتی
به خدا بیاویز
جویی ار تو جفتی