و انسان، دِینش ادا شد
یکی بودن جنس حق بود که شیطان از او جدا شد
ز عشق وصلش ولی بود که آدم سوی خدا شد
ولی آدم هم خطا رفت و بر جز عشقش نظر کرد
از او گردید از هبوطی جدا و روحش فدا شد
دل تنگ از وصل معبود هوایی کردش دو باره
از اعماق اندرونش «مرا بین در خود» ندا شد
وَ بیچاره غافل از خود چه ترسید او بار اول
به بیرون از خود نگه کرد و دنبال آن صدا شد
ولی اکنون گوئیا باز به یاد آن روی طناز
و عشق دیدار محبوب دو باره شاهی گدا شد