volgenseersteeeuwpatronen - belgianchristadelphians

De Christadelphians vormen een kleine godsdienstige groep als onderdeel van het ‘lichaam van Christus’ volgens de eerste eeuwpatronen van ware gelovigen in de vroege christelijke Kerk. Ten tijde van Jezus liepen er vele mensen hem na om naar zijn wijze woorden te luisteren en deze na te volgen. Ook vandaag trachten de Christadelphians Jezus woorden na te volgen en te leven naar het geloof en het karakter van de vroege Christelijke kerk. Doorheen de tijden zijn er steeds mensen geweest die probeerden te leven zoals echte navolgers van Jezus Christus en naar de voorbeelden van de apostelen en de eerste organisatie van de beweging die Dé Weg werd genoemd.

De naam „Christadelphians“ komt uit twee Griekse woorden en betekent „broers in Christus“. (Col. 1:2; Heb 2:11)

Op de zelfde manier, is „Christen“ inexpressief geworden, als definitie van ware gelovigen. Een christen, in de eerste eeuw, was één wie de doctrine van Christus zoals apostolisch uiteengezet ontving, en wie de bevelen van Christus de regel van zijn leven maakte. Vandaag, betekent het een lid van het christendom, zonder verwijzing naar individueel geloof of praktijk, en is er zelfs door sommigen nog een beperking aan opgelegd betreft bepaalde dogmatische geloofspunten. Wij ontsnappen aan deze verwarring door een andere naam aan te nemen, die Jezus op zijn discipelen toepaste. Hij riep hen „Mijn broeders“ (Johannes 20:17; Hebreeërs 2:11) - daarom, Broeders van of in Christus. Aangezien de Engelse vorm van deze naam door duizenden zal worden erkend voor al diegenen welke niet aan die dogmatische voorwaarden voldoen, is het geschikt om het in zijn (verengelste)Griekse vorm goed te keuren - CHRISTADELPHIAN – welke niemand anders zal bezitten dan diegenen welke zich willen houden aan de impliciete verklaring, dat niemand tot Christus behoort die niet het Evangelie van het Koninkrijk gelooft, en de bevelen van Christus uitvoert en onderschrijft.

Het apostolische geestelijk ambt

Om de gemeenschappen van Broeders in Christus efficiënt te maken voor hun voorwerpen, benoemde en kwalificeerde Christus, door de Geest, een verscheidenheid van ambtenaren, in de eerste eeuw, die Paulus als Apostelen, Profeten, en Leraren opsomt. Aan deze werd de capaciteit gegeven om mirakelen te verrichten, gaven tot genezen te hebben zodat zij konden helen, hulp konden verlenen, in diversiteit van tongen konden spreken, wat wil zeggen verscheidene talen konden hanteren, en overheden overtuigen. Hun benoeming door de Geest maakte hen tot verantwoordelijke opzichters van het éne lichaam, dat de verbonden leden verplicht waren om uit te voeren.

Deze toebedeling van de Geest, en deze aanwezigheid van goddelijk gezag in de ecclesias of gemeenschappen, ging tijdens de dagen van apostelen, en daar op volgende generaties verder. Daarna deed apostasie, of geloofsafval, zich in de apostolische gemeenschap voor, naar de analogie van het geval van Israël, in hun eerste nederzetting van Canaän; wie „de Heer alle dagen van Joshua, en alle dagen van de oudsten diende die Joshua overleefden, die alle grote werkzaamheden van de Heer had gezien die hij voor Israël deed“ (Rechters 2:7). De geloofsverzaking heerste meer en meer, zoals de Apostelen, door de voorspelde Geest, hadden voorspeld dat het geval zou zijn (2 Timotheüs 4:1 - 4; 2:17), tot al de sporen van de primitieve waarheid zouden verdwenen zijn, en de Geest van de Heer werd teruggetrokken van elke vereniging met een lege Christelijke naam. Welk echt beroep ook sedertdien kan bestaan hebben was niet geëerd door een terugkeer van de getuigende en regerende aanwezigheid van de Geest.

De heropleving van het Apostolische Geloof

In deze tijd wanneer De Tijden van de Ongelovigen het einde nadert, en de era van de terugkeer van de Heer binnen deze dagen naderbij is gekomen, is er een heropleving van het originele apostolische geloof, door het toedoen van Bijbelse studie en demonstratie. Dit werk is volkomen natuurlijk in zijn naburige eigenschappen geweest (zie het Leven en het Werk van Dr. Thomas), maar grondig geestelijk en apostolisch in zijn resultaten. Het is onvergezeld door om het even welke zichtbare manifestatie van de Geest geweest, zoals de apostolische era kenmerkte, maar is niettemin de evolutie van het werk van de Geest in zijn individuele en collectieve verwezenlijkingen. Er is geen reden om om het even welke herhaling van deze manifestatie van de Geest tot de daadwerkelijke herverschijning van de Heer op de aarde te verwachten. In tegendeel, zijn er redenen om te geloven dat het goddelijke programma van zulke aard is dat het niet zou kunnen plaatsvinden.

In deze situatie van de zaken, zijn er problemen die de verrichtingen van het Evangelie in de eerste eeuw niet verwarden.

De mensen komen aan een kennis van de waarheid, hier en daar over de hele wereld, door middel van de gepubliceerde literatuur van de Waarheid, die wijd naar het buitenland is gegaan.

Wat moeten zij doen om deze kennis te bereiken? Zij zijn lid van de diverse godsdienstige organismen rond hen: zullen zij in hun gebruikelijke vereniging verdergaan? De reden zelf zou deze vraag beantwoorden zelfs als er geen Bijbelse begeleiding was. Hoe kan een mens verdergaan in samenwerking met een lichaam van wie hij opgehouden heeft om goede gevoelens erover te hebben en waarbij hij geen sympathie meer kan opbrengen voor hun handelingen en gedachten? De Heilige Schrift schrijft dat voor dat die de impuls zou dicteren om er uit te komen of “van hen uit te gaan” (2 Korintiërs 6:17), geen genootschap of geen verbond ermee te houden (Efeziërs 5:11), zich terug te trekken (2 Timotheüs 3:5). Het is onmogelijk dat de waarheid in theologische communies van de dag kon groeien of leven.

Broeders van Christus worden in vele landen over de hele wereld gevestigd met grote groepen Christadelphians in het Verenigd Koninkrijk en Europa, Australië en Nieuw Zeeland, Noord-Amerika, Zuid-Oost-Azië en Afrika. Als de vroege Christenen, komen wij in huizen, gehuurde ruimten en, in sommige gevallen, onze eigen zalen samen. (Handelingen 1:13-14; 2:46-47; 18:7; 19:9; 28:30)

Een leken Gemeenschap

Christadelphians zijn een leken gemeenschap die naar de eerste eeuw Christenheid wordt gevormd. Elke congregatie wordt een „ecclesia“genoemd (het woord van het Nieuwe Testament voor kerk). Er zijn geen betaalde geestelijken of een kerkhiërarchie. De leden van elke congregatie worden aangesproken als “broer“, “broeder” of “zuster“, en allen zijn betrokken bij het organiseren van de activiteiten. Alle leden dragen hun tijd en energie vrijwillig in de dienst tot God bij. Een sterk gemeenschappelijk geloof bindt de broederschap samen. (Romeinen 12:4 - 8; 1 Korintiërs 12:4 - 27; Galalaten 3:28)

In apostolische ecclesias werden dergelijke speciale broeders benoemd door, de Geest van God, de hand van apostelen, of andere geestbegiftigde personen, waarbij de gemeenschap zich akkoord verklaarde zich te onderwerpen aan welke benoemingen de rest van het lichaam voorlegde aan de zo vastgelegde regels en gezag. Dergelijke beslissende broeders werden benoemd om aan een permanent bureau te voorzien. Onder deze instelling, werden broeders het probleem van verkiezing ontnomen, en de verwarring omtrent het gepaard gaan met die formaliteiten min of meer verwant aan onze tijd wegens het gebrek aan autoriteit vermeden. Dezer dagen kunnen wij geen dergelijk voorrecht hebben, tot de Geest opnieuw spreekt; en is het slechter dan nutteloos om te beweren iets te bezitten dat wij niet gehad hebben. Onze wijsheid ligt in het erkennen van de ware aard van ons geval, en om het meeste te maken van de onbevoorrechte omstandigheden van een tijd die volgt op een van langdurige goddelijke afwezigheid en ecclesia chaos.

De enige uitvoerbare basis van orde in de omstandigheden bestaand in onze bedeling is deze van wederzijdse toestemming, uitgedrukt in het proces dat als stemming wordt erkend, wat letterlijk betekent uiting te geven van de eigen mening of zich uit te spreken. Indien God zou spreken, zoals in de dagen van Geestelijke bijstand, zou er geen behoefte aan de mens zijn om te spreken; maar aangezien God stil is voor het ogenblik, is er dan geen alternatief om de beste benoemingen trachten te doen onder ons zoals wij kunnen, die in alle pogingen proberen Zijn mening en Zijn wil te benaderen, zoals uitgedrukt in het geschreven woord.
Het principe van overheid door toestemming kan slechts praktisch toegepast worden door te luisteren naar de stem van innerlijke overeenstemming van het grotere aantal, dat technisch als “meerderheid“ wordt beschreven.
Zoals in Jezus tijd en kort daarna discussieerden de discipelen onder elkaar werden er regelingen besproken in onderlinge toestemming. Het principe van democratie is een uitvoerbaar alternatief bij gebrek aan de stem van gezag. En het is een principe dat caritatieve resultaten kan uitwerken indien ondergeschikt gemaakt aan de bevelen aan Christus, welke algemeen gangbaar waren bij zijn ware discipelen.

Diensten en benoemingen in het huis van Christus

Één principe zou alle benoemingen moeten doordringen in het huis van Christus, en dat datgene welk bepaald is door Christus, wanneer men spreekt van de uitoefening van gezag van één Christelijke over een andere; hij zei, „het zal niet zo onder u zijn. Hij die onder u het grootst is, laat hem als jongere zijn, en hij die aangezien wordt als belangrijkste laat hem dienen”

De benoeming van broeders in bepaalde functies is niet de benoeming van mensen om gezag uit te oefenen, maar om, zoals apostelen Jezus probeerden te dienen, mensen te dienen. Om deze reden is het wijs om van hen allen, in de hoedanigheid, als „dienende broeders“ te spreken. Om de zelfde reden is het ongeschikt om om het even welke technische term aan te wenden waarrond de ideeën van persoonlijk belang zich zouden kunnen vertonen, of welke een tendens zouden kunnen vormen om een koud officialisme tot stand te brengen en de gezinsverhoudingen in de Waarheid te verduisteren. De “commissie“ of het “comité”, bijvoorbeeld, of de “stafmedewerker“, de “archivaris”, enz., zijn abstracties die aansprakelijk zijn om dit te doen. Daarom is het wijs om de term „broer“ of „broeder“ aan elke dienst of bureau vast te maken. Het kan soms raar of overtollig schijnen; maar dit is meer dan gecompenseerd door zijn gezond effect in het helpen om de familie-eenheid van het lichaam van Christus te bewaren. Het houdt de mening in van het feit dat officiële broeders slechts broers zijn die een functie uitoefenen in deze wereld om een bureau voor het goed van de rest uit te voeren. Alsook sluit dit in zekere mate de deur tegen de corruptie die apostasie produceerde en administratieve wederrechtelijk inbezitneming of overweldiging ontwikkelde.

Dienende Broeders, geen heersers

Alle officiële broeders zijn dienende broeders; maar er zijn noodzakelijk verschillende soorten van dienende broeders, zoals leidende broeders of managers, voorzittende broeders, broeders die als portier optreden of bepaalde gemeenschapsdomeinen bewaken, enz., maar ALLEN zijn broeders. Het is belangrijk om deze eigenschap constant voorop te houden. Christus plaatst het daar: „Één is uw meester, zelfs Christus, en jullie allen zijn broeders“. Deze eigenschap, met veel andere mooie eigenschappen die oorspronkelijk aan het huis van Christus toebehoren, is van de godsdienstige systemen rond ons verdwenen die de naam van Christus dragen.
Teruggekeerd zijnde naar die basis, probeert de Christadelphian gemeenschap hieraan te houden. Er is geen gezag noch hiërarchie, slechts de dienst.

De geest van de benoemingen impliceert dit. De ecclesia benoemt geen meesters, maar bedienden. In principe, is de ecclesia doener van alles; maar aangezien het in zijn collectieve hoedanigheid onmogelijk is om de dingen te doen die moeten gedaan worden, is het meer de plicht om individuele leden af te vaardigden om het werk te doen in hun naam.

Als Paul zorgvuldig was om te adviseren dat de kandidaten voor geestelijke benoeming in de vroege ecclesiae bepaalde kwalificaties zouden moeten hebben om in aanmerking te komen, is het vandaag bijzonder nodig dat de achting aan deze kwalificaties in benoemingen zou moeten worden gehaald, wanneer wij niet met de zichtbare aanwijzingen van de mening van de Geest worden bevoorrecht.

De Bijbel onze enige gids

Wij keuren de Bijbel als onze enige gids goed en geloven het om het geïnspireerde woord van God te zijn en wij zijn ons ervan bewust van dat wij zelf onze eigen verantwoordelijkheid dragen voor al de handelingen die wij verrichten. Wij moeten ons gedrag en houding in alle aspecten van ons leven zelf bepalen. Het lidmaatschap wordt uitgebreid tot diegenen die het zelfde geloven na te zijn gedoopt (volledig ondergedompeld in water).
Dan horen wij de Bevelen van God te onderhouden, die door het Nieuwe Verbond door Christus Jezus worden verzegeld.

> Organisatie der broeders in Christus

> Organisatie gemeenschap