Christadelphians klein godsdienstig lichaam volgens de eerste
eeuw patronen
Christadelphians klein godsdienstig lichaam van ware gelovigen
De Christadelphians vormen een kleine godsdienstige
groep als onderdeel van het ‘lichaam van Christus’ volgens de eerste
eeuwpatronen van ware gelovigen in de vroege christelijke Kerk. Ten tijde van
Jezus liepen er vele mensen hem na om naar zijn wijze woorden te luisteren en
deze na te volgen. Ook vandaag trachten de Christadelphians Jezus woorden na te
volgen en te leven naar het geloof en het karakter van de vroege Christelijke
kerk. Doorheen de tijden zijn er steeds mensen geweest die probeerden te leven
zoals echte navolgers van Jezus Christus en naar de voorbeelden van de
apostelen en de eerste organisatie van de beweging die Dé Weg werd genoemd.
De naam „Christadelphians“ komt uit twee Griekse
woorden en betekent „broers in Christus“. (Col. 1:2; Heb 2:11)
Op de zelfde manier, is „Christen“ inexpressief
geworden, als definitie van ware gelovigen. Een christen, in de eerste eeuw,
was één wie de doctrine van Christus zoals apostolisch uiteengezet ontving, en
wie de bevelen van Christus de regel van zijn leven maakte. Vandaag, betekent
het een lid van het christendom, zonder verwijzing naar individueel geloof of
praktijk, en is er zelfs door sommigen nog een beperking aan opgelegd betreft
bepaalde dogmatische geloofspunten. Wij ontsnappen aan deze verwarring door een
andere naam aan te nemen, die Jezus op zijn discipelen toepaste. Hij riep hen
„Mijn broeders“ (Johannes 20:17; Hebreeërs 2:11) - daarom, Broeders van of in Christus.
Aangezien de Engelse vorm van deze naam door duizenden zal worden erkend voor
al diegenen welke niet aan die dogmatische voorwaarden voldoen, is het geschikt
om het in zijn (verengelste)Griekse vorm goed te keuren - CHRISTADELPHIAN –
welke niemand anders zal bezitten dan diegenen welke zich willen houden aan de
impliciete verklaring, dat niemand tot Christus behoort die niet het Evangelie
van het Koninkrijk gelooft, en de bevelen van Christus uitvoert en
onderschrijft.
Het apostolische geestelijk ambt
Om de gemeenschappen van Broeders in Christus
efficiënt te maken voor hun voorwerpen, benoemde en kwalificeerde Christus,
door de Geest, een verscheidenheid van ambtenaren, in de eerste eeuw, die
Paulus als Apostelen, Profeten, en Leraren opsomt. Aan deze werd de capaciteit
gegeven om mirakelen te verrichten, gaven tot genezen te hebben zodat zij
konden helen, hulp konden verlenen, in diversiteit van tongen konden spreken,
wat wil zeggen verscheidene talen konden hanteren, en overheden overtuigen. Hun
benoeming door de Geest maakte hen tot verantwoordelijke opzichters van het éne
lichaam, dat de verbonden leden verplicht waren om uit te voeren.
Deze toebedeling van de Geest, en deze aanwezigheid
van goddelijk gezag in de ecclesias of gemeenschappen, ging tijdens de dagen
van apostelen, en daar op volgende generaties verder. Daarna deed apostasie, of
geloofsafval, zich in de apostolische gemeenschap voor, naar de analogie van
het geval van Israël, in hun eerste nederzetting van Canaän; wie „de Heer alle
dagen van Joshua, en alle dagen van de oudsten diende die Joshua overleefden,
die alle grote werkzaamheden van de Heer had gezien die hij voor Israël deed“
(Rechters 2:7). De geloofsverzaking heerste meer en meer, zoals de Apostelen,
door de voorspelde Geest, hadden voorspeld dat het geval zou zijn (2 Timotheüs
4:1 - 4; 2:17), tot al de sporen van de primitieve waarheid zouden verdwenen
zijn, en de Geest van de Heer werd teruggetrokken van elke vereniging met een
lege Christelijke naam. Welk echt beroep ook sedertdien kan bestaan hebben was
niet geëerd door een terugkeer van de getuigende en regerende aanwezigheid van
de Geest.
De heropleving van het Apostolische Geloof
In deze tijd wanneer De Tijden van de Ongelovigen
het einde nadert, en de era van de terugkeer van de Heer binnen deze dagen
naderbij is gekomen, is er een heropleving van het originele apostolische
geloof, door het toedoen van Bijbelse studie en demonstratie. Dit werk is
volkomen natuurlijk in zijn naburige eigenschappen geweest (zie het Leven en
het Werk van Dr. Thomas), maar grondig geestelijk en apostolisch in zijn
resultaten. Het is onvergezeld door om het even welke zichtbare manifestatie
van de Geest geweest, zoals de apostolische era kenmerkte, maar is niettemin de
evolutie van het werk van de Geest in zijn individuele en collectieve
verwezenlijkingen. Er is geen reden om om het even welke herhaling van deze
manifestatie van de Geest tot de daadwerkelijke herverschijning van de Heer op
de aarde te verwachten. In tegendeel, zijn er redenen om te geloven dat het
goddelijke programma van zulke aard is dat het niet zou kunnen plaatsvinden.
In deze situatie van de zaken, zijn er problemen die
de verrichtingen van het Evangelie in de eerste eeuw niet verwarden.
De mensen komen aan een kennis van de waarheid, hier
en daar over de hele wereld, door middel van de gepubliceerde literatuur van de
Waarheid, die wijd naar het buitenland is gegaan.
Wat moeten zij doen om deze kennis te bereiken? Zij
zijn lid van de diverse godsdienstige organismen rond hen: zullen zij in hun
gebruikelijke vereniging verdergaan? De reden zelf zou deze vraag beantwoorden
zelfs als er geen Bijbelse begeleiding was. Hoe kan een mens verdergaan in
samenwerking met een lichaam van wie hij opgehouden heeft om goede gevoelens
erover te hebben en waarbij hij geen sympathie meer kan opbrengen voor hun
handelingen en gedachten? De Heilige Schrift schrijft dat voor dat die de
impuls zou dicteren om er uit te komen of “van hen uit te gaan” (2 Korintiërs
6:17), geen genootschap of geen verbond ermee te houden (Efeziërs 5:11), zich
terug te trekken (2 Timotheüs 3:5). Het is onmogelijk dat de waarheid in
theologische communies van de dag kon groeien of leven.
Broeders van Christus worden in vele landen over de
hele wereld gevestigd met grote groepen Christadelphians in het Verenigd
Koninkrijk en Europa, Australië en Nieuw Zeeland, Noord-Amerika, Zuid-Oost-Azië
en Afrika. Als de vroege Christenen, komen wij in huizen, gehuurde ruimten en,
in sommige gevallen, onze eigen zalen samen. (Handelingen 1:13-14; 2:46-47;
18:7; 19:9; 28:30)
Een leken Gemeenschap
Christadelphians zijn een leken gemeenschap die naar
de eerste eeuw Christenheid wordt gevormd. Elke congregatie wordt een
„ecclesia“genoemd (het woord van het Nieuwe Testament voor kerk). Er zijn geen
betaalde geestelijken of een kerkhiërarchie. De leden van elke congregatie
worden aangesproken als “broer“, “broeder” of “zuster“, en allen zijn betrokken
bij het organiseren van de activiteiten. Alle leden dragen hun tijd en energie
vrijwillig in de dienst tot God bij. Een sterk gemeenschappelijk geloof bindt de
broederschap samen. (Romeinen 12:4 - 8; 1 Korintiërs 12:4 - 27; Galalaten 3:28)
In apostolische ecclesias werden dergelijke speciale
broeders benoemd door, de Geest van God, de hand van apostelen, of andere geestbegiftigde
personen, waarbij de gemeenschap zich akkoord verklaarde zich te onderwerpen aan
welke benoemingen de rest van het lichaam voorlegde aan de zo vastgelegde regels
en gezag. Dergelijke beslissende broeders werden benoemd om aan een permanent
bureau te voorzien. Onder deze instelling, werden broeders het probleem van
verkiezing ontnomen, en de verwarring omtrent het gepaard gaan met die
formaliteiten min of meer verwant aan onze tijd wegens het gebrek aan
autoriteit vermeden. Dezer dagen kunnen wij geen dergelijk voorrecht hebben,
tot de Geest opnieuw spreekt; en is het slechter dan nutteloos om te beweren
iets te bezitten dat wij niet gehad hebben. Onze wijsheid ligt in het erkennen
van de ware aard van ons geval, en om het meeste te maken van de onbevoorrechte
omstandigheden van een tijd die volgt op een van langdurige goddelijke
afwezigheid en ecclesia chaos.
De enige uitvoerbare basis van orde in de
omstandigheden bestaand in onze bedeling is deze van wederzijdse toestemming,
uitgedrukt in het proces dat als stemming wordt erkend, wat letterlijk betekent
uiting te geven van de eigen mening of zich uit te spreken. Indien God zou
spreken, zoals in de dagen van Geestelijke bijstand, zou er geen behoefte aan
de mens zijn om te spreken; maar aangezien God stil is voor het ogenblik, is er
dan geen alternatief om de beste benoemingen trachten te doen onder ons zoals
wij kunnen, die in alle pogingen proberen Zijn mening en Zijn wil te benaderen,
zoals uitgedrukt in het geschreven woord.
Het principe van overheid door toestemming kan slechts praktisch toegepast
worden door te luisteren naar de stem van innerlijke overeenstemming van het
grotere aantal, dat technisch als “meerderheid“ wordt beschreven.
Zoals in Jezus tijd en kort daarna discussieerden de discipelen onder elkaar
werden er regelingen besproken in onderlinge toestemming. Het principe van
democratie is een uitvoerbaar alternatief bij gebrek aan de stem van gezag. En
het is een principe dat caritatieve resultaten kan uitwerken indien
ondergeschikt gemaakt aan de bevelen aan Christus, welke algemeen gangbaar
waren bij zijn ware discipelen.
Diensten en benoemingen in het huis van Christus
Één principe zou alle benoemingen moeten doordringen
in het huis van Christus, en dat datgene welk bepaald is door Christus, wanneer
men spreekt van de uitoefening van gezag van één Christelijke over een andere;
hij zei, „het zal niet zo onder u zijn. Hij die onder u het grootst is, laat
hem als jongere zijn, en hij die aangezien wordt als belangrijkste laat hem
dienen”
De benoeming van broeders in bepaalde functies is
niet de benoeming van mensen om gezag uit te oefenen, maar om, zoals apostelen
Jezus probeerden te dienen, mensen te dienen. Om deze reden is het wijs om van
hen allen, in de hoedanigheid, als „dienende broeders“ te spreken. Om de zelfde
reden is het ongeschikt om om het even welke technische term aan te wenden
waarrond de ideeën van persoonlijk belang zich zouden kunnen vertonen, of welke
een tendens zouden kunnen vormen om een koud officialisme tot stand te brengen
en de gezinsverhoudingen in de Waarheid te verduisteren. De “commissie“ of het
“comité”, bijvoorbeeld, of de “stafmedewerker“, de “archivaris”, enz., zijn
abstracties die aansprakelijk zijn om dit te doen. Daarom is het wijs om de
term „broer“ of „broeder“ aan elke dienst of bureau vast te maken. Het kan soms
raar of overtollig schijnen; maar dit is meer dan gecompenseerd door zijn
gezond effect in het helpen om de familie-eenheid van het lichaam van Christus
te bewaren. Het houdt de mening in van het feit dat officiële broeders slechts
broers zijn die een functie uitoefenen in deze wereld om een bureau voor het
goed van de rest uit te voeren. Alsook sluit dit in zekere mate de deur tegen
de corruptie die apostasie produceerde en administratieve wederrechtelijk
inbezitneming of overweldiging ontwikkelde.
Dienende Broeders, geen heersers
Alle officiële broeders zijn dienende broeders; maar
er zijn noodzakelijk verschillende soorten van dienende broeders, zoals
leidende broeders of managers, voorzittende broeders, broeders die als portier
optreden of bepaalde gemeenschapsdomeinen bewaken, enz., maar ALLEN zijn
broeders. Het is belangrijk om deze eigenschap constant voorop te houden.
Christus plaatst het daar: „Één is uw meester, zelfs Christus, en jullie allen
zijn broeders“. Deze eigenschap, met veel andere mooie eigenschappen die
oorspronkelijk aan het huis van Christus toebehoren, is van de godsdienstige
systemen rond ons verdwenen die de naam van Christus dragen.
Teruggekeerd zijnde naar die basis, probeert de Christadelphian gemeenschap
hieraan te houden. Er is geen gezag noch hiërarchie, slechts de dienst.
De geest van de benoemingen impliceert dit. De
ecclesia benoemt geen meesters, maar bedienden. In principe, is de ecclesia doener
van alles; maar aangezien het in zijn collectieve hoedanigheid onmogelijk is om
de dingen te doen die moeten gedaan worden, is het meer de plicht om
individuele leden af te vaardigden om het werk te doen in hun naam.
Als Paul zorgvuldig was om te adviseren dat de kandidaten
voor geestelijke benoeming in de vroege ecclesiae bepaalde kwalificaties zouden
moeten hebben om in aanmerking te komen, is het vandaag bijzonder nodig dat de
achting aan deze kwalificaties in benoemingen zou moeten worden gehaald,
wanneer wij niet met de zichtbare aanwijzingen van de mening van de Geest
worden bevoorrecht.
De Bijbel onze enige gids
Wij keuren de Bijbel als onze enige gids goed en
geloven het om het geïnspireerde woord van God te zijn en wij zijn ons ervan
bewust van dat wij zelf onze eigen verantwoordelijkheid dragen voor al de
handelingen die wij verrichten. Wij moeten ons gedrag en houding in alle
aspecten van ons leven zelf bepalen. Het lidmaatschap wordt uitgebreid tot
diegenen die het zelfde geloven na te zijn gedoopt (volledig ondergedompeld in
water).
Dan horen wij de Bevelen van God te onderhouden, die door het Nieuwe Verbond
door Christus Jezus worden verzegeld.
