Opdracht voor een Christen

Christenen moeten elkaar vooruithelpen in het leven. Op meerdere vlakken horen zij elkaar bij te staan en samen te gaan voor één en hetzelfde geloof.

In hun geloof dat de Nazareen Jezus, op wonderbaarlijke wijze is geboren uit de maagd Maria moeten zij die vele bijzonderheden aan anderen laten weten alsof het elke dag een Nieuw begin of Advent is. Zoals Jezus bemiddelaar is tussen God en mensen moeten wij, steeds de nabijheid van God voelend, trachten in te staan voor onze naaste. Steeds moeten wij werken aan onze eigen persoonlijjkheid, waarvan wij aannemen dat de oude te niet gedaan is door het Zoenoffer van Christus. en handelend naar de normen van onze Schepper

“Ik zal dan ook niet ophouden u deze dingen in herinnering te brengen, ofschoon gij ze weet en vast staat in de waarheid die gij hebt aanvaard.” (2Pe 1:12 WV78)

Petrus laat in zijn brieven ons weten dat wij moeten herinneren wat er gebeurt is. Hij gebruikt tupos en hupomim’nesko om aan te duiden dat er melding van moet gemaakt worden. Men moet zich iets herinneren of denken aan iets alsof datgene zulk een diepe indruk heeft gemaakt op ons als een blijvend litteken of als een zegel op een brief.

Wij kunnen ons misschien inbeelden dat wij volledig vast staan in de waarheid, moeten wij ons regelmatig geestelijk voeden en al de gegevens rondom ons ernstig onderzoeken. Gegrondvest op de waarheid die wij willen aannemen moeten wij elkaar blijvend geestelijk voedsel aanbieden en moeten wij zoals Petrus onze naaste blijvend de gebeurtenissen rond Christus in herinnering brengen.

Om alles goed te kunnen herinneren en het ook aan anderen in gedachte te brengen zodanig dat zij er in kunnen geloven moeten wij echt ons best doen om ons geloof te blijven voeden met meer dan gewoon vertrouwen er in. Hiervoor moeten wij ons zelf er toe aanzetten om regelmatig Bijbelstudie te doen.

Het heeft Petrus een hele tijd genomen eer hij tot het punt gekomen was om ook te gaan dienen. toen hij zijn brieven schreef was hij al een heel ander persoon geworden dan toen hij de voeten van Jezus niet wilde wassen (#Jo 13:8)

Hij zelf trok er nu op uit om zijn medebroeders te dienen en hen ook die nederigheid aan te leren. Om het kleed van Christus aan te trekken en om zoals onze Meester te worden hebben wij een hele weg af te leggen en regelmatig Jezus handelingen in herinnering op te nemen. Ook moeten wij actief aan onze persoonlijkheid en karaktereigenschappen werken.

“5 ¶ En juist Daarom moet gij uw uiterste best doen, om met het geloof de deugd te paren, met de deugd de kennis, 6 met de kennis de zelfbeheersing, met de zelfbeheersing de volharding, met de volharding de vroomheid, 7 met de vroomheid de broederlijkheid, met de broederlijkheid de liefde.” (2Pe 1:5-7 CANIS)

Met diegenen waarmee wij alles in herinnering willen nemen moeten wij samen maaltijd houden en dit aanschouwen als een herinneringsfeest, waarvan de deelnemers geen schandvlek mogen vormen.

-_-_-_-