Carl Ransom Rogers (Illinois, Ameriketako Estatu Batuak, 1902 - 1987) psikologoa eta apaiza izan zen. New YorkekoUnion Theological Seminaryn graduatu eta ordenatu zen. Ondoren psikologia klinikoko ikasketak egin, eta doktoregoa eskuratu zuen Columbiako Unibertsitatean. Psikologo gisa lan egin zuen Haurren kontrako Ankerkeriaren Prebentziorako Elkartean, haurren orientazio sailean, Rochesterren. Irakasle ere izan zen zenbait unibertsitatetan, eta Pertsonen Ikerketarako Zentroa sortu zuen bere lankideekin.
Bezeroarengan oinarrituriko terapiaren alde egon zen; Rogersen ustez, norberari buruzko iritzia funtsezko aldagaia da izaeraren antolaketan, eta sentimenak argitzea eta onartzea ezinbestekoa, berriz, psikoterapian. Rogersen iritzian, terapeutak den bezala agertu behar du, antzezpenik eta itxurarik egin gabe, eta enpatia eta bezeroaren arazoak ulertzeko gaitasuna izan behar du. Nor bere buruaren kontzeptuaz gainera, nor bere buruaren kontzeptu ideala du gizabanakoak, Rogersen ustez, izan nahi duen hori edo bere ustez izan beharko litzatekeen hori da, hain zuzen ere, kontzeptu ideala. Rogersek garrantzi handiko ekarpenak egin zituen psikoterapian, baina norbere buruari buruzko bere teoriak oso zailak dira ebaluatzen. Psikoterapiaren inguruko zenbait lan argitaratu zituen.