Lag: Johannes Brahms
Texti: Heinrich von Fallersleben
Von ewiger Liebe
Dunkel, wie dunkel in Wald und in Feld!
Abend schon ist es, nun schweiget die Welt.
Nirgends noch Licht und nirgends noch Rauch,
Ja, und die Lerche, sie schweiget nun auch.
Kommt aus dem Dorfe der Bursche heraus,
Gibt das Geleit der Geliebten nach Haus,
Führt sie am Weidengebüsche vorbei,
Redet so viel und so mancherlei:
„Leidest du Schmach und betrübest du dich
Leidest du Schmach von andern um mich,
Werde die Liebe getrennt so geschwind,
Schnell wie wir früher vereiniget sind,
Scheide mit Regen und scheide mit Wind,
Schnell wie wir früher vereiniget sind.“
Spricht das Mägdelein, Mägdelein spricht:
„Unsere Liebe, sie trennet sich nicht!
Fest ist der Stahl und das Eisen gar sehr,
Unsere Liebe ist fester noch mehr.
Eisen und Stahl, man schmiedet sie um,
Unsere Liebe, wer wandelt sie um?
Eisen und Stahl, sie können zergehn,
Unsere Liebe muß ewig bestehn!“
Um eilífa ást
Dimmt, hve dimmt er í skógi og á akri!
Það er komið kvöld, nú þegir veröldin.
Hvergi er ennþá ljós og hvergi er ennþá reykur,
já, og lævirkinn, hann er nú einnig þagnaður.
Út úr þorpinu kemur pilturinn
og er að fylgja unnustunni heim,
leiðir hana fram hjá pílviðarrunnunum,
talar svo margt og margvíslegt:
„Ef þú þjáist af smán og hryggist,
ef þú þjáist af smán frá öðrum vegna mín,
þá skal ástinni sundrað á svipstundu,
jafnskjótt og við vorum áður sameinuð,
hverfi hún með regni og hverfi hún með vindi,
jafnskjótt og við vorum áður sameinuð.“
Mælti þá stúlkan, stúlkan mælti:
„Ástin okkar, hún skal aldrei frá okkur skilja!
Óhagganlegt er stálið og járnið mjög svo,
ást okkar er sýnu óhagganlegri.
Járn og stál, það má smíða að nýju,
en hver getur breytt ást okkar?
Járn og stál geta tortímst,
en ást okkar hlýtur að vara að eilífu!“
Þýð. Reynir Axelsson
About Eternal love
Dark, so dark, in the forests and fields
It is evening, the world is silent
No more lights, no smoke from chimneys
Yes even the lark is now quiet
A young man comes from the village
Walking his beloved home
He leads her by the willow thicket
They talk of many things
If you suffer shame and are sad
If you suffer shame from others for my sake
Then sever this love in an instant
As quickly as we were once joined together
Let our love vanish with the wind and with the rain
As quickly as we were once joined together
The girl then spoke, the girl says
Our love can never be severed
Steel is steadfast and strong, iron likewise,
But so much stronger is our love
Iron and steel can be forged anew
But who can change our love
Iron and steel can be destroyed
But our love will last for eternity
Transl.