Lag: Jón Þórarinsson
Texti: Andrés Björnsson
Gömul vísa
Eitt sinn leit ég ungan svein,
yfir hafi sólin skein,
síðan ber ég svíða,
mein og sjúka þrá.
Fram á götu gengum ein,
grýtt er hún,
en löng og bein,
á mig litu augu hrein og himinblá.
Heyrði ég leikið létt í grein,
lykjast sá ég gráan stein
utan um hinn unga svein,
er engir sjá.
Eine alte Strophe
Einen jungen mann sah ich
überm Meer die Sonne schien,
seitdem brennt es noch in mir,
eine kranke Sehnsucht.
Allein wir gingen einen Weg,
steinig war der Stieg,
aber gerade und lang.
Klare himmelblaue Augen sahen mich an.
Jemand spielte ein schönes Lied
und ein grauer Stein
hat den Jungen umgeschlungen,
den niemand sieht.
Übers. Elísabet Erlingsdóttir
An old verse
Once I saw a young man.
The sun shone over the ocean.
Since then I am in sore pain,
wounded and filled sick longing.
We walked alone down a road,
stony but long and straight.
Clear, sky-blue eyes
were looking at me.
I heard, on a branch, a tune being played
A grey rock opened and closed itself around the young man
that no one else could see,
Transl. Elísabet Erlingsdóttir