Lag: Karl Ottó Runólfsson
Texti: Valdimar Hólm Hallstað
Í fjarlægð
Þig sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur
og fagrar vonir tengdir líf mitt við,
minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar,
er horfnum stundum ljúfum dvel ég hjá.
Heyrirðu ei, hvern hjartað kallar á ?
Heyrirðu að stormur kveðju mína ber ?
Þú fagra minning eftir skildir eina,
sem aldrei gleymist meðan lífs ég er.
In der Ferne
Du der fern hinter den Bergen wohnst
und mir schöne Hoffnungen gibst,
mein Sinn und Herz vermissen die verschwundenen
schönen Zeiten, an die ich oft denke.
Hörst du nicht mein Herzensrufen ?
Hörst du meinen Gruss, den der Sturm dir bringt ?
Eine schöne Erinnerung hast du hinterlassen,
die ich niemals im Leben vergessen wird.
Übers. Elísabet Erlingsdóttir
In the distance
You, who are dwelling so far away,
behind the mountains.
I had hoped to live with you forever.
When I recall those days, I miss
you with all my heart. Do you not
hear whom my heart is crying for?
Can you hear my greetings coming
with the wind? You left me one
wonderful memory, which I will
never forget, as long as I live.
Transl. Elísabet Erlingsdóttir