Lag: Árni Thorsteinsson
Texti: Steingrímur Thorsteinsson
Nafnið
Mitt nafn á hafsins hvíta sand
þú hafðir eitt sinn skráð,
en bylgju falskra bar á land
og burt það strax var máð.
Þú skráðir það á ís við ey,
því eyddi sólarbál;
á hreinan snjó, en hratt við þey
það hvarf sem annað tál.
Í skógnum þú það skarst í björk,
þitt skap var fullt af brigð;
Það hverðist undir bjarkar börk
á burt með þinni tryggð.
Nú græt ég sár er gleymt er það,
mitt geð er sorgum háð,
og helst til víða hygg ég að
mitt heiti væri skráð.
Í hvern stað, nema hjara þitt,
en heiti þitt ég skar
af tryggum hug í hjarta mitt
og hvergi nema þar.
Der Name
Du schriebst wohl meinen Namen
in weissen Meeressand;
doch bald die Wogen kamen
bis spurlos er verschwand.
Du ritzest auf der Insel
in Schnee und Eis ihn ein;
da schwand er im Gerinnsel
beim warmen Sonnenschein.
Und auch in eine Linde
schnittst du ein im Walde
treulosen Sinns die Rinde
verwuchs darauf gar bald.
Betrübt und traurig weine ich
du kennst ihn nun nicht mehr;
an zu viel Orten meine ich
stand wohl geschrieben er.
An jeden bis auf einen,
nur nicht im Herzen dein
ich aber schnitt den deinen
allein ins Herz mir ein.
Übers. J. C. Poestion
The Name
Once you wrote my name
on white sands by the sea
but a treacherous wave swept inland
and wiped it all away
You wrote it in ice, by an isle
where it was erased by the sun´s fire
you wrote on virgin snow, but with the thaw
it melted like any other illusion.
In the woods you carved it on birch
your mood was full of caprice
It disappeared beneath the birch’s bark
along with your fidelity.
Now I weep full sore for what has gone
my mood is full of woe
And I thought of so many places where
my vows to you may be recorded
In each place, except your heart,
but your vow I cut deep
with faith and trust in my own heart
and no where else but there.
Transl.