Lag: Jórunn Viðar
Texti: Tómas Guðmundsson
Júnímorgunn
Úðinn drýpur og sindrar í silfurgljá.
Í svona veðri finnst regninu gaman að detta
á blómin, sem nú eru upptekin af að spretta
og eru fyrir skemmstu komin á stjá.
Og upp úr regninu rís hin unga borg,
rjóð og tær eins og nýstigin upp af baði.
Og sólin brosir á sínu himneska hlaði
og horfir með velþóknun yfir stræti og torg.
Og léttir geislar glitra um lygnan fjörð
eins og glóbjört minning um tunglskinið frá í vetur.
Ó, engan ég þekki, sem gæti gert þetta betur
en guð, að búa til svona fallega jörð.
Ein Junimorgen
Der Nieselregen fällt mit silbernen Glanz.
Bei solchem Wetter geniest es der Regen
die Blumen zu giessen, die gerade
jetzt aus der Erde wachsen.
Und aus dem Regen steigt die junge Stadt
rötlich und frisch wie aus einem Bad.
Und die Sonne strahlt vom Himmel und
blickt freundlich über Strassen und Plätze.
Und leichte Srahlen glitzern am Fjord
wie eine schöne Erinnerung an dem
Mondschein vom letzten Winter.
Gott hat uns eine schöne Welt gechafft.
Übers. Elísabet Erlingsdóttir
A Morning in June
Drizzling rain falls down, sparkling like silver.
In such weather, the rain loves to fall
on the flowers, which are now busy growing
having only just woken up.
And out of the rain the young city rises up,
bright and clear and freshly bathed.
The sun smiles from its heavenly homestead
and looks with pleasure on streets and squares.
Cheerful beams are glittering on a calm bay,
like a bright memory from the moonlight, last winter.
Oh, I do not know about anyone, who could have done this better,
than God, to create such a beautiful world.
Transl. Elísabet Erlingsdóttir