Lag: Jean Sibelius
Texti: Ernst Josephson
Svarta rosor
Säg, hvarför är du så ledsen i dag,
du, som alltid er så lustig och glad?
Och inte är jag mera ledsen i dag än när
jag tycktes dig lustig och glad; ty sorgen
har nattsvarta rosor. I mitt hjärta der växer
ett rosendeträd som aldrig nånsin
vill lemna mig fred, och på stjelkarne sitter
det tagg vid tagg; og det vållar mig ständig
sveda och agg; Men af rosor blir det
en helklenod, än hvita som döden,
än röda som blod. Det växer och växer.
Jag tror jag förgår, i hjärtträdets rötter
det rycker och slår;
ty sorgen har nattsvarta rosor.
Svartar rósir
Hví ert þú svo leið í dag ?
Þú sem alltaf ert svo glaðleg.
Ég er ekki hryggari í dag en endranær;
sorgin er sem kolsvartar rósir.
Í hjarta mínu vex rósarrunni,
sem ljær mér enga hvíld og á greinunum
sitja þyrnarnir þétt og kvelja mig stöðugt;
Þó getur rós verið yndisfögur, ýmist
eldrauð sem blóð eða föl sem dauðinn.
Sorgin ólgar í mér og mér finnst
dauðinn nálgast.
Sorgin er sem kolsvartar rósir.
Þýð. Elísabet Erlingsdóttir
Schwarze Rosen
Sag warum bist du so traurig denn heut´,
die du immer sonst so heiter und froh ?
Und dennoch bin ich mehr voll Trauer
nicht heut´, als da ich heiter und froh dir
erschien; denn Trauer trägt
nachtschwarze Rosen. Hier im Herzen da
wuchert ein Rosengerank, das niemals,
niemals die Ruhe mir schenkt, auf den
Stengeln da spreizen sich Dorn an Dorn,
und die quelen mich fort mit brennendem
Sporn, denn Trauer trägt nachtschwartze
Rosen. Doch an Rosen birgt es ein
herrlich Kleinod, bald röter als Blut, bald
so bleich wie der Tod. Das wuchert und
wuchert. Ich glaub´, ich vergeh´, an
Herzmarkes Wurzeln, da zerrt es o weh;
denn Trauer trägt nachtschwarze Rosen.
Übers. F. Tilgmann
Black Roses
Tell me what is´t makes thee
mournful to-day, for thou ever art so
joyful and glad ? Alas there´s nothing
makes me sadder to-day,than that thou
thinkest me joyful and glad; for sorrow
has blackpetal´d roses. In my heart is
a roselaurel, rosy is she, would that the
night were at hand to set me free. There´s
a thorn with the bud, there´s a thorn with
the leaf, and the bitter day passes in
aching and grief, for sorrow has
blackpetal´d roses.
Transl. William Wallace