Document 507-3B (ยังไม่จบ)
คำนำ ต่อไปนี้คือแฟ้มของการ"เหลื่อม"ทั้งหมดที่เกิดกับSCP-507 ปูมต่อไปนี้จะนำเสนอเนื้อหาในลำดับต่อไปนี้
1B7-55E-728
การเก็บกลับมา: ไม่มีอะไรพิเศษ
วัตถุปรากฏตัวในทะเลทรายและเดินอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมงจึงพบมนุษย์คนอื่น คนๆนั้นสวมเสื้อโค้ตหนังและได้รับการบรรยายว่า"ไม่โกนหนวดเลย" ชายคนนั้นแปลกใจมากที่เห็นSCP-507และบอกว่าจะพาไปหาอาหารและที่พักให้
ตอนแรกวัตถุก็ตามชายคนนั้นไป แต่ก็จงใจแยกไปคนละทางเมื่อเห็นว่าเสื้อโค้ตของชายคนนั้นไม่มีรอยเย็บหรือตะเข็บเลย
9E2-66V-7HG5
การเก็บกลับมา: ไม่มีอะไรพิเศษ
วัตถุปรากฏตัวในป่าซึ่งไม่มีร่องรอยของอารยธรรมอุตสาหกรรมเลย ตอนแรกก็ไม่พบอะไรผิดปกติมากกว่านั้น จนกระทั่งมันหิว จึงได้พบว่าการเด็ดหรือกินพืชนั้นจะทำให้มันส่งเสียงตะโกนทางโทรจิต เรื่องนี้ทำให้SCP-507ไม่กินอะไรเลยในวันแรก แต่วันที่สองก็หิวจัดจนกินพวกพืชแม้ว่ามันจะตะโกนใส่
จากการทดสอบ ไม่พบความเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพใดๆจากวัตถุ แต่มันย้ำว่ามัน"รู้สึกแย่มาก"ที่ต้องทำอย่างนั้น
J75-R63-3TF
การเก็บกลับมา: ไม่มีอะไรพิเศษ
วัตถุปรากฏตัวในมิติที่ทุกคนสลับเพศ ไม่พบเห็นอะไรที่พิเศษกว่านั้น แม้ว่าSCP-507จะคาใจที่เพศหญิงของมันเองนั้น "ดูไม่ต่างกันสักเท่าไหร่" จากตัวจริง
000-000-000 (ใช้การไม่ได้)
การเก็บกลับมา: ใช้เครื่องติดตามตัว เจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบไปพบวัตถุในตรอกที่███████ ███████
ตอนที่ไปเก็บกลับมานั้นวัตถุไม่ค่อยมีการตอบสนอง และเป็นแบบนั้นจนถึงช่วงการสอบถามข้อมูล เมื่อถามว่ามันไปไหนมา วัตถุก็ตอบว่า "ไม่มี ผมว่าคราวนี้ผมพลาดน่ะ"
วัตถุมีอาการเคลื่อนไหวร่างกายลำบากเล็กน้อยและพฤติกรรมที่ลดความกระตือรือร้นลงเป็นเวลาประมาณหนึ่งเดือนหลังการเหลื่อมครั้งนี้
J7Q-53Y-8ST
การเก็บกลับมา: พบวัตถุนอนเหยียดอยู่บนพื้นในห้องพักของตนเอง พยายามจะกัด"แขนเสื้อ"ของแจ็ตเก็ตรัดที่สวมอยู่ แจ็คเก็ต ที่รัดขา และอาการเคลื่อนไหวลำบากที่หลงเหลือจากการเหลื่อมคราวก่อนทำให้วัตถุไม่สามารถยืนขึ้น หรือเปิดประตูและขอความช่วยเหลือได้
วัตถุเหลื่อมมิติไปขณะที่หลับอยู่ และตื่นขึ้นในสภาพที่ถูกพันธนาการไว้บนเตียงโรงพยาบาล พยาบาลบอกเขาว่าเขายังเป็นคนไข้ของโรงพยาบาลโรคจิต████ ██ และตอนนี้ก็มีอาการเสียสติระดับสูง จากนั้นวัตถุก็ถูกวางยา และใช้เวลาที่เหลือระหว่างการเหลื่อมนี้ระหว่างการครึ่งหลับครึ่งตื่นและหมดสติไปเลย
9E2-66V-7HG5-2
การเก็บกลับมา: วัตุอยู่ในห้องพักตัวเอง นั่งคุดคู้และใช้มืออุดหูทั้งสองข้าง
วัตถุปรากฏตัวในป่าจากคราว 9E2-66V-7HG5 อีกครั้ง พวกพืชดูจะจำคราวที่แล้วได้และตะโกนใส่มันตลอดสี่วันที่หายตัวไป
6K3-21B-I0S
[-ข้อมูลปกปิด-]
WS6-ECU-83D
การเก็บกลับมา: ไม่มีอะไรพิเศษ
วัตถุปรากฏตัวที่ปากถ้ำ สภาพโดยรอบนั้นร้อนจน"แทบทนไม่ได้" วัตถุเนสำรวจโดยรอบดู จึงได้พบว่ามันเป็นดินแดนรกร้างที่แห้งเกรียม ดูเหมือนว่าความร้อนนั้นจะมาจากตะวันสองดวงบนท้องฟ้า ซึ่งมันบอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันมีขนาดใหญ่มากหรืออยู่ใกล้โลกมากกันแน่
เมื่อมองดูต่อไป "ตะวันทั้งสอง"ก็กะพริบตาและหันไปทางอื่น ทำให้ความร้อนลดลงทันที
วัตถุเข้าไปหลบอยู่ในส่วนลึกที่สุดของถ้ำตลอดช่วงที่หายตัวไปหลังจากนั้น
Q56-DRU-865
การเก็บกลับมา: ไปเจอที่โรงอาหาร ดูเหมือนกำลังเคี้ยว[ข้อมูลปกปิด]อยู่
ตอนที่เอา[ข้อมูลปกปิด]มานั้น วัตถุพูดว่า "เอามาอีก! เอามาอีก!" ก่อนหมดสติไป
SCP-507ฟื้นในสองชั่วโมงต่อมาและอยากกินพุดดิงมาก เมื่อถามเรื่องนี้ มันก็บอกว่าเห็น "พุดดิงกองโตที่สุดที่เคยเห็นมา" เมื่อถามว่าทำไมมันถึงเคี้ยว[ข้อมูลปกปิด] มันก็บอกว่าตอนนั้นมันกำลังกินพุดดิงอยู่
วัตถุรายงานว่าเห็น[ข้อมูลปกปิด]กลิ้งไปตามทางเดิน ภาพหลอนนี้หายไปในเวลา 24 ชั่วโมง
4GT-F1Q-H17
การเก็บกลับมา: พนักงานในโรงครัวของศูนย์██ไปพบในสภาพเปียกไปทั้งตัวและเลอะไปด้วยโคลน อุณหภูมิของร่างกายต่ำและอยู่ในสภาพตื่นกลัวอย่างมาก
วัตถุปรากฏตัวในที่ที่ดูจะเป็นทุ่งกว้างท่ามกลางพายุฝน มันพยายามหาที่หลบฝนแต่ก็ไม่เจอเลยและต้องตากฝนตลอดช่วงที่หายตัวไป มันรายงานว่าเมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่งก็เห็นอะไรบางอย่างอยู่ไกลๆ แม้จะมองไม่ชัดนักเนื่องจากฝน แต่ก็ระบุได้ว่ามีรูปร่างคล้ายมนุษย์ พวกมันเคลื่อนที่เข้ามาใกล้อย่างช้าๆจากทุกทิศทุกทาง ก่อนจะกลับมานั้นก็ได้ยินเสียงหายใจเหมือนหอบจากตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดด้วย
52J-O79-3GH
การเก็บกลับมา: ใช้เครื่องติดตามตัว ไปเจออยู่ในเพิงเหล็กที่ล็อกไว้ หลังบ้านร้างรอบนอกของ███████ ██
วัตถุปรากฏตัวในห้องเล็กๆที่มีศพแห้งกรังจำนวนหนึ่งอยู่ด้วย นอกจากศพพวกนั้นแล้ว ในห้องก็ไม่มีอะไรอีกนอกจากหน้าต่างไม่มีกรอบบานหนึ่ง กับหลอดไฟที่หรี่ลงเป็นระยะบนเพดาน วัตถุพยายามยืนขึ้น แต่เกิดการโยกเยกอย่างต่อเนื่องและไม่มีจังหวะจึงทำได้ยาก
เมื่อไปถึงหน้าต่างได้ มันจึงพบว่า"ห้อง"นี้เป็นคอนเทนเนอร์ที่แขนอยู่กลางอากาศด้วยโซ่เส้นใหญ่ มันเห็นคอนเทนเนอร์อื่นๆเคลื่อนผ่านไปมาโดยรางที่เรียงตัวอย่างซับซ้อนซึ่งโยงโซ่ไว้ นอกนั้นแล้วก็มีแต่ความมืดทุกทิศทาง
วัตถุพยายามรอให้เวลาผ่านไปโดยการงีบหลับ แต่สิ่งที่เพิ่งพบเกี่ยวกับศพพวกนั้นทำให้ทำได้ยากมาก ตอนที่ไฟหรี่ลงนั้น ศพพวกนั้นจะเปลี่ยนท่าทางเหมือนที่คนมีชีวิตน่าจะทำในช่วงนั้นๆ ถ้าวัตถุมองออกไปนอกหน้าตา พวกมันก็จะอออยู่ใกล้ๆเพื่อให้เห็นชัดขึ้น ถ้าวัตถุนั่งลง พวกมันก็จะนั่งล้อมเป็นวงกลม ถ้าวัตุพยายามเอื้อมไปหาหลอดไฟ พวกมันก็จะใช้ตัวเองเป็นที่ยืนหรือพยายามดันเขาขึ้นไป ฯลฯ