ปฐมนิเทศน์คณะกรรมการจริยธรรม

Ethics Committee Orientation

สวัสดี ด็อกเตอร์ นั่งลง ตารางเวลาของคุณว่างแล้ว อย่าพยายามออกจากห้องจนกว่าคุณได้ยินว่าจบแล้วล่ะ ประตูนั่นล็อคอยู่ แต่การที่คุณจะจดจ่อกับเรื่องนี้ก็สำคัญนะ ดีมาก

ตอนนี้คุณเป็นสมาชิกของคณะกรรมการจริยธรรมแล้ว นี่ไม่ใช่การลดชั้นนะ

นั่งลง

อื้อ คุณกำลังกลัว คุณคิดว่าคุณถูกลงโทษเพราะความล้มเหลว การตัดสินใจผิดพลาด หายนะบางอย่างที่คุณมีส่วนเกี่ยวข้อง คุณคิดว่าการทำงานที่สถาบันจบลงแล้ว คุณอาจจะคิดว่าวลี"ย้ายไปคณะกรรมการจริยธรรม"นี่เป็นวลีเปรียบเปรยแทนคำว่า"ถูกฆ่า" ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก

คุณน่าจะสังเกตว่าผมพูดว่า"ถูกฆ่า"แทน"ถูกกำจัด" นั่นเป็นความจงใจน่ะ คณะกรรมการจริยธรรมเราไม่ใช่คำอ้อมค้อมหรอก

เพราะงานที่สถาบันSCPทำ ก็เลยมีบุคลากรหลายคนคิดว่าการที่สถาบันมีคณะกรรมการจริยธรรมเป็นตลกร้าย ไม่ก็รู้ว่าคณะกรรมการจริยธรรมมีอยู่ แต่คิดว่าพวกเราเป็นตัวตลกที่ทำอะไรไม่ได้เรื่อง พวกรับตำแหน่งไปวันๆที่มือถือตรายางที่มีคำว่าอนุมัติแกว่งไปมา และไม่เคยแสดงความเห็นคัดค้าน

อ้า คุณเคยได้ยินตลกมาแล้วนี่ ตัวอย่างนะ "ต้องใช้คณะกรรมการจริยธรรมกี่คนเปลี่ยนหลอดไฟ? ไม่มี! พวกคณะกรรมการจริยธรรมเปลี่ยนอะไรไม่ได้สักอย่าง!"

ไม่เป็นไรๆ คุณควรจะหัวเราะอยู่แล้ว

พวกเราก็พยายามคงความรู้สึกที่ว่าพวกเรามันไม่ได้เรื่องเอาไว้เลยล่ะ เพราะพวกเราเป็นอำนาจลับในสถาบันSCPนี่นา

นั่งลง

ใช่ มีพวกO5อยู่ พวกนั้นติดสินใจว่าอะไรบ้างที่ปลอดภัย แล้วนั่นก็เป็นหน้าที่สำคัญมากจริงๆด้วย แต่พวกเราเป็นผู้เสนอO5ว่า อะไรบ้างที่ยอมรับได้

คุณได้ทำสิ่งที่เลวร้ายลงไปขณะที่ทำงานให้สถาบัน - อย่าพยายามปฏิเสธเลย ด็อกเตอร์ พวกเราทุกคนทำสิ่งที่เลวร้ายลงไปขณะที่ทำงานให้สถาบัน มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับคนที่ทำงานกับพวกSCP และบางครั้ง คุณก็สงสัยว่าเราเป็น ในเครื่องหมายคำพูดเลยนะ ผู้ร้าย เอาล่ะ...พวกเราไม่ใช่ และนั่นก็เป็นเพราะคณะกรรมการจริยธรรม นั่นคือบทเรียนข้อแรกของคุณ เข้าใจไหม?

จำไว้ว่า สถาบันไม่ใช่สิ่งชั่วร้าย เราไม่ได้ทรมานผู้คน"เพราะทำได้" เราต่อต้านความโหดร้ายที่ไม่จำเป็น ซึ่งหมายความว่าต้องมีใครตัดสินว่าเมื่อไหร่ที่ความโหดร้ายนั้นเป็นสิ่งจำเป็น และใครบางคนนั้นก็คือพวกเรา

หยุดสั่นได้แล้ว

คุณต้องจำให้ขึ้นใจ นี่คือบทเรียนที่สอง สถาบันไม่ใช่ผู้ครองโลก สถาบันรับใช้โลกนี้ คุณเข้าใจความหมายมั้ย? ไม่ว่าผู้คนทั่วไปอาจจะคิดว่าตนต้องการอะไร สิ่งที่เราทำ สิ่งที่สถาบันทำ ก็เพื่อประโยชน์ของผู้คนทั่วไป ใช่ ผมแน่ใจว่าคุณเข้าใจอยู่แล้ว…แต่คุณไม่เคยคิดถึงความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้น คุณวางกรอบตัวเองโดยคิดว่าการทรมานและฆาตกรรมทั้งหมดก็เพื่อสิ่งที่ถูกต้องกว่านั้น นั่นหมายความว่ามีสิ่งที่ถูกต้องกว่า...และก็มีสิ่งที่ถูกต้องน้อยกว่าด้วย มันหมายความว่าความถูกต้องมีหลายระดับ พวกมันสามารถวัดค่าเป็นเชิงปริมาณและก็นำมาเปรียบเทียบกันได้ นั่นคือสิ่งที่พวกเราคณะกรรมการจริยธรรมทำ

พวกเราคือผู้รักษาสมดุลย์ด้านต้นทุนจริยธรรมต่อทุกสิ่งที่สถาบันทำ และเพื่อรักษาสมดุลย์ที่ว่านั้น เราต้องรู้ว่าต้นทุนที่ว่านั่นจ่ายอะไรไปบ้าง คุณเข้าใจความหมายของมันมั้ย ด็อกเตอร์? มันหมายความว่า พวกเรารู้ทุกสิ่งที่สถาบันทำ เคยทำ และจะทำในอนาคต ทุกอย่างที่ถูกปกปิดและเอาออกไป เรารู้รายละเอียดทุกอย่าง

ใช่แล้ว รวมถึงสิ่งที่ SCP-447-2ทำเมื่อมันสัมผัสกับศพ แน่นอน เรารู้ว่ามาตรการ110-Montaukคืออะไรด้วย ก็แน่ล่ะนะ พวกเราเป็นคนเขียนมันเองนี่นา

ไม่เป็นไรๆ นั่นเป็นปฏิกิริยาทั่วๆไปเลยล่ะ ผมว่าบางทีเราไม่ควรเรียกคุณมาพบหลังอาหารเที่ยง เอ้า เช็ดปากซะ

คุณจะไม่ได้ร่วมในการทดลองที่ดำเนินอยู่อีก คุณจะคิดว่าตัวเองนักวิจัยทั่วไปก็ได้ ข้ามจากโครงการนึงไปอีกโครงการ จากศูนย์นึงไปอีกศูนย์ ตามใจชอบเลย นี่ไม่ใช่ความลับ คุณจะบอกเพื่อนๆว่าคุณย้ายมาคณะกรรมการจริยธรรมก็ได้...ถ้าคุณทนเรื่องตลกกับความสมเพชได้น่ะนะ คุณต้องตรวจตราว่าพวกเขาทำอะไรลงไปบ้าง แล้วถามพวกที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งตัวคุณเอง ว่าทำไมถึงต้องทำ เมื่อใดก็ตามที่คุณรู้สึกว่ามันเกินไป หรือไม่จำเป็น หรือไม่ถูกต้อง คุณก็แจ้งพวกเรา เราจะเรียกผู้ที่เกี่ยวข้องมา ถามคำถามพวกนั้น ด้วยวิธีที่พวกเพื่อนร่วมงานของคุณเย้ยว่าไร้ประโยชน์นั่นล่ะ

จากนั้น ก็จะมีคำสั่งจากO5 ผ่านขั้นตอนพิธีการมากมายของเรา พวกที่ทำตัวเหลวแหลกก็จะถูกตำหนิและบันทึกไว้ในแฟ้มบุคคลถาวร ไม่ก็ถูกตัดเงินเดือน ถูกลดขั้น หรือถูกส่งไปโครงการอื่น

ไม่งั้นก็ถูกยิงเพื่อชดใช้ความผิดที่มันทำกับมนุษยชาติ

นี่คือบทเรียนที่สามของคุณ จำไว้ให้ดี

ตัว "P" มาจาก "Protect - ปกป้อง" สถาบันปกป้องมนุษยชาติจากSCP และเราปกป้องสถาบันจากตัวมันเอง เราตัดสินว่าอะไรบ้างที่ไม่อาจยอมให้สถาบันทำได้ เรารักษาสมดุลย์เพื่อว่าในภาพรวมและในที่สุดแล้ว ความชั่วร้ายจะถูกทำให้มีน้อยที่สุด

ไม่ คุณไม่มีสิทธิเลือกว่าจะเข้าคณะกรรมการหรือเปล่า

...ใช่ ความย้อนแย้งนี่มันช่างสวยงาม ใช่มั้ยล่ะ?