SCP-272-JP
SCP-272-JP (13 พฤษภาคม 2559)
ระดับวัตถุ Safe
มาตรการกักกันพิเศษ
ในขณะนี้ได้ย้าย SCP-272-JP ออกจากตำแหน่งดั้งเดิมของมันไปเก็บไว้ในพื้นที่กักเก็บวัตถุขนาดใหญ่ที่ศูนย์ 81██ แล้ว การเข้าไปในพื้นที่เพื่อการทดลองหรือด้วยจุดประสงค์อื่นนั้นให้กระทำผ่านหุ่นยนต์เป็นหลัก บุคลากรเพศหญิงอาจเข้าไปในพื้นที่ได้หากได้รับอนุญาตจากบุคลากรระดับ 3 ขึ้นไปแล้ว แต่ก็ไม่ควรกระทำ ห้ามมิให้บุคลากรเพศชายเข้าไปในพื้นที่โดยเด็ดขาด
ลักษณะ
SCP-272-JP เป็นพื้นในห้องพักนักแสดงของโรงละคร██████ ซึ่งถูกทิ้งร้างอยู่ในเมือง██ อำเภอโอคายามะ ลักษณะผิดปกติของ SCP-272-JP จะแสดงออกมาเมื่อมีผู้ชายซึ่งมีระบบสืบพันธุ์ที่แข็งแรงและไม่ใช่ผู้มีพฤติกรรมรักร่วมเพศเหยียบลงไปบนพื้นนั้น
สภาพภายนอกของสถานที่ตั้งเดิมของ SCP-272-JP
ผู้ถูกผลกระทบอ้างว่าสามารถมองเห็นสตรีสวมเสื้อผ้าหรูหราชื่อ"ยูกะ" (พ้องเสียงกับคำว่าพื้นในภาษาญี่ปุ่น) นอนอยู่บนพื้น จากนี้จะเรียกผู้ถูกผลกระทบว่า SCP-272-JP-1 และ "ยูกะ" นั้นจะเรียกว่า SCP-272-JP-2 มีแต่ SCP-272-JP-1 เท่านั้นที่มองเห็น SCP-272-JP-2 ได้ ซึ่งคำให้การทั้งหมดระบุว่านอนเอนอยู่ในท่าที่ตรงกัน ผลกระทบนี้ไม่เกิดขึ้นเมื่อส่งหุ่นยนต์เข้าไปและการมองผ่านประตูที่เปิดไว้ก็ไม่อาจสังเกตเห็นเหตุการผิดปกติเช่นกัน SCP-272-1 จะนอนคว่ำหน้าลงกับพื้นในขณะที่เห็นว่า SCP-272-JP เป็นผู้หญิงจริงๆ แล้วก็กระซิบบอกรัก จากนั้น ส่วนใหญ่แล้ว SCP-272-JP-1 ก็จะออกปากแสดงการปกป้อง และมีพฤติกรรมซึ่งสอดคล้องกับการกระทำของคนรักซึ่งมีความสนิทสนมสูงกว่าระดับหนึ่ง อย่างเช่นการสวมกอดและ[ข้อมูลปกปิด] ซึ่งไม่ว่าจะให้คำสั่งอย่างไรไปก็ดูเหมือนว่าจะถูกละเลยให้พฤติกรรมเหล่านี้เสมอ
หลังจากที่กระทำการดังกล่าวแล้ว SCP-272-JP-1 ก็จะออกมาข้างนอกเพื่อตามหา SCP-272-JP-2 ที่มองไม่เห็นแล้ว ซึ่งมีสมมุติฐานว่า SCP-272-JP-1 นั้นกระทำตามการชี้แนะของ SCP-272-JP-2 แม้ว่าจะพาตัวออกมาจาก SCP-272-JP แล้ว SCP-272-JP-1 ก็จะมองเห็นส่วนหนึ่งของพื้นในอาคารใดๆว่าเป็นส่วนที่จะพาไปหา SCP-272-JP-2 จากการสัมภาษณ์นั้น แม้ว่า SCP-272-JP-1 จะไม่เห็น SCP-272-JP-2 บนพื้นของอาคารอื่น ทุกคนก็ยืนยันว่า"ถึงจะมองไม่เห็นแต่รู้ว่าเธออยู่ตรงนั้น" ในระยะนี้ SCP-272-JP-1 อาจทำให้พื้นห้อง (ขอบเขตของผลกระทบจะอยู่ในห้องๆหนึ่งตั้งแต่ประตู) ของอาคารอื่นเกิดผลกระทบผิดปกติแบบเดียวกับ SCP-272-JP โดยการนอนคว่ำลงในส่วนที่จะเป็น SCP-272-JP-2 และกระทำพฤติกรรมเหมือนที่ทำใน SCP-272-JP ซึ่งจากการทดลองนั้นพบว่าระยะเวลาที่จะเกิดเหตุการนี้จะอยู่ระหว่าง 30 นาที ถึง 1 ชั่วโมง
แสงส่องลงมายังพื้นห้องพักนักแสดงก่อนทำการกักกัน
การลบความทรงจำนั้นสามารถทำให้ SCP-272-JP-1ลืม "ยูกะ" ได้ แต่ SCP-272-JP-1 ก็ยังระบุว่า "รู้สึกเหมือนมีใครรอผมอยู่" และจะหาทางนอนลงกับพื้นเพื่อพิสูจน์ ผลกระทบจาก SCP-272-JP นั้นจะแพร่ออกไปเมื่อ SCP-272-JP-1 ได้นอนลงกับพื้นแล้ว แต่พื้นซึ่งไม่ใช่พื้นห้องตามความเข้าใจของมนุษย์นั้น (อย่างเช่นพื้นดิน) จะไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด
ผู้ที่ถูกผลกระทบจาก SCP-272-JP นั้นจะหมดความรู้สึกทางเพศต่อผู้อื่นนอกจาก SCP-272-JP-2 โดยสิ้นเชิง ซึ่งรวมทั้งผู้ที่มีคู่สมรสหรือคนรักแล้วด้วย ในขณะนี้กำลังพิจารณาถึงการใช้คุณสมบัตินี้กับบุคคลที่มีประวัติอาชญากรทางเพศ ผู้ที่ถูกผลกระทบนั้นจะไร้ซึ่งการยับยั้งชั่งใจหรือจริยธรรมโดยสิ้นเชิง และจะ[ข้อมูลปกปิด]ทันทีที่ได้รับคำสั่งจาก SCP-272-JP-2 โดยไม่สนใจสภาพแวดล้อม ฉะนั้นจึงไม่อนุญาตให้บุคลากรเพศชายเข้าถึง SCP-272-JP โดยเด็ดขาด
เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกผลกระทบจาก SCP-272-JP จึงได้ทำการสัมภาษณ์ Dคลาสซึ่งถูกผลกระทบและนอนลงกับพื้นผ่านทางหุ่นยนต์
ปูมการสัมภาษณ์ D-272-JP-1
D-272-JP-1 กำลัง[ข้อมูลปกปิด]และกระซิบบอกรักกับพื้นห้องอยู่โดยไม่รู้สึกตัวถงหุ่นยนต์ที่เข้าไปทางด้านหลัง
D-272-JP-1: อา ยูกะ ยูกะ น่ารักที่สุดเลย
ดร. █: เอ่อ D-272-JP-1?
(ดูเหมือนจะยังไม่รู้สึกตัว และกระทำพฤติกรรมเดิมต่อ)
ดร. █: เอาล่ะ ช่วยไม่ได้นะ (บังคับให้หุ่นยนต์เข้าไปชนใส่ D-272-JP-1)
D-272-JP-1: โอ๊ย! (หยุดมองหุ่นยนต์อยู่ 5 วินาที) อย่ามาสอดนะ
ดร. █: D-272-JP-1 นายยังอยู่ระหว่างภารกิจนะ เลิกทำอะไรบ้าบอได้-
D-272-JP-1: บ้าบอเรอะ!? ส้นแน่ะ แกต่างหากที่เข้ามาเสือกในรังรักของฉันกับยูกะน่ะ!!
ดร. █: งึ... (หยุดไป 3 วินาที) เอ่อ โทษที ก็ถูกของนายน่ะนะ แต่ฉันอยากรู้ว่า...เอ่อ..."เธอ"หน้าตายังไง "แม่หวานใจ"ของนายน่ะ
D-272-JP-1: (หยุดไป 3 วินาที) อืม (แสดงสีหน้าหลงใหล) "ยูกะ"เธอน่ารักมากเลย เลิศล้ำ ไร้เดียงสา สวยงาม มองไม่เห็นเหรอ? จากหัวไปถึงปลายเท้าแล้วก็ทุกนิ้ว เธอเป็นงานศิลป์ชิ้นเอกไปทุกส่วนเลย ชุดสีขาวบริสุทธิ์ที่พอดีกับตัวเธอ เครื่อปงระดับชั้นเลิศ แล้วก็ผิวขาวๆที่ผ้าพวกนั้นห่อหุ้มอยู่ ใช่แล้วล่ะ มีแต่ฉันที่จะโอบอุ้มเธอ ปกป้องเธอ อย่าเขินสิยูกะ ก็แค่พูดตามที่คิดเท่านั้นเอง อา ยูกะ ยูกะจ๋า... ([ข้อมูลปกปิด]ต่อ)
ดร. █: เอ่อ (หยุดไป 5 วินาที) ชื่อ"ยูกะ"น่ะ เธอเรียกตัวเองแบบนั้นเหรอ?
D-272-JP-1: อื้อ ใช่แล้ว ใช่เลย ชื่อเพราะดีนะ เฮ้ย พอแค่นี้เลย อย่ามาขัดจังหวะเราอีก ยูกะก็คิดแบบนั้นล่ะ
ดร. █: (หยุดไป 5 วินาที ก่อนจะถอนใจออกมา) ถามอะไรมันอีกก็คงไม่ได้เรื่องแล้วล่ะ พอแค่นี้ก็แล้วกัน
<จบการบันทึก>
หลังจากที่กระทำการเสร็จสิ้นแล้ว D-272-JP-1 ก็ถูกคุมตัวและกำหนดเป็นตัวอย่าง SCP-272-JP-1 พร้อมกับส่งตัวไปยังศูนย์ 81██
หลังจากที่ย้ายไปไม่นานนัก Dคลาสคนดังกล่าว (จากนี้ไปคือ SCP-272-JP-1) ก็พยายามหลบหนี เขาถูกจับตัวไว้ได้และทำการสัมภาษณ์อีกครั้ง
ปูมการสัมภาษณ์ SCP-272-JP-1
(วัตถุมีความตื่นตัวทางเพศที่รุนแรงมาก และยาระงับประสาทที่ให้ไปก็แทบไม่มีผล คาดว่าปริมาณที่ใช้ไปนั้นคงจะไม่เพียงพอ)
SCP-272-JP-1: ปล่อย! ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่เห็นเธอ ฉันต้องไปหาเธอ! ยูกะรอฉันอยู่ตัวคนเดียว! ขอร้องล่ะ ฉันก็แค่อยากนอนลงเท่านั้น! ฉันตะ-ต้องสัมผัสเธอ เธอเรียกฉันอยู่! (ดิ้นรนจากการจองจำอย่างรุนแรง)
ดร. █: ใจเย็นๆ ฉันก็แค่อยากถามอะไรนายหน่อยแค่นั้นล่ะ
SCP-272-JP-1: ถะ-ถ้าผมตอบ คุณจะปล่อยผมไปหรือเปล่า?
ดร. █: อันนั้นรับรองไม่ได้นะ แต่จะลองคิดดูก็แล้วกัน
SCP-272-JP-1: ขะ-เข้าใจแล้ว
ดร. █: ดีมาก คำถามแรกนะ "เธอ"หายไปต่อหน้านายเลยเหรอ?
SCP-272-JP-1: (กรีดร้อง) เธอไม่ได้หายไปสักหน่อย! เธอยังอยู่นี่ไง! อา อา...ปล่อยผมไปเถอะ! ผมต้อง...ต้องสัมผัสยูกะ เธออยู่ตรงนี้เอง แค่สุดเอื้อมนี่! พ้นพื้นที่เหยียบอยู่นี่ไปนิดเดียวเอง ผมต้องไปสัมผัสเธอ! ต้องสัมผัส ต้องได้สัมผัส
ดร. █: เข้าใจล่ะ "เธอ"พูดอะไรกับนายตอนที่เจอกันครั้งแรก?
SCP-272-JP-1: เธอบอกว่าเราต้องปลอบประโลม กับเธอ ช่วยเหล่าผู้หงอยเหงาจากความโดดเดี่ยว พวกเรารักกันและกัน! มือของเราต้องสัมผัสกันและกัน! ที่เราต้องทำก็แค่แสดงความรักเท่านั้น!
ดร. █: ทั้งที่นายไม่เห็นเธอแล้วน่ะเหรอ? ตอนนี้นายแค่ได้ยินเสียงของเธอใช่ไหมล่ะ?
SCP-272-JP-1: เธออยู่! ตรงนั้น! ถึงจะไม่เห็นแต่อยู่ตรงนั้นแน่ๆ! เธอบอกอยู่ข้างๆนี่เองว่า "ฉันจะกอดเธอด้วยเหมือนกัน" กระซิบที่หูนี่ ใกล้นิดเดียวเอง "ได้โปรดรักฉันเถอะ มากๆเลย" เธอพูดอย่างนั้น!
ดร. █: ตอนนี้นายได้ยินเสียงเธออยู่หรือเปล่า?
SCP-272-JP-1: แน่นอน! "มาที่นี่สิ แล้วก็[ข้อมูลปกปิด]กับฉัน" เธอบอกอย่างนั้น ใช่ ผมได้ยิน! "มาที่นี่สิ แล้วก็[ข้อมูลปกปิด]กับฉัน" เธอพูดเป็นร้อยครั้งแล้ว! เธอชักจะรอไม่ไหวแล้ว! อา ฉันก็อยากเจอเธอเหมือนกัน ยูกะ ฉันอยากได้เห็นและสัมผัสกับเธอ อยากจะได้รับรู้เรือนร่างที่งดงามนั้นอีกครั้ง กับส่วนลึกในหัวใจของเธอ ขอร้องล่ะ ไขกุญแจนี่ที ผมขอร้อง ผมตอบคำถามคุณแล้วนะ ได้โปรดเถอะ ได้โปรดดดดดด!! (ดิ้นรนอย่างรุนแรงอีกครั้ง)
ดร. █: ฉันเกรงว่าเราจะทำตามที่นายต้องการไม่ได้นะ
SCP-272-JP-1: [คำหยาบคาย]! เธอ ผู้หญิงคนนั้น กระหายมากเลยนะ ไม่มีหยุดเลย! ทำท่าขี้อายไปอย่างนั้น แต่ว่า!
ดร. █: ฉันว่ามันก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะ[ข้อมูลปกปิด]แบบไม่เลือกนี่นา
<จบการบันทึก>
SCP-272-JP-1ถูกลบความทรงจำและคุมตัวไว้อีกครั้ง แต่ได้พยายามนอนลงกับพื้นบ่อยๆ ห้ามมิให้ถอดเครื่องจองจำของ SCP-272-JP-1 ออกโดยเด็ดขาด ไม่ว่าในกรณีใดๆ
วันที่ ██/██/20██ SCP-272-JP-1 ได้พยายามหลบหนีระหว่างช่วงเวลาอาหาร หลังจากที่วิ่งเข้าไปในโรงอาหารของ Dคลาส เขาก็นอนลงและพูดว่า "ในที่สุด เราได้เจอกันอีก ยูกะ" ทั้งที่ถูกลบความทรงจำแล้ว และเริ่ม [ข้อมูลปกปิด] ทำให้มีบุคลากรเพศชายซึ่งอยู่ในโรงอาหารถูกผลกระทบของ SCP-272-JP ไป █ คน
ข้อมูลเพิ่มเติม: หลังจากที่ค้นพบ SCP-272-JP ได้ไม่นานนัก ก็พบหนังสือเล่มเล็ก 5 เล่มซึ่งเก่ามากแล้วอยู่ในห้องพักนักแสดงด้วยเช่นกัน คาดว่าคงจะเป็นบทละคร บทแเหล่านี้ 4 เล่มเปื่อยจนไม่สามารถอ่านได้ แต่เล่มสุดท้าย ซึ่งมีชื่อว่า "เฮนไอ" (ความขอบพอ) นั้นสามารถถอดความได้บางส่วนแล้ว ในขณะนี้ยังไม่ทราบที่มาของบทละครนี้ และโรงละครอื่นๆกับบริษัทละครก็ไม่รู้จักมันด้วยเช่นกัน ทั้งนี้ ในบทของ"เฮนไอ" นี้มีข้อความที่ถูกขีดเส้นใต้ไว้อยู่ตามนี้
[ถอดความไม่ได้]ที่แบบนี้[ถอดความไม่ได้]น่ะ...[ถอดความไม่ได้] ได้โปรดเถอะ
ยูกะ: "โอ...ท่าน[ถอดความไม่ได้ น่าจะเป็นชื่อผู้ชาย]...! เอาอีก! ฉันไม่สนใจแล้ว ถึงจะเป็นที่นี่ ตอนนี้ก็เถอะ...!"
[ถอดความไม่ได้]ทนต่อไม่[ถอดความไม่ได้]ได้แล้ว