The Mirror
ในทุกเมือง ในทุกที่ในโลกนี้ ไปยังโรงพยาบาลหรือสถาบันจิตเวชใดๆ แล้วถามพนักงานถึง "ผู้ถือครองแห่งกระจกเงา" พนักงานจะมองคุณแปลกๆราวกับว่าคุณพูดเป็นภาษาอื่น ถามซ้ำจนกว่าเขาจะเข้าใจ แล้วเขาจะนำคุณลึกเข้าไปโดยไม่พูดอะไรเลย
เขาจะพาคุณไปยังประตูเหล็กเรียบๆ ไขกุญแจมัน แล้วโบกมือให้คุณเข้าไปในทางเดินอันมืดมิดพ้นจากนั้น เขาจะรออยู่เบื้องหลังโดยจะไม่พูดอะไรสักคำ ไม่สบตาคุณ เมื่อประตูปิดลงเบื้องหลังคุณ ทางเดินนั้นก็จะสว่างด้วยแสงอันไร้ที่มา เผยให้เห็นว่าผนังของทางเดินนี้เป็นกระจกเงา ภาพสะท้อนเหยียดยาวออกไปอย่างไร้ที่สิ้นสุดทั้งสองข้างของคุณ แต่ในนั้นไม่มีภาพสะท้อนของคุณเลย มันเป็นภาพสะท้อนของผู้ที่มาก่อนคุณ ภาพสะท้อนแต่ละภาพเป็นของแต่ละคนที่แสวงหาผู้ถือครองนี้ แสดงให้เห็นว่าพวกเขาตายอย่างไร พยายามอย่ามองใบหน้าตอนที่เจ้าสัตว์ร้ายนั่นกินพวกเขา พยายามอย่ามองเลย เดินไปข้างหน้าเป็นเส้นตรง ถ้าคุณดู พวกสัตว์ร้ายในภาพสะท้อนนั่นจะมองเห็นคุณ และพวกมันก็จะไล่ล่าคุณ
หากว่าแสงนั้นเริ่มจะสลัว หากว่าเส้นทางของคุณกำลังจะหายไปในความมืด หลับตาลงให้แน่นแล้วกล่าวอย่างหนักแน่น ไร้ซึ่งความกลัว ว่า "ผู้ที่เจ้าหาตัวได้ผ่านไปแล้ว" หากว่าแสงกลับมาคุณก็โชคดีแล้ว เหล่าสัตว์ร้ายที่ตามคุณได้ปล่อยคุณมาแล้ว แต่ถ้ามันมืดลงอีกก็ไม่ต้องรีบวิ่งหรอก หนีไปก็เปล่าประโยชน์ การภาวนาขอให้ความตายนั้นรวดเร็วก็ไร้ค่าพอกัน พวกมันจะจับคุณได้ แล้วจุดจบของคุณก็จะยืดยาวไปชั่วนิรันดร
สุดทางเดินที่ยาวอย่างไม่น่าเชื่อนั้นคุณจะพบประตูอีกบาน แสงสีขาวร้อนแรงลอดมาตามขอบของมัน เคาะประตูนั่นแล้วคุณก็จะเข้าไปได้ ที่ยืนอยู่กลางห้องทรงแปดเหลี่ยมนั้นเป็นร่างซึ่งเป็นเพียงเงามืดในห้องที่ส่องสว่างอยู่ครึ่งหนึ่ง
เขาจะไม่สนใจคุณ จนกว่าคุณจะถามคำถาม "พวกมันสะท้อนถึงอะไร?” ถามคำถามอื่น แล้วเขาจะใช้เข็มพันเล่มปักทุกรูขุมขนของคุณ ถลกหนังคุณออกมาแล้วปล่อยให้มันสะบัดกับลมขณะที่เขาทรมานจิตใจคุณสู้ความวิปลาส ให้คุณได้อยู่กับเขาไปตลอดกาลในห้องนั้น เป็นเพียงเงาของสิ่งที่คุณเคยเป็น ใช้ทุกชั่วขณะที่คงอยู่ไปกับความเจ็บปวดอันบ้าคลั่ง
แต่ถ้าคุณถามคำถามที่ถูกต้อง เขาก็จะตอบคุณด้วยรายละเอียดซึ่งทำให้คุณหนาวไปถึงกระดูกและหัวใจหลายเป็นหิน เขาจะบอกคุณถึงความหมายของเหล่าผู้ถือครอง ทำไมพวกมันถึงคงอยู่ และสิ่งที่กำลังจะมา
เมื่อเขาเล่าเรื่องนั้น เขาจะเดินเข้ามาให้คุณเห็นว่าเขาเป็นใคร คุณจะเห็นตัวคุณเอง เพียงแต่ว่าภาพจำลองของคุณนั้นมีกระจกเงินสว่างไสวแทนที่จะเป็นลูกตาอยู่ในเบ้าตาทั้งสอง ตอนที่คุณมองอย่างขยับไม่ได้ด้วยความสยดสยองนั้น ภาพจำลองของคุณก็จะควักหระจกบานหนึ่งออกมา เลือดที่ไหลมานั้นทั้งเข้มข้นและมากมาย
ตัวคุณจะยื่นกระจกเปื้อนเลือดให้คุณเอง แล้วคุณก็จะพบว่าตัวเองกลับมาที่ข้างนอกสถาบันนั้น
กระจกเปื้อนเลือดนั้นคือวัตถุหมายเลข 46 จาก 538 อย่าพยายามเช็ดเลือดจากผิวหน้าของมัน หาไม่แล้วจุดจบคุณก็จะเป็นสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความสยดสยองของขุมนรก
มันจะสะท้อนสิ่งที่เคยมี และสิ่งที่กำลังมา