The Last Best Hope (17 ธันวาคม 2556)
D-3672ถอนใจอย่างกังวลขณะที่เขานั่งอยู่คนเดียวในพื้นที่ที่จัดไว้ สองชั่วโมงที่ผ่านมานั้น ช่างเทคนิคสักครึ่งโหลได้ลงแรงกับเขาไปมากเพื่อจะจัดการกับชุดรัดรูปที่เขาสวมอยู่ เหลือแค่เพียงเครื่องหายใจกับแว่นตาที่จะต้องติดเข้าไปให้มันคลุมเขาไว้ตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยชุดนี่ อาวุธที่ติดอยู่กับแขนขวาของเขา และถังอากาศถังใหญ่กับแหล่งพลังงานที่ติดอยู่ด้านหลัง เขาก็รู้สึกว่าตัวเองหนักเป็นตันเลยทีเดียว ไม่ว่าจะหัวหรือก้อย อย่างน้อยๆทุกอย่างก็จะจบลงอีกไม่นานนัก
หลังจากที่รู้สึกเหมือนนานแสนนาน ประตูก็เปิดออกพร้อมกับที่ดร.แอนดรูว์เข้ามา "อรุณสวัสดิ์ D-3672" เขากล่าว "เราวางยาที่เป้าหมายของนายยังปรับตัวไม่ได้ไปแล้ว ฉะนั้นมันก็คงหมดสภาพไปอีกสักชั่วโมงนึง ฉันคิดว่านายได้รับการสรุปมาแล้วใช่มั้ยว่าวันนี้น่าจะเจออะไรบ้าง?"
"ใช่" D-3672ตอบ หลายสัปดาห์มานี้พวกนั้นฝึกให้เขาใช้ชุดนี้ วิธีการว่ายน้ำ วิธีให้อาวุธทำงาน พวกนั้นให้เขาดูวีดีโอของเจ้าสัตว์ร้ายที่เขาจะใช้กับมัน และบรรยายอย่างไม่มีวันจบเรื่องพฤติกรรมและจุดอ่อนของมัน
"ดี ฉันแน่ใจว่านายคงรู้นะ เราใช้เวลาเป็นปีๆออกแบบชุดที่นายสวมอยู่นี่แล้วปรับแต่งมันให้เข้ากับตัวนายเป็นพิเศษ มันเก็บอากาศ รัดถึงผิว ทนต่อการตัดและกระชาก แล้วก็ไม่ได้รับผลกระทบจากกรดในแทงก์นี่ด้วย"
"ผมรู้แล้ว ด็อกเตอร์"
"ฉันก็แค่อยากตือนให้นายรู้ว่าภารกิจนี้สำคัญแค่ไหนน่ะ เรามีโอกาสแค่ครั้งเดียวที่จะทำมันให้ลุล่วง เราได้ลองทำทุกอย่างที่เราคิดได้เพื่อจัดการสิ่งที่เป็นภัยนี้ แม้แต่สิ่งที่พวกคณะกรรมการจริยธรรมไม่อยากให้เราลอง นาย ในวันนี้ คือความหวังสุดท้าย ที่ดีที่สุด"
"งั้นผมก็หวังว่าคุณจะจำที่เราตกลงกันได้นะครับ ด็อกเตอร์"
"แน่นอน ถ้านายกลับออกจากแทงก์นี่แบบเป็นๆได้แล้วก็เป้าหมายตายล่ะก็นายก็จะเป็นอิสระ ค่ากินอยู่อะไรฉันออกให้ด้วยก็ได้"
ดร.แอนดรูว์พาD-3672ไปตามทางเดิน ผ่านจุดตรวจสุดท้ายที่ยามติดอาวุธเฝ้าอยู่เข้าไปในห้องที่มีถังขนาดใหญ่ซึ่งมีน้ำกรดอยู่เต็มฝังลงไปในพื้น D-3672มองเห็นเป้าหมายของเขาอย่างชัดเจนในน้ำกรดนั่น - เจ้ากิ้งก่ายักษ์ซึ่งเกือบทั้งตัวเป็นกระดูกกับเนื้อเปื่อยๆ กรดที่กัดเนื้อทำให้ฟองอากาศมากมายไหลออกมาจากมัน เนื้อหนังใหม่นั้นก็สมานตัวเข้าหากันด้วยความเร็วพอๆกัน ช่างเทคนิคจัดการปรับแต่งครั้งสุดท้าย สอดท่ออากาศเข้าไปแล้วสวมเกราะปิดหน้า ปิดเขาไว้ทั้งตัว D-3672มองลงต่ำ หายใจเข้า แล้วดำลงไป
D-3672ว่ายในน้ำกรดราวกับเป็นอากาศ และเพียงไม่กี่วินาทีเขาก็อยู่ต่อหน้ายักษ์ที่เน่าเปื่อยนั่น มันคงไม่ยากอะไรหรอกน่า เขาคิดพร้อมกับที่มือซ้ายเอื้อมไปที่ข้อมือขวาเพื่อเปิดอาวุธให้ทำงาน แต่แล้วการมองโลกในแง่ดีของD-3672ก็แตกสลาย เมื่อเปลือกตาที่เปื่อยไปครึ่งหนึ่งของเจ้าสัตว์ร้ายเปิดออก และเขาก็เห็นลูกตาสีเหลืองสองข้างมองตรงมาทางเขา
"ห่าอะไรล่ะเนี่ย?" D-3672ได้ยินคำถามของเจ้าสัตว์ร้ายผ่านชุดของเขาอย่างชัดเจน เขากดรหัสเปิดอาวุธอย่างลุกลน แสงสีแดงกับเขียววิ่งขึ้นลงตามแขนของเขาพร้อมกับที่เขารู้สึกว่าเซลล์พลังงานกำลังสะสมพลัง และในไม่กี่อึดใจ Anti-Selaschic Kinetic Force Delivery System Mark 17 ก็ทำงาน D-3672กำมือขวาเป็นกำปั้น โยกแขนไปด้านหลัง แล้วด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เขากับอาวุธจะรีดเค้นและปล่อยออกมาได้ ซัดหมัดของเขาตรงไปยังใบหน้าของสัตว์ร้ายนั่น กระแทกมันไปด้านหลังและทำให้กะโหลกส่วนหนึ่งหลุดออกไปทั้งกระบิ
น้ำกรดถูกย้อมด้วยเลือดของสัตว์ร้าย แล้วD-3672ก็ถอนใจอย่างโล่งอก ความสบายใจแสนสั้นของเขาจบลงเมื่อเจ้าสัตว์ร้ายหัวหัวที่เละไปครึ่งหนึ่งกลับมาทางเขา ดวงตาที่เหลืออีกข้างมองอย่างหยามเหยียด "น่าสมเพช" มันพูด D-3672มีโอกาสเพียงเปิดASKFDS-17อีกครั้งตอนที่มันพุ่งเข้ามา
—-
ดร.แอนดรูว์ยืนอยู่ที่ขอบถังน้ำกรด เขาคอตก ความผิดหวังปรากฏบนใบหน้าของเขาเมื่อชิ้นส่วนของD-3672กับชุดและอาวูธลอยขึ้นมาบนผิวน้ำกรดที่ตอนนี้มีสีชมพูอย่างช้าๆ ผู้ช่วยนักวิจัยเข้าไปหาเขาโดยถือโทรศัพท์ต่อดาวเทียมรุ่นโบราณอันเทอะทะ "ดร.แอนดรูว์?" เขาพูด "O5-3น่ะครับ เขาอยากทราบความคืบหน้าของการกำจัดนี่"
"ขอบคุณนะ เดวิด" ดร.แอนดรูว์บอกพร้อมกับรับโทรศัพท์จากผู้ช่วยมา "ช่วยทำเรื่องขอDคลาสคนใหม่มาให้หน่อยได้มั้ย?"
เดวิดพยักหน้าแล้วไปทางประตูอย่างเนิบๆ โดยไม่รู้ตัวถึงงานเอกสารที่รออยู่เลยแม้แต่น้อย แผนกนี้ใช้Dคลาสแบบเทน้ำเทท่าไปในช่วงไม่นานนี้ซึ่งไม่ได้ช่วยให้สถาการณ์กับฝ่ายทรัพยากรมนุษย์ดีขึ้นเลย เดวิดหยุดที่ประตูครู่หนึ่ง และฟังที่ดร.แอนดรูว์พูดโทรศัพท์
"ดร.แอนดรูครับ ครับ ครับ ไม่ครับท่าน ครับผม อุปกรณ์ทำงานได้ตามที่ต้องการเลย ไม่ครับ เขาตายแล้ว ยังอยู่ครับ ครับ มันยังมีสติ มันน่าเสียใจจริงๆครับท่าน แต่ดูเหมือนว่าวิธีการของศูนย์ชกฉลามนี่ใช้กำจัดSCP-682ไม่ได้"