ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่ต้นวอลนัตดำเพียงตัวคนเดียว อย่าไปที่ต้นไม้พันธุ์อื่นใด เมื่อคุณไปถึง เดินไปที่ต้นไม้และเอาหน้าผากของคุณอิงกับเปลือกของมัน มองลงไปที่รากของต้นไม้เท่านั้น วางมือซ้ายของคุณลงกับต้นไม้แล้วพูดว่า "ข้ามีแต่เจตนาดีต่อผู้ถือครองแห่งความเฉยชา"
หลังจากที่พูดกับต้นไม้แล้วก็นับดังๆถึงยี่สิบสาม อย่าขยับส่วนใดจนกว่าคุณจะนับถึงตัวเลขนั้น ไม่เช่นนั้นเปลือกไม้ก็จะแยกออกให้เห็นฟันที่กระทบเข้าหากันซึ่งจะกลืนกินคุณ แต่ถ้าคุณทำสำเร็จแล้ว ต้นไม้ที่คุณอิงอยู่ก็จะเปิดออกเป็นบันไดยาวที่อยู่ในความมืด ลงบันไดนั้นไป
ในตอนที่คุณลงไปตามบันไดในความมืดสนิทนั้น คุณจะได้ยินเสียงของการทรมานและเวทนาซึ่งเจ็บปวดที่สุด ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร จะเป็นเสียงร่ำไห้ของผู้หญิงหรือเสียงกรีดร้องของมารดาที่เรียกหาคุณเอง คุณต้องไม่ขานกลับ ถ้าคุณทำเช่นนั้น บันไดที่อยู่ใต้เท้าคุณจะหย่อนลงและคุณก็จะร่วงหล่นลงสู่ก้นบึ้งของนรกในบัดนั้น
หากการเดินทางของคุณลุล่วงด้วยดีแล้ว คุณก็จะเข้ามาอยู่ในโรงละครสมัยเก่าอันใหญ่โต บนเวทีนั้นมีผ้าม่านแดงคลุมไว้และในที่นั่งผู้ชมก็จะมีคนอยู่เพียงผู้เดียวเท่านั้น เข้าไปหาเธอและนั่งลงที่เก้าอี้อันหรูหราข้างๆเธอ เธอจะมองตรงไปยังผ้าม่าน แต่หากสายตาของเธอหันมาหาคุณในตอนที่คุณหาที่นั่งแม้เพียงวินาทีเดียว คุณก็ต้องพูดออกมา "ข้ามีตั๋ว!" หากว่าสายตาของเธอไม่ละไปจากคุณ ก็หลับตาลงแล้วหวังว่าการควักเครื่องในของคุณจะเป็นไปอย่างรวดเร็วเถอะ
ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ก็นั่งลงข้างเธอแล้วมองไปที่เวทีจนกว่าม่านจะเปิดออกและไฟมืดลง การแสดงที่ตามมานั้นจะเป็นสิ่งที่บาดลึกอย่างแท้จริง เหล่านักแสดงนั้นจะเล่นแต่เพียงเรื่องราวของความสิ้นหวัง ความสนุกสนาน และการทรยศอย่างโหดร้ายที่สุด แต่ละองค์นั้นจะมีทุกอารมณ์ของมนุษย์ที่จินตนาการได้ ความรัก ความกลัว ความสุข ความโกรธ ความริษยา - ความรู้สึกทั้งหมดที่คุณเคยผ่านมาในชีวิตนี้
หลังจากที่การแสดงจบลงไปแล้วและเหล่านักแสดงโค้งขอบคุณ ผู้หญิงคนนั้นจะถามคุณว่า "คุณคิดยังไงกับการแสดงนี้?" จงมองเธออย่างไร้อารมณ์และตอบไปอย่างไม่ใส่ใจ "ข้าว่ามันไร้รสนิยม" คำตอบหรือความเห็นอื่นใดจะทำให้ดวงตาของคุณถูกฉีกกระชากออกมา เธอจะมองคุณเหมือนกับเพิ่งถูกตบหน้า ในเวลาสองสามนาทีจากนั้นเธอจะพยายามใช้เหตุผลกับคุณ ให้คุณคุณยอมรับว่ามันเป็นการแสดงที่น่ามหัศจรรย์และไม่น่าเชื่อ ไม่ว่าเธอจะชี้แจงอย่างไร ก็จงยึดคำตอบเดิมของคุณไว้และอย่าแสดงอารมณ์ออกมา
ในที่สุด เธอจะเริ่มแสดงความไม่พอใจในตัวคุณอย่างรุนแรง ทั้งดูถูกและเย้ยหยันความอกตัญญูและถือดีของคุณ มองตรงๆไปยังม่านแดงนั้นและอย่าหันเหสายตาไปแม้เสี้ยววินาที ที่หางตาของคุณคุณจะเห็นว่าเธอกำลังเปลี่ยนแปลงไป เนื้อหนังและกระดูกของเธอหลอมละลายและเกี่ยวพันกันจนที่อยู่ข้างกายของคุณไม่ใช่สตรีอีก แต่เป็นอสุรกาย
เมื่อคำข่มขู่และสาปแช่งของเธอไปถึงที่สุด เธอก็จะเริ่มว่าร้ายผู้ที่คุณรัก สาบานว่าจะให้พวกเขาพบกับความทรมานและความตายที่น่าสยดสยองที่สุดหากว่าคุณจะไม่ยอมทบทวนความเห็นของคุณใหม่ ถึงตรงนี้ ก่อนที่มันจะเลวร้ายไปกว่านี้ จ้องตาของเธอตรงๆแม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นสัตว์ร้ายที่พิกลพิการอย่างน่าขยะแขยงที่สุด และกล่าวไปอย่างมั่นใจ "ความเห็นของเจ้านั้นไร้รสนิยมเสียยิ่งกว่า"
หากว่าคุณไม่อาจแสดงความเหนือกว่าของคุณให้เธอเห็นได้แล้ว เธอก็จะหัวเราะขำพร้อมกับที่ใช้กระดูกซี่โครงซี่หนึ่งแทงคุณ แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว เธอจะคอตกด้วยความพ่ายแพ้และสะอื้น ถึงตอนนี้คุณก็ถามคำถามของคุณออกไปด้วยความรู้สึกอย่างไรก็ได้แล้ว
"อะไรที่กระตุ้นเหล่าผู้แสวงหา?" เธอจะตอบออกมาอย่างแผ่วเบากว่าเสียงสะอื้นสมเพชตัวเองเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อเธอมอบคำตอบอันสิ้นหวังของเธอแล้ว หลับตาลงและใช้สองแขนสวมกอดสัตว์ร้ายโครงกระดูกนั่นไว้
เมื่อคุณลืมตาขึ้น คุณจะกำลังสวมกอดต้นวอลนัตที่ในตอนเริ่มสิ่งนี้ ในมือซ้ายของคุณมีโปสเตอร์โรงละครอยู่
โปสเตอร์นั้นคือวัตถุหมายเลข 362 จาก 538 อย่าไปดูการแสดงที่มันโฆษณาเด็ดขาด