ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า จงมองพื้นไว้ หากสายตาคุณสอดส่ายไปมา คุณก็พลาดแล้ว ที่โต๊ะนั้น อย่าขยับหรือเบนสายตาจนกว่าคุณจะได้ยินเสียงพนักงานรู้ตัวว่าคุณอยู่ตรงนั้น ถามเธอ โดยอย่าเงยหน้าขึ้น ถึงผู้ที่เรียกว่า "ผู้ถือครองแห่งความโดดเดี่ยว" เมื่อถ้อยคำนั้นพ้นปากของคุณไปก็จะมีเสียงฆ้องดังสนั่น ทำให้พื้นที่คุณยืนอยู่สั่นสะเทือน เมื่อเสียงฆ้องนั้นหายไปแล้ว คุณก็มองดูรอบๆตัวได้
คุณจะยืนอยู่ใต้ท้องฟ้าอันประหลาด ในที่รกร้างอันกว้างใหญ่และพิกล มีเพียงถนนหินเย็นชืดที่ทอดไปยังเส้นขอบฟ้า ทันที่ที่คุณรู้สึกถึงที่รกร้างนี้ คุณต้องเริ่มเดิน พวกมันรู้แล้วว่าคุณอยู่ที่ไหน และพวกมันก็ไม่ชอบคนนอกนักหรอก
หากเมฆจับกลุ่มกันบนท้องฟ้าและความมืดก็เริ่มรุกล้ำเข้ามาในเส้นทางที่คุณกำลังเดินไปสู่ขอบฟ้า จงหลับตาลงแล้วคุกเข่า ไม่เคยมีมนุษย์คนไหนมองดูผู้ที่อยู่ในดินแดนนี้ ตอนที่คุกเข่านั้นคุณก็ต้องพร่ำวิงวอน "ข้าไม่รู้จักเจ้าและข้าก็มิปราถนาเช่นนั้น แต่นี่คือเส้นทางของข้าและข้าจะตามมันไป" เมื่อคุณพูดออกไปแล้ว ก็จงรอการตัดสินจากพวกมัน หากพวกมันยอมให้คุณอยู่ต่อไป คุณก็จะรู้สึกได้ว่าพวกมันถอยไปแล้ว หากพวกมันเห็นเป็นอย่างอื่น นี่ก็ไม่ใช่ที่ของคุณ หวังว่าพวกมันจะทำให้คุณสิ้นสูญไปโดยเร็วด้วยเถอะ
ที่ปลายทางนั้นก็คือเสาหินรัค ที่อยู่บนยอดนั้นคือกากอยล์ที่มองคุณเข้าไป มันจะมีปฏิกิริยาต่อคำถามเดียว "ผู้ใดจะสิ้นสูญ?" เมื่อคุณพูดออกไป เจ้ากากอยล์ก็จะลงมาหาคุณ ห่อตัวคุณไว้ในความมืดด้วยปีกของเขา ที่นั่น เขาจะให้คุณดูชีวิตของมนุษย์ทุกคนเป็นดวงดาวในความมืด และคุณจะเห็นดาวพวกนั้นกะพริบแล้วดับไป นานนับกัลป์ที่คุณจะได้ดูความตายของทุกผู้ที่เคยมีชีวิตมาก่อนคุณและทุกคนที่ยังไม่เกิด เมื่อคุณมองพวกเขาตายนั้นคุณจะรู้สึกได้ถึงความโดดเดี่ยว สัมผัสได้ว่าพวกเขาถูกแยกออกจากกันห่างไกลเพียงใด
สิ่งนี้จะดำเนินไปจนกว่าสติของคุณจะแตกหัก หรือไม่ก็เหลือแสงไฟเพียงหนึ่งเดียว และเจ้ากากอยล์จะพูดขึ้น "ข้ามิอาจเปิดเผยมรณกรรมของเจ้าได้ และนั่นก็มิใช่สิ่งที่เจ้าแสวงหา" ถ้อยคำนี้จะก้องอยู่ในหัวคุณจนถึงวันที่หน้าที่สมบูรณ์ หลับตาลงอีกครั้ง หากคุณมองแสงเดียวนั้นต่อไปและเจ้ากากอยล์ก็จะกินคุณ เมื่อคุณหลับตาลง คุณจะรู้สึกเหมือนถูกเหวี่ยงข้ามมิติ หมุนอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนกระทั่งพื้นดินกลายเป็นเพียงความจำอันเลือนลาง ถึงตรงนี้คุณจะถูกเหวี่ยงไปที่ประตูหิน และจะรู้สึกเหมิอนเกิดใหม่ ราวกับการกลับสู่แสงสว่างหลังความมืดชั่วนิรันดร
เมื่อคุณลืมตาขึ้น คุณจะมองไปรอบๆห้องงานเลี้ยงขนาดมหึมาอันผุพัง พื้นหินอ่อนที่แตกร้าวนั้นเต็มไปด้วยใบไม้แห้ง ที่สุดห้องนั้นคุณจะเห็นแสงที่เรียกหาคุณ เมื่อคุณเข้าไปใกล้คุณจะเห็นสิ่งที่แขวนอยู่ที่ผนัง โล่ว่าวสีดำอันใหญ่ซึ่งมีสัญลักษณ์อันน่าสะพรึงกลัว สัญลักษณ์นั้นดูราวกับมีชีวิตและเต้นกระตุก ที่คุณต้องทำก็แค่เอามันลงมาเพื่อครอบครองมัน
ตอนที่โล่ออกจากผนังนั้นคุณก็จะกลับมาที่โต๊ะหน้าซึ่งพนักงานมองคุณเขม็ง เธอรู้ว่าคุณทำให้เกิดอะไรขึ้นและนั่นทำให้เธอเกลียดคุณ
โล่ที่คุณถืออยู่นั้นคือวัตถุหมายเลข 41 จาก 538 จงภาวนาให้มันปกป้องคุณจากสิ่งที่กำลังมาถึงด้วย