The Answer

The Holder of the Answer

ไม่ใช่ว่าวัตถุทุกชิ้นจะถูกปิดบังอยู่ในเขาวงกตลับที่ไหนสักแห่งโดยที่ผู้ถือครองหลบซ่อนอยู่ในความมืดของห้องที่ยากจะเข้าถึงเสมอไปหรอกนะ ตัวอย่างก็คือวัตถุหมายเลข 2442 ผู้ถือครองของวัตถุชิ้นนี้ไม่ได้อยู่ในเมืองใดหรือประเทศใด ไม่เลย ผู้ถือครองของหมายเลข 2442 เดินทาง และจะต้องเดินทางอยู่เสมอ แบกรับภาระซึ่งเป็นคำตอบ

หากว่าเจ้าเป็นผู้แสวงหาที่มุ่งมั่นและตามหามากพอ เจ้าก็อาจจะได้พบผู้ถือครองผู้นี้ ผู้ถือครองแห่งคำตอบนั้นนับว่าโดดเด่นในสายตาของผู้แสวงหา เพราะว่านางไม่สะดุดตาเลย นางดูเหมือนจะกลมกลืนไปกับสิ่งที่อยู่รอบๆ หายตัวไปท่ามกลางฝูงชนหรือในทันทีที่ผู้แสวงหาคลาดสายตาจากนาง นางจะมีรูปลักษณ์ที่ผู้แสวงหาเห็นเป็นคนสามัญที่แสนธรรมดาเสมอ หากว่าเจ้าไวพอ เจ้าก็จะสบตากับนาง ดวงตาอันเซื่องซึมอ่อนล้านั้นจะเป็นประกาย องค์ประกอบทั้งหมดของนางจะบิดเบี้ยวเผยรูปลักษณ์อันแท้จริงของนาง ตอนนี้ได้เวลาไล่ตามแล้ว อย่าวิ่งเว้นเสียแต่ว่านางจะวิ่ง อย่าหยุดเว้นเสียแต่นางจะหยุด

นางจะนำทางเจ้าไปตลอดทั้งวันนั้น แต่เจ้าก็จะไม่รู้ตัวจนกระทั่งการไล่ตามยุติลง หากว่าเจ้าลังเลหรือหันเหความสนใจจากนางแม้เพียงครู่เดียวเจ้าก็จะไม่ได้พบนางอีก และพวกมันก็จะรู้ว่าเจ้าคือผู้ใด เมื่อนางหยุดลงในที่สุดนั้นเจ้าจะมีเวลาครู่หนึ่งมองดูรอบตัวเจ้า เจ้าจะพบว่าตนเองอยู่ในหุบเหวลึก ผนังอันเย็นและขรุขระสูงขึ้นไปหลายช่วงตัว ที่อยู่ห่างออกไปตรงหน้าเจ้านั้นเป็นต้นมะกอกที่ขึ้นอยู่ต้นเดียว กิ่งก้านอันเก่าแก่ซึ่งถูกพัดด้วยลมแรงจนบิดเบี้ยวเมื่อหลายร้อยปีมาแล้วยื่นมาทางเจ้า นางจะหันมาแล้วจ้องเขม็งมาทางเจ้า

ทั่วบริเวณนั้นจะเงียบสนิท เจ้าจะต้องไม่ทำลายความเงียบนั้นจนกว่านางจะเอ่ยปาก หาไม่แล้วผนังของหุบเหวจะบีบเข้ามารอบตัวเจ้า เป็นหลุมศพศิลาที่ค่อยๆบดขยี้เจ้าเช่นเดียวกับผู้แสวงหามากมายที่มาก่อนเจ้า เจ้าอาจจะถูกปล่อยให้ยืนรอจนขาล้าชา แต่กระนั้นเจ้าก็ต้องไม่พูดอะไร และอย่าหลบสายตาของนาง ไม่เช่นนั้นเจ้าจะสูญเสียคำตอบไปตลอดกาล

เมื่อนางพูดขึ้นในที่สุด นางจะถามด้วยเสียงที่แทบเป็นการกระซิบ "อะไร?" เจ้าต้องตอบกลับไปดังกว่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้นว่า "ทำไมพวกมันถึงถูกซ่อนไว้?" นางจะตอบกลับมาดังขึ้นอีกเล็กน้อย "มันเริ่มขึ้นเมื่อใด?"ตอนนี้เจ้าจะต้องตะโกน "พวกมันเชื่อมโยงกันอย่างไร?" ถึงตรงนี้เจ้าจะได้ยินเสียงเบาๆไกลออกไปที่สะท้อนตามหุบเหว เหมือนเดิม อย่าละสายตากับนางเพื่อหันไปดูว่ามันคืออะไร ร่างของนางจะบิดเบี้ยวโดยไม่เกี่ยวกับศีรษะของนางซึ่งจะไม่หันไปจากเจ้า นางจะปลิดมะกอกออกมาหนึ่งผลจากต้นไม้ ตอนนี้เสียงนั้นจะดังกึกก้องเหมือนเสียงน้ำตก

นางจะก้าวมาหาเจ้าแล้วยื่นผลมะกอกให้ อย่าแตะต้องมัน อย่าแม้แต่จะยื่นมือไปหามันเพราะมันไม่ใช่วัตถุ ผู้แสวงหาที่โง่เขลามากมายกลายเป็นกองที่สะอื้นอย่างน่าสมเพชเพราะสัมผัสผลมะกอกนั้น แต่จงใช้มือที่ไม่ถนัดของเจ้าเอื้อมออกไปให้นิ้วหัวแม่มือสัมผัสเหนือตาซ้ายของนาง ผิวของนางจะเย็นเหมือนน้ำแข็งและทำให้เจ้ารู้สึกเหมือนถูกเข็มทิ่มแทงถี่ยิบขึ้นมาตามแขน อย่าหลบสายตานาง แม้แต่ในตอนที่นางเอื้อมแล้วกดนิ้วลงไปบนตาข้างนั้น นางจะควักมันออกมาด้วยเสียงอันน่าคลื่นไส้ แล้วเอาผลมะกอกยัดลงไปในเบ้าตาโชกเลือดนั้น จ้องไปที่ตาอีกข้างของนาง การมองเบ้าตาที่เต็มไปด้วยเลือดนั้นนานเกินไปจะนำมาซึ่งความวิปลาส

นางจะดึงผลมะกอกที่ตอนนี้ถูกย้อมเป็นสีแดงคล้ำออกมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม นางจะยื่นมันให้เจ้า รับมันมาในทันที ความลังเลแม้เพียงชั่วครู่จะทำให้เจ้าล้มเหลวและติดอยู่ในความวุ่นวายกับเสียงดังซึ่งตอนนี้ดูเหมือนจะมาจากทุกหนทุกแห่งรอบๆที่นั้นไปตลอดกาล กรามของนางจะหย่อน ร่างของนางจะถูกฝูงปิศาจซึ่งคำรามและกระทืบเท้าอยู่รอบตัวเจ้าฉีกเป็นชิ้นๆ เสียงที่เจ้าได้ยินในตอนที่มันวิ่งเข้ามาในหุบเหวนั้น เหมือนเดิม อย่าแม้แต่จะชำเลืองมองพวกมันแต่จงจ้องตาที่ยังดีของนางไว้ หาไม่แล้วพวกมันจะลากเจ้าให้กรีดร้องไปถึงนรกขุมที่ลึกที่สุด

กรามที่หลุดจากใบหน้าของนางจะเหยียดยืดออก บิดเบี้ยวจนกระทั่งนางดูเหมือนจะเป็นปิศาจเสียเอง ริมฝีผากของนางจะถลกกลับเผยให้เห็นฟันแหลมเรียงเป็นแถวในตอนที่นางคำรามเสียงดังจนกลบเสียงเอะอะของเหล่าปิศาจเสียสนิท เจ้าจะรู้สึกว่าผลมะกอกในมือของเจ้านั้นหนักขึ้นราวกับถือหินก้อนใหญ่ และมันก็มีแต่จะหนักขึ้นเรื่อยๆ ปากของนางจะอ้ากว้างและความมืดของห้วงโลกันต์จะโอบล้อมเจ้า ในที่สุดสายตาของเจ้าก็จะปรับเข้ากับแสงสลัว แล้วความเงียบก็จะกลายเป็นเสียงจิ้งหรีดร้องอันน่ารื่นรมณ์ ถ้าเจ้าโชคดีก็จะมีลมเย็นพัดความกลัวออกไป มัจะเป็นกลางคืน เบื้องบนเจ้าจะมีแสงเป็นประกายเล็กๆอยู่ในความมืด และเจ้าจะยืนอยู่ที่ริมของหุบเหวอันมืดมิด มองลงไปแล้วเจ้าจะเห็นความมืดที่มืดยิ่งกว่าท้องฟ้า แล้วก็อาจจะได้เห็นแสงสะท้อนของดวงตาอันเซื่องซึมอ่อนล้าคู่หนึ่งมองขึ้นมาหาเจ้า แต่ครู่เดียวมันก็หายไป ออกไปจากหุบเหวนั่น และอย่าหันกลับไปมอง

ตอนนี้เจ้าได้ครอบครองผลมะกอกแดง วัตถุหมายเลข 2442 จาก 2538 มันจะหนักขึ้นทุกวันเพราะภาระของมัน เจ้าจะแบกรับภาระนั้นจนถึงที่สุดได้หรือเปล่า?