SCP-167-JP
SCP-167-JP (2 พฤศจิกายน 2559)
ระดับวัตถุ Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ
SCP-167-JP ถูกควบคุมไว้เป็นที่ดินส่วนบุคคลของศูนย์81██ ให้หน่วยปฏิบัติการเคลื่อนที่ซึ่งประจำอยู่ทำการลาดตะเวนพื้นที่โดยรอบเพื่อป้องกันไม่ให้พาหนะของพลเรือนเข้าไปใน SCP-167-JP การรับสิ่งของซึ่งลำเลียงจากภายนอกในแต่ละวันนั้นต้องได้รับอนุญาตจากบุคลากรระดับ 3 ขึ้นไปก่อน ในกรณีที่สิ่งมีชีวิตซึ่งอยู่ในพื้นที่ SCP-167-JP แปลงสภาพไปนอกเหนือจากการทดลองนั้น ให้บุคลากรเฝ้ารอจนกว่ามันจะคืนสภาพเดิม
(ส่วนนี้เพิ่มมาหลังจากเหตุการณ์ในข้อมูลเพิ่มเติม1) ในกรณีที่ SCP-167-JP-5 ปรากฏตัว ให้ MTF ที่ประจำการอยู่ลงพื้นที่เพื่อเข้าจัดการเป้าหมาย
ลักษณะ
SCP-167-JP เป็นพื้นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตผิดปกติ พื้นที่ SCP-167-JP นั้นประกอบด้วยเกาะร้างซึ่งอยู่นอกชายฝั่งของจังหวัด██ไป ███ กิโลเมตร (พื้นที่ประมาณ 2 ตารางกิโลเมตร) กับน่านน้ำโดยรอบ (รัศมีประมาณ 100 เมตร)
ภาพถ่ายจากพื้นที่ SCP-167-JP ประภาคารและบ้านนั้นเป็นอาคารของสถาบัน
สิ่งมีชีวิตซึ่งอยู่ในพื้นที่ดังกล่าวนั้นมีลักษณะผิดปกติที่เห็นได้ชัด เมื่อพวกมันได้รับการกระตุ้นทางการสัมผัสในระดับหนึ่งพวกมันก็จะสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและจะหลั่งสารผิดปกติซึ่งจะห่อหุ้มตนเองจนกลายสภาพไปเป็นอาหารธรรมดาอย่างหนึ่ง ในขณะนี้สามารถยืนยันความผิดปกติได้แล้วสี่สายพันธุ์
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้สามารถอาศัยอยู่ในพื้นที่ได้โดยไม่มีปัญหาใดๆแม้ว่าจะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างจากถิ่นที่อยู่ตามปกติอย่างมาก (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สาหร่ายมะริโมะซึ่งอยู่ในน้ำจืด และปูกาลาปากอสที่อาศัยอยู่เฉพาะหมู่เกาะกาลาปากอส) นอกจากนั้น ตัวอย่างทั้งหมดยังตายในทันทีที่พาออกมานอกพื้นที่ SCP-167-JP ในขณะนี้ยังไม่ทราบว่าอะไรที่เป็นต้นเหตุของความผิดปกติทั้งหมด
ต่อไปนี้เป็นเนื้อหาที่คัดลอกมาจากแฟ้มบันทึกการแปลงสภาพของ SCP-167-JP-1 (ปู) สำหรับการแปลงสภาพของ SCP-167-JP-2, 3 และ 4 นั้นโปรดดูในแฟ้มประกอบเอกสารนี้
ตัวอย่างของ SCP-167-JP-1
SCP-167-JP-1 จะแสดงลักษณะผิดปกติเมื่อถูกกระตุ้นเช่นเมื่อถูกตีอย่างแรง SCP-167-JP-1 จะหุบส่วนขาทั้งหมดแล้วหลั่งสารผิดปกติออกมาคลุมตนเองอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลานี้ รายงานระบุว่าสารที่หลั่งออกมานั้นดูคล้ายกับเนย สารนี้จะแห้งภายในไม่กี่วินาทีและมีความแข็งแบบ "ทอดกรอบ" พร้อมกับที่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองน้ำตาล และอุณหภูมิร่างกายของ SCP-167-JP-1 ก็จะเพิ่มสูงขึ้นไปที่ 60-70 องศาเซลเซียส ในที่สุดนั้น SCP-167-JP-1 ก็จะมีรูปร่างเหมือนกับอาหารซึ่งเรียกกันโดยทั่วไปว่า "โครเก็ต"
SCP-167-JP-1 ในสภาพโครเก็ตนั้นจะมีลักษณะที่เก็บความร้อนได้มากและกันน้ำ แม้จะนำไปแช่น้ำเย็นก็จะยังรักษาระดับอุณหภูมิไว้ได้และจะกลับมาแห้งในเวลาไม่กี่วินาที สัตว์นักล่าที่พยายามจะกิน SCP-167-JP-1 นั้นมักจะถูกลวกและเรียนรู้ว่าปูเหล่านี้ไม่ใช่เหยื่อกินได้ หากว่า SCP-167-JP-1 ในสภาพโครเก็ตไม่ถูกกระตุ้นอีกเป็นเวลานานกว่า 1 นาที คราบสารคัดหลั่งนี้ก็จะลอกออกและตัวอย่างก็จะแปลงสภาพกลับเป็นปูอีก
หากว่านำในสภาพโครเก็ตไปถูกอุณภูมิที่สูง(ประมาณ 90-███ องศาเซลเซียส) อวัยวะภายในของมันก็จะเหลวหนืด (การต้ม, ปิ้ง, ทอด, ฯลฯ เป็นเวลา 10 วินาทีก็นับว่าใช้การได้สำหรับขั้นตอนนี้) ซึ่งจากการทดลองนั้นพบว่ารสชาติเหมือนกับครีมปูตามปกติ เมื่อถูกแปลงสภาพเป็นครีมแบบนี้แล้ว SCP-167-JP-1 ก็จะไม่กลับเป็นปูอีก
โครเก็ตสองชิ้นที่แปลงสภาพมาจาก SCP-167-JP-1
ผักเครื่องเคียงนั้นก็แปลงสภาพมาจากตัวอย่างอื่นๆด้วยเช่นกัน
บันทึกการทดลอง 1 - 20██/██/██
ผู้ทดลอง: D-167-JP-1, -2, -3 และ -4 ต่อไปนี้จะเรียกอย่างง่ายๆว่า "D-1" ถึง "D-4"
ขั้นตอน: D-1, D-2, D-3 และ D-4 ได้รับคำสั่งให้รับประทาน "อาหาร" ซึ่งทำจากสิ่งมีชีวิต SCP-167-JP ที่แปลงสภาพแล้ว
ผลลัพธ์: บุคลากร Dคลาสทุกคนรับประทานอาหารของตนจนหมด การตรวจร่างกายหลังจากนั้นไม่พบปัญหาใดๆ ทุกคนให้การประเมินด้านรสชาติในทางบวก บอกว่าเป็น "โครเก็ตครีมปูที่อร่อยที่สุด" และเครื่องเคียงก็รสชาติดีด้วย
บทวิเคราะห์: ดูเหมือนว่าปรสิตในปูกับพิษของปลาปักเป้าจะสลายไปเฉยๆ —ศจ.██
สถาบันค้นพบ SCP-167-JP โดยบังเอิญเมื่อวันที่ 29 มกราคม 20██ จากการที่เรือของสถาบันถูกพายุพัดเกยฝั่ง หลังจากที่ยืนยันความผิดปกติของสิ่งมีชีวิตในพื้นที่ได้แล้วสถาบันจึงได้เข้าควบคุม SCP-167-JP โดยนำมาเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลและใช้มาตรการกักกันพิเศษตามที่เป็นอยู่
ข้อมูลเพิ่มเติม1: ในวันที่ 2 พฤศจิกายน 20██ ได้พบปรากฏการณ์ผิดปกติใกล้กับประภาคาร โดยมีประตูซึ่งได้รับการบรรยายว่าเป็น "ช่องว่างในอากาศ" สามประตูปรากฏขึ้นบนฟ้า จากนั้นก็มีสิ่งที่ดูเหมือนแขนคู่หนึ่งของมนุษย์ (จากนั้นได้เรียกว่า SCP-165-JP-5) ออกมาจากประตูสองแห่ง SCP-165-JP-5 ได้จับสิ่งมีชีวิตผิดปกติของ SCP-167-JP จำนวนมากแล้วใส่ลงไปในประตูที่สาม ระหว่างเหตุการณ์นี้ มีสมาชิก MTF คนหนึ่งเกือบถูกจับไปและสมาชิกคนอื่นๆในทีมก็ได้ยิงใส่ SCP-167-JP-5 SCP-167-JP-5นั้นได้หนีกลับเข้าไปในประตูทันทีก่อนจะหายไปในเวลาไม่นานนัก
จนถึงปี 20██ SCP-167-JP-5 ได้ปรากฏตัวทั้งหมด 4 ครั้ง เนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่ SCP-167-JP-5 จะโจมตีบุคลากรและจะล่าสิ่งมีชีวิตผิดปกติมากเกินไป จึงได้ทำการปรับปรุงมาตรการกักกันพิเศษเล็กน้อย