SCP-013-J (14 ธันวาคม 2559)
ระดับวัตถุ Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ
พื้นที่ทางตอนเหนือของป่าใน█████████ซึ่งเป็นที่ที่ SCP-013-J ปรากฏตัวนั้นได้ขึ้นทะเบียนเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแล้ว และได้ทำการล้อมรั้วและติดป้ายบอกตามนั้น ให้เจ้าหน้าที่ของสถาบันซึ่งใช้สถานะเจ้าหน้าที่ป่าไม้คอยกันผู้บุกรุกออกไป ได้สร้างยกพื้นพร้อมเครื่องมือบันทึกและส่งสัญญาณในพื้นที่ซึ่งสามารถมองดูพื้นที่ซึ่ง SCP-013-J จะอยู่หลังจากปรากฏแล้วได้อย่างทั่วถึง
ให้เจ้าหน้าที่ภาคสนามของสถาบันเข้าพบ SCP-013-J ทุกสัปดาห์ การสนทนานั้นให้ทำการสังเกตการณ์และกำกับอยู่ห่างโดยสมาชิกของคณะ o5 อย่างน้อยหนึ่งคน ยกเว้นแต่ในกรณีที่สมาชิกคณะ 05 แย้งแล้ว คำสั่งและแนะนำใดๆของ SCP-013-J จะต้องได้รับการตอบสนองโดยเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้
ลักษณะ
SCP-013-J เป็น Sepia Officinalis (หมึกกระดองธรรมดา) ที่ต่างจากตัวอย่างซึ่งไม่ผิดปกติก็คือ SCP-013-J มีความยาวสิบเจ็ดเมตร ลอยตัวอยู่กลางอากาศโดยที่เคลื่อนไหวเสมือนว่ามันอยู่ใต้น้ำ และพูดด้วยเสียงที่ดังแหลมก้องกังวานด้วยวิธีการที่ยังไม่ทราบ นอกจากนั้นยังมีแสงสีทองจ้าซึ่งดูเหมือนจะส่องมาจากภายใน SCP-013-J
SCP-013-J เรียกตนเองว่า "หมึกแห่งมหาปัญญา" และต้องการให้ผู้อื่นทำแบบเดียวกันก่อนที่มันจะมีปฏิสัมพันธ์ด้วย SCP-013-J อ้างว่าตนนั้นรับรู้ได้ถึงเหตุการในอนาคตและจะบอกวิธีการซึ่งสามารถหลีกเลี่ยงภัยพิบัติที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ โดยที่ส่วนใหญ่แล้วจะไม่ยอมบอกรายละเอียดของภัยพิบัตินั้น
SCP-013-J พูดด้วยเสียงใส่อารมณ์เกินเหตุและมักเปลี่ยนแปลงความดัง หยุด และยืดเสียงออกไปเพื่อเน้นอารมณ์ พนักงานของสถาบันซึ่งพิจารณาแล้วว่าโกรธง่ายนั้นไม่ควรจะพบกับ SCP-013-J
ต่อจากนี้คือการพูดคุยกับ SCP-013-J ที่มีบันทึกไว้เมื่อเร็วๆนี้
SCP-013-J เหตุการ 1739B:
วันที่: ██/██/████
เจ้าหน้าที่อาเชอร์: SCP-013...
SCP-013-J: หมึกแห่งมหาปัญญา!
เจ้าหน้าที่อาเชอร์: หมึกแห่ง...มหาปัญญา...
SCP-013-J: พูดมา เจ้ามนุษย์!
เจ้าหน้าที่อาเชอร์: ฉันมาถามว่านายมีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับภัยพิบัติในอนาคตหรือเปล่า?
SCP-013-J: ฟังเถิด! ฟังเถอออดดดด! จงฟังหมึกแห่งมหาปัญญา! ภัยพิบัติอยู่ใกล้ๆนี้เองงงงงง! หากว่าพรุ่งนี้ประธานาธิบดีแห่ง████████████ไม่ได้ไปทำงานด้วยไม้กระโดดแล้ว สังคมจะล่มสลาย! ความตายจะลงมาจากท้องฟ้า! ความตาย!
เจ้าหน้าที่อาเชอร์: ไม้...กระโดด?
SCP-013-J: ไม้กระโดด! (มีฟ้าผ่าจากไกลๆ)
เจ้าหน้าที่อาเชอร์: มี...วิธีอื่นที่เรา...
SCP-013-J: หมึกได้พูดแล้ว!
(SCP-013-J สลายตัวไปพร้อมกับแสงจ้า)
ผลลัพธ์: ได้ทำการรณรงค์ทางสื่อโซเชียลระบุว่าประธานาธิบดี██████████จะเดินทางไปทำงานด้วยไม้กระโดดเพื่อเพิ่มความตื่นตัวถึงภาวะเศรษฐกิจซบเซา ตัวประธานาธิบดีเองนั้นได้ถูกชักจูงให้ทำตามคำสั่งของ SCP-013-J โดยใช้การสะกดจิตด้วยยา ระหว่างที่ประธานาธิบดีไปทำงานนั้น ได้เกิดอุบัติเหตุรถชนจำนวนหนึ่งซึ่งทำให้มีประชาชนของ████████████เสียชีวิตทั้งหมด █ คน จากการคำนวณนั้นประธานาธิบดีเองจะอยู่ในอุบัติเหตุนี้ด้วย ยังไม่ทราบว่า SCP-013-J รู้ถึงลักษณะของเหตุการชัดเจนหรือไม่ ซึ่งควรจะหาวิธีป้องกันที่สะดุดตาน้อยกว่านี้ได้ง่ายมาก
SCP-013-J เหตุการ 1740B:
วันที่: ██/██/████
SCP-013-J: ก้าวมาเถิด ทิโมธี!
เจ้าหน้าที่แบล็ค: ฉันชื่อเลสลีย์...
SCP-013-J: เจ้าต้องการความช่วยเหลืออย่างใดจากหมึกแห่งมหาาาาปัญญาาาาในยามเย็นอันสวยงามเช่นนี้หรือ?
เจ้าหน้าที่แบล็ค: ...นี่ 11 โมงนะ แต่เอาเถอะ ฉันมาขอฟังถึงเหตุการในอนาคต
SCP-013-J: ความตาาาาย!
เจ้าหน้าที่แบล็ค: (หลังจากที่รอให้ SCP-013-J พูดต่ออยู่หลายวินาที) เอ่อ...
SCP-013-J: ความตายกำลังมาหาเราด้วยรองเท้าอันสวยงามแต่ใช้งานได้ดี! และหากว่าผู้บัญชาการ███████แห่งสถาบันมิได้ทักทายทุกคนที่นางพบด้วยการสวมกอดอันอบอุ่นแล้ว มันก็จะมาหานาง!
เจ้าหน้าที่แบล็ค: ใช่...ฉันเคยเจอผู้บัญชาการ███████ ฉันว่าทั้งชีวิตนี้ เธอใช้มือควักลูกตามากกว่าจะเคยกอดใครนะ...
SCP-013-J: สิ่งเดียวที่จะช่วยนางได้ก็คือการกอด!
เจ้าหน้าที่แบล็ค: จริงเหรอ? ต้องเป็นการกอดด้วยเหรอ? เพราะจากคราวก่อนมันดูเหมือนว่า...
SCP-013-J: กอออออ... (SCP-013-J ลากเสียง "อ"ซึ่งค่อยๆเบาลงพร้อมกับที่มันจางหายไป จบเป็นคำว่า "กอด" ไม่กี่วินาทีก่อนจะหายไปทั้งหมด)
ผลลัพธ์: ด้วยคำสั่งอย่างชัดเจนจากสมาชิกคณะ 05 สามคน ผู้บัญชาการ███████จึงตกลงทำตามวิธีการที่ SCP-013-J แนะนำเพื่อหลีกเลี่ยงการเสียชีวิตโดยไม่คาดคิดของเธอ ห้าวันหลังจากการทำนายของ SCP-013-J ผู้บัญชาการ ███████ได้เตรียมหน่วยเจ้าหน้าที่เพื่อกักกัน SCP-████ โดยได้กอดแต่ละคนตามลำดับอย่างฝืนใจ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้สารภาพทั้งน้ำตาว่าเขาต้องการให้ใครกอดเขาจริงๆ เจ้าหน้าที่ผู้นั้นยังสารภาพว่าขาเป็นสายลับของเคออสอินเซอร์เจนซีและได้รับคำสั่งให้บ่อนทำลายภารกิจนี้ เอาชีวิตของเจ้าหน้าที่ทุกคนในที่นั้นรวมทั้งผู้บัญชาการ███████ ความตื้นตันที่ได้รับจากการแสดงความห่วงใยของผู้บัญชาการ███████ เขาจึงสาบานจะเลือกทางเดินชีวิตใหม่ ผู้บัญชาการ███████ตอบสนองโดยการประหารเขาในที่นั้น
SCP-013-J เหตุการ 1741B:
วันที่: ██/██/████
เจ้าหน้าที่แฮริส: หมึกแห่ง...
SCP-013-J: ดูเถิด เบื้องบนนั่น! (มีลำแสงสีทองลงมาจากด้านบนของพื้นที่ระหว่าง SCP-013-J กับเจ้าหน้าที่แฮริส และก็มีสปันจ์เค้กสามชั้นแบบวิคทอเรียบนจานซึ่งค่อยๆลอยลงมาบนยกพื้น)
เจ้าหน้าที่แฮริส: นี่มัน...ขนมเค้ก
SCP-013-J: ขอให้สมหวังในวันเกิด เจ้าหน้าที่แพทซี!
เจ้าหน้าที่แฮริส: ฉัน...เกิดเดือนกรกฏา...แล้วก็ชื่อแฮริสด้วย
SCP-013-J: แต่ในมิติอันเป็นบ้านของข้านั้น เวลาสามปีกับสี่ชั่วโมงได้ผ่านไปนับจากชั่วขณะที่เจ้าเกิดพอดี!
เจ้าหน้าที่แฮริส: หา...แปลกใจเลย ที่จริงแล้วฉันอยากถามนายเกี่ยวกับอนาคต...
SCP-013-J: กินเค้กนั่น ไม่เช่นนั้นวิบัติจะมาเยือนเราทั้งหมด!
เจ้าหน้าที่แฮริส: เดี๋ยว จริงเหรอ? เค้กนี่เอาจริงเหรอ?
SCP-013-J: กินนนนนเค้กซะ!
(หลังจากที่ o5 ผู้สังเกตการณ์อนุมัติ เจ้าหน้าที่แฮริสก็เริ่มรับประทานเค้ก)
เจ้าหน้าที่แฮริส: (ผงะ) คุณพระช่วย! รสเหมือนปลาเลย!
SCP-013-J: เนื้อปลาเป็นที่มาอันล้ำค่าของโปรตีนและโอเมกา-3!
เจ้าหน้าที่แฮริส: มีวิปครีมด้วยนะเว้ยเฮ้ย!
SCP-013-J: อะไรๆใส่วิปครีมแล้วก็ดีขึ้นทั้งนั้นแหละ
(ด้วยคำสั่งของ o5 เจ้าหน้าที่แฮริสฝืนรับประทานเค้กที่เหลือจนหมด ใช้เวลานานครึ่งชั่วโมง)
เจ้าหน้าที่แฮริส: (ท่าทางคลื่นไส้) นั่น...ช่วยให้เกิดอะไรขึ้นวะน่ะ?
SCP-013-J: เรารอดพ้นจากโลกที่ไร้เค้กแล้ว!
เจ้าหน้าที่แฮริส: มึงพูดจริงเรอะ?! นั่นคือเหตุผลที่กูต้องกระเดือกเค้กเนื้อปลางั้นเรอะ?!
SCP-013-J: เค้กแด่ทุกท่าน!
(เค้กที่เหมือนกันเริ่มปรากฏขึ้นแบบเดียวกันในทุกศูนย์ของสถาบันทั่วโลกนี้ ไม่ว่าจะลับแค่ไหน จากการวิเคราะห์นั้นเปิดเผยว่าเค้กนั้นทำจากเนื้อปลาแฮลิบัตเกือบทั้งชิ้น)
ผลลัพธ์: ได้มีมติอย่างลังเลว่าจะยังคงถือเอาคำแนะนำของ SCP-013-J เป็นเรื่องจริงจัง และทำตามคำสั่งของมันต่อไป จนกว่ามันจะไม่มีค่ากับสถาบันอีก
SCP-013-J เหตุการ 1742B:
วันที่: ██/██/████
เจ้าหน้าที่กริฟฟิธ: SCP...
SCP-013-J: หมึกแห่ง...
เจ้าหน้าที่กริฟฟิธ: ...มหาปัญญา ใช่
SCP-013-J: มหาาาา...ปัญญา!
เจ้าหน้าที่กริฟฟิธ: หมึกแห่งมหาปัญญา ถูกแล้ว ฉันมาฟังรายงานถึงอนาคตของนาย
SCP-013-J: สเปนเซอร์ เจ้าหน้าที่อาวุโสของสถาบันกำลังอยู่ในอันตราย! อันตรายอย่างยิ่ง!
เจ้าหน้าที่กริฟฟิธ: (ประชด) แล้ว มีโอกาสสักนิดมั้ย ที่นายจะรู้วิธีช่วยเขาโดยที่ไม่ต้องทำให้เขาดูเป็นไอ้ปัญญาอ่อนอย่างไม่จำเป็นน่ะ
SCP-013-J: ผู้ใดก็ตามที่พบเจ้าหน้าที่สเปนเซอร์จะต้องทุ่มให้สุดแรง ด้วยสิ่งที่เขาถืออยู่ ใส่หน้าของเจ้าหน้าที่ผู้นั้น!
เจ้าหน้าที่กริฟฟิธ: ได้เลย เอาสิ
ผลลัพธ์: ตลอดช่วงสองสัปดาห์ต่อมา พนักงานของสถาบันได้ทำตามคำแนะนำของ SCP-013-J โยนสิ่งที่ส่วนใหญ่แล้วก็คืออาหารและเครื่องเขียนใส่เจ้าหน้าที่สเปนเซอร์ จนกระทั่งเขาได้รับบาดเจ็บจากพนักงานฝึกหัดซึ่งกำลังขนย้ายเครื่องพิมพ์ดีดที่ผิดปกติ ในช่วงเวลาที่เจ้าหน้าที่สปเนเซอร์พักรักษาตัวในแผนกพยาบาลของศูนย์นั้น ทีมแพทย์ของสถาบันได้พบเนื้องอกในสมองของเขาและสามารถผ่าตัดออกมาได้โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
SCP-013-J เหตุการ 1743B:
วันที่: ██/██/████
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: หมึกแห่งมหา...
SCP-013-J: อาาา!
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: (หลังจากรออยู่หลายวินาที) ขอโทษนะ นั่นคือคำแนะนำหรือว่า...
SCP-013-J: เงื้อมมือของความชั่วร้ายได้มาถึงแม้แต่แดนศักดิ์สิทธิ์นี่แล้ว!
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: (มองไปรอบๆอย่างประหม่า) งั้นเหรอ?
SCP-013-J: เจ้าหน้าที่เจนนิเฟอร์ วอล์คเกอร์!
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: เห็นๆอยู่ว่าฉันเป็นผู้ชายนะ...
SCP-013-J: ถอดกางเกงเจ้าออก ไม่เช่นนั้นเจ้าจะนำหายนะนิรันดรมาสู่เรา!
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: หึ้ย เอาจริงเหรอ!?
SCP-013-J: เวลาแห่งหายนะเข้ามาใกล้ขึ้นทุกทีแล้ว!
(เจ้าหน้าที่วิลเลียมได้รับคำสั่งจาก o5 ผู้สังเกตการณ์ให้ทำตาม หลังจากที่เอื้อมมือไปหาเข็มขัดอย่างลังเล วิลเลียมก็เปลี่ยนใจและแสดงสีหน้าโกรธ)
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: ไม่! รู้อะไรมั้ย? ไปตายซะเถอะ! (ชี้ไปทาง SCP-013-J) มึงก็ไปตายซะด้วย! (ชี้ไปที่กล้องซึ่ง 05 ใช้สังเกตการณ์) กูเข้าสถาบันมาสู้กับสัตว์ประหลาดโว้ย ไม่ใช่มาเล่นตลกให้ไอ้ปลาอวกาศติ๊งต๊องนี่ดู!
SCP-013-J: ไอ้โง่! เจ้าทำให้เราฉิบหายกันหมด!
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: ยังไงวะ?!
SCP-013-J: หมึกกระดองเป็นเซฟาโลพอออดดด! ความโง่เขลาเป็นภัยแห่งเอกภพทั้งมวล
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: อ้อ แล้วหายนะภัยนี่ผ่านพ้นไปได้ถ้ากูยืนถอดกางเกงอยู่ตรงนี้เป็นไอ้ปัญญาอ่อนงั้นสิ! ขอโทษทีถ้ากูจะ...เหวอ...
(ออร่าสีดำแดงห้อมล้อมกางเกงของเจ้าหน้าที่วิลเลียมขณะที่เขาลอยขึ้นไปกลางอากาศ)
กางเกงของเจ้าหน้าที่วิลเลียม: วะฮะฮ่า! ข้าได้รับพลังความโกรธของเจ้ามนุษย์คนนี้มามากพอแล้ว ข้าจะทำลายโลกนี้และจะไม่มีอะไรหยุดข้าได้
เจ้าหน้าที่วิลเลียม: มึงล้อกูเล่นใช่มั้ยวะเนี่ย?!
กางเกงของเจ้าหน้าที่วิลเลียม: วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
(กางเกงของเจ้าหน้าที่วิลเลียมหายไปเป็นควันดำ ทิ้งให้วิลเลียมตกลงมาบนพื้น)
ผลลัพธ์: สถาบันได้ยุติการว่าจ้างเจ้าหน้าที่วิลเลียมในทันที จากนี้ไปเจ้าหน้าที่ซึ่งจะมีปฏิสัมพันธ์กับ SCP-013-J จะต้องได้รับการตรวจวิเคราะห์จากจิตแพทย์ในศูนยือย่างละเอียดและให้คัดเลือกจากประสบการณ์ที่ผ่านมาในการรับมือตัวตนที่มีปัญหาคล้ายๆกัน ในขณะนี้ได้ดำเนินการไล่ล่าสิ่งที่เคยเป็นกางเกงของเจ้าหน้าที่วิลเลียม ซึ่งได้รับรหัส SCP-████ แล้ว แต่จนถึงบัดนี้ยังไม่มีความคืบหน้าใดๆ