Sloth
ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ในช่างอายันแห่งฤดูหนาว คุณต้องไปในยามเที่ยงคืน ถ้าคุณไปถูกที่ ประตูก็จะไม่ได้ล็อกไว้ เข้าไปข้างในอย่างเงียบๆ เมื่อถึงโต๊ะหน้า ก็จงกดกริ่งสามครั้ง พนักงานที่สวมชุดนอนจะออกมาและบอกคุณอย่างครึ่งหลับครึ่งตื่นว่าหมดเวลาเยี่ยมแล้ว เขาจะบอกให้คุณออกไป คุณต้องบอกว่าคุณอยากพบกับคนที่เรียกตนเองว่า“ผู้ถือครองแห่งความเกียจคร้าน”
พนักงานจะชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนถอนใจออกมา มันเป็นการถอนใจที่ยาวและลึก และเมื่อคุณได้ยินคุณก็จะรู้สึกว่าโซ่แห่งนิทราอันหนักอึ้งกำลังกระตุกจิตใจของคุณ พยายามจะดึงมันสู่ความมืดมิด คุณต้องขัดขืน ต่อต้านมันเต็มที่ถ้าคุณยังอยากเห็นแสงสว่างอีก การต้องยืนตื่นอยู่นั้นจะเป็นแบบทดสอบแห่งพละกำลังที่ยากเข็ญ และถ้าคุณทำได้ พนักงานก็จะพาคุณไปยังทางเดินที่มืดสลัว
เมื่อคุณไปถึงประตูเหล็กที่อยู่สุดทางเดิน เขาจะเปิดมันออกและปิดมันเมื่อคุณผ่านเข้าไป ทางเดินนั้นมืดกว่าเดิมเสียอีก สองข้างทางมีประตูห้องขังอยู่ หลังช่องว่างระหว่างลูกกรงประตูนั้นไม่มีอะไรนอกจากความมืดมิดว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด ที่ปลายทางนั้นเป็นประตูบานสุดท้าย และบานที่คุณตามหา หากมีแสงไฟกะพริบห้อยอยู่เหนือประตูนี้ โชคของคุณก็หมดสิ้นแล้ว ถ้าคุณมีฝีเท้าที่เร็วเท่านักวิ่งโอลิมปิกคุณก็อาจจะหนีไปจากที่นั่นได้ แต่นอกนั้นแล้ว ความทรมานของคุณก็จะไม่มีที่สิ้นสุด
แต่ถ้าประตูนั้นมืดแล้ว คุณก็เปิดมันแล้วเข้าไปได้ ห้องนั้นว่างเปล่าเว้นแต่โต๊ะกลมเล็กๆที่ตั้งอยู่กลางห้องซึ่งมีแสงไฟส่องสว่าง ถึงแม้ว่าคุณจะมองไม่เห็นว่าแสงมาจากไหน ผู้ที่นั่งอยู่บนโต๊ะนั้นเป็นเด็กหญิงวัยรุ่นผู้มีผิวกายซีดและผมขาวโพลน ปลอกคอหนาหนักคล้องอยู่ที่คอเธอและโยงไว้กับโต๊ะด้วยโซ่เส้นใหญ่ เธอจะมองคุณอย่างน่าเวทนาและขอร้องให้ปล่อยเธอไว้ จงระวังตัว สายตานั้นทำให้ผู้แสวงหาที่ไปถึงตรงนี้แตกสลายไปนักต่อนัก
จงถามเธอ "พวกมันจะหยุดตามหาเราหรือไม่?" เธอจะลุกขึ้นแล้วเริ่มเล่าเรื่องให้คุณฟัง เธอจะบอกคุณ ถึงสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นตลอดประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ซึ่งควรจะหลีกเลี่ยงได้ แต่ก็เกิดขึ้นเพราะความเฉยชาและไม่ทำอะไรของมนุษย์ชาติ ถึงอาชญากรรมอันน่าสะอิดสะเอียนที่ถูกเมินเฉยและไม่ถูกลงทัณฑ์ รายละเอียดอันน่าขยะแขยงจะผ่านปากของเธอมา ก่อนที่เธอจะเล่าต่อไป เธอจะอธิบาย ถึงสิ่งอันยิ่งใหญ่และอัศจรรย์ที่มนุษย์ควรทำได้เพียงแต่พวกเขาพยายามมากขึ้นเพียงนิด ด้วยรายละเอียดที่ซับซ้อนซึ่งมีเพียงผู้ที่รู้จริงเท่านั้นจะพูดถึงได้ มันเป็นความมหัศจรรย์และความสำเร็จที่คู่ควรแก่การเฉลิมฉลองต่อทุกชาติพันธุ์และทุกความเชื่อ ถ้าเพียงแต่ผู้คนมีความพยายามอีกเพียงนิด
หากคุณยังคงสติได้ถึงตอนนี้ก็ขอยินดีด้วย คุณเป็นหนึ่งในคนส่วนน้อย แต่ภารกิจของคุณยังไม่จบ เด็กสาวจะเอนกายลงแล้วบอกให้คุณปล่อยเธอไว้ เพราะเรื่องราวนั้นทำให้บีบเค้นเรี่ยวแรงของเธอไปถึงกระดูก ตอนนี้ คุณต้องกุมโซ่นั้นไว้แล้วดึง มันหลุดจากโต๊ะนั้นอย่างง่ายดาย แต่ปลอกคอกลับมั่นคง ดึงมันอย่างสุดแรงของคุณ เพราะเด็กสาวตัวหนักกว่าที่เธอควรเป็น
เธอจะกรีดร้องและขัดขืน ในตอนที่คุณลากเธอลงมาจากโต๊ะและออกไปยังทางเดินนั่น แต่อย่าสนใจเสียงร้องของเธอ เธอจะใช้นิ้วขูดพื้นจนเล็บฉีก ขอร้องให้คุณปล่อยเธอไว้ในห้องของเธอ และร่ำไห้ต่อความโหดร้ายของคุณที่ดึงเธอออกมาจากที่ปลอดภัย เมื่อคุณเดินไปตามทาเดินนั้น เนื้อของเธอก็จะฉีกขาดเพราะเสียดสีกับพื้น และเสียงร้องไห้ของเธอก็จะเสียดแทงไปถึงวิญญาณของคุณ เนื้อของเธอจะหลุดล่อนจากกระดูก และทิ้งร่องรอยของความโหดร้ายไว้ตลอดทางของคุณ แต่คุณก็ต้องไปให้ถึงประตูให้ได้ อย่าปล่อยโซ่นั้นจากมือเด็ดขาด
เมื่อคุณไปถึงทางออก สิ่งที่เหลืออยู่ก็มีเพียงหัวกะโหลกกับกระดูกสันหลังงอๆโชกเลือด ในที่สุด ปลอกคอนั้นก็คลายตัวเอง ปล่อยซากที่เหลืออยู่เป็นอิสระ การสวมปลอกคอนั้นเองจะทำให้คุณเคลื่อนไหวไม่ได้อีกเลยอย่างแน่นอน
ปลอกคอนั้นคือวัตถุหมายเลข 405 จาก 538 แม้คุณจะสร้างปราการปกป้องตัวเองจากพวกมัน สิ่งที่คุณจะสร้างได้ก็เป็นเพียงหลุมศพเท่านั้น