SCP-1387

SCP-1387 (21 พฤษภาคม 2557)

ระดับวัตถุ Euclidมาตรการกักกันพิเศษ ในขณะนี้SCP-1387ถูกเก็บไว้ในแอเรีย55 พื้นที่กักกันหลักนั้นเป็นโรงเก็บสร้างจากคอนกรีตเสริมเหล็กกล้าขนาด 100 ม. x 100 ม. x 30 ม. SCP-1387จะถูกตรึงไว้ในโรงเก็บตลอดเวลาด้วยสายเคเบิลเหล็กกล้าความทนทานสูง 30 เส้น และจะถูกจับตาดูตลอดเวลา ให้ยามติดอาวุธอย่างน้อย 10 คนเตรียมตัวไว้เผื่อกรณีที่การกักกันรั่วไหล ให้เล็มปีกของSCP-1387ออกเดือนละครั้ง รอบบริเวณของโรงเก็บกักกันหลักนั้นได้ตั้งรั้วไฟฟ้าสูง 15 เมตรไว้ รั้วนี้จะปล่อยไฟฟ้า 5 kV ปริมาณ 1A ระหว่างการซ่อมบำรุงนั้นก็ให้ลดกำลังลงมาเหลือ 3 kV บุคลากรทุกคนที่ทำงานซ่อมบำรุงจะต้องได้รับการตรวจสอบว่าปฏิบัติตามมาตรการการทำงานกับสายไฟฟ้าแล้ว

ลักษณะ

SCP-1387เป็นสัตว์จำพวกนกที่มีขนาดใหญ่มากซึ่งมีลักษณะเหมือนกับนกนางนวล วาดความนาวได้ประมาณ 20 เมตร โดยส่วนปีกนั้นแผ่ออกได้กว้างประมาณ 25 เมตร SCP-1387นั้นไม่มีหัวใจ ระบบทางเดินหายใจ หรือระบบย่อยอาหาร ในตัวของมันนั้นเป็นพื้นที่ซึ่งคล้ายกับห้องพักผู้โดยสารของเครื่องบินมาก พื้นที่นี้มีขนาด 2.5 ม. x 15 ม. และมีที่นั่ง 40 ที่ กับหน้าต่าง 20 บาน (แต่ทั้งหมดนี้ไม่สามารถมองเห็นจากภายนอกได้) ด้านข้างลำตัวของSCP-1387จะมีผิวหนังเป็นพับๆที่ทนทานจำนวนหนึ่งซึ่งเป็นเหมือนทางเข้าไปข้างใน SCP-1387นั้นไม่ต้องการอาหาร แต่ก็ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้ช้ามาก อาการบาดเจ็บที่สาหัสนั้นจะทำให้มันอยู่ในสภาพโคมาไปหลายสัปดาห์

ภายในของ SCP-1387

ทุก 3 ถึง 5 เดือน SCP-1387จะลงพื้นที่ท่าอากาศยานที่อยูใกล้กับตำแหน่งปัจจุบันของมันที่สุด และจะเริ่มแสดงลักษณะพิเศษหลักของมัน SCP-1387จะสร้างผลกระทบด้านการรับรู้ ทำให้ผู้คนเห็นว่ามันเป็นเครื่องบินโดยสารท้องถิ่น (ผลนี้จะเกิดกับการสังเกตการโดยตรงเท่านั้น ภาพถ่ายและวีดีโอจะไม่ได้รับผลกระทบ) ในช่วงนี้ กลุ่มคนในท่าอากาศยานตั้งแต่ 23 คน ถึง 34 คน (เรียกว่า SCP-1387-1) จะพยายามไปยังSCP-1387และเข้าไปในตัวมัน จากการทดลองนั้นไม่สามารถขัดขวางSCP-1387-1จากการเข้าไปในSCP-1387ได้เลย โดยตัวอย่างนั้นจะหาเส้นทางใหม่ในกรณีที่เส้นทางถูกขวางไว้ได้เสมอ การพยายามจับตัวไว้ก็ล้มเหลวเช่นกัน โดยตัวอย่างจะหลุดไปจากการพันธนาการทุกอย่างได้

เมื่อSCP-1387-1ทั้งหมดเข้าไปในตัวมันแล้ว SCP-1387ก็จะออกบินและจะบินอยู่อย่างนั้นจนถึงเวลาที่จะแสดงลักษณะพิเศษครั้งถัดไป ถึงตอนนี้ ยังไม่เคยหาตัวSCP-1387-1พบหลังเกิดเหตุการแล้ว ทำการเก็บตัวอย่างของSCP-1387-1ได้หนึ่งรายแล้ว และขังไว้ที่ศูนย์101 ดูข้อมูลเพิ่มเติม

มาตรการกักกันในขณะนี้ขัดขวางไม่ให้SCP-1387แสดงลักษณะพิเศษได้อีก แต่มันก็ก้าวร้าวมากและพยายามแหกการกักกันเสมอ ณ วันที่ ██/██/19██ SCP-1387 ถูกจัดระดับเป็น Euclid

ข้อมูลเพิ่มเติม1:

ในวันที่██/██/200█ ตัวอย่างของSCP-1387-1 (ระบุตัวได้ว่าเป็น โจนาธาน ██████) ถูกเก็บมาจาก[ข้อมูลปกปิด]]และส่งตัวไปที่ศูนย์101 ต่อไปนี้คือบทสัมภาษณ์ในตอนที่ไปถึง

ผู้รับสัมภาษณ์: SCP-1387-1 (โจนาธาน ██████)

ผู้สัมภาษณ์: ดร.อ███

<เริ่มบันทึก>

ดร.อ███: ช่วยบอกชื่อคุณสำหรับการสัมภาษครั้งนี้ด้วย

SCP-1387-1: โจนาธาน ██████

ดร.อ███: คุณจำอะไรเกี่ยวกับ█████████ เดือน████ ในปี199█ได้บ้าง?

SCP-1387-1: ใช่เลย นั่นทำให้ผมนึกได้ อืม ผมไปที่สนามบิน จะบินไปที่ไหนสักแห่ง ผมจำได้ไม่ชัดแล้วน่ะ ผมขึ้นเครื่องบิน แล้วก็รอให้ เอ่อ เครื่องบินเทคออฟ

ดร.อ███: คุณจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น

SCP-1387-1: (นิ่งไปครู่หนึ่ง) เราเทคออฟ ผมนั่งติดกับผู้หญิงคนนึง ผมจำได้ว่าเธอมีตาสีเขียวสวยมาก ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง ข้างนอกนั่นอากาศแจ่มใสมากเลยล่ะ แล้ว ผมจำได้ว่าเห็นนก นกทั้งฝูงเลย บินกันเป็นรูปทรงยวบยาบ แล้วผมก็หันกลับมาที่ห้องพัก มีผู้โดยสารคนอื่นอยู่ แล้วเราก็อยู่บนเครื่องบิน...

(SCP-1387มีท่าทางกระสับกระส่ายมาก)

ดร.อ███: คุณไม่เป็นไร จำอะไรหลังจากนั้นได้หรือเปล่า?

SCP-1387-1: ชั่วขณะนึง ผมเห็นเธอนั่งถัดจากผม แล้วจากนั้น พริบตาเดียวเอง เธอก็หายไปแล้ว ไม่ใช่แค่เธอ ทุกคนบนเครื่องเลย ไปหมด แล้วที่ที่พวกเขาอยู่ ผมก็เห็นแต่นก พวกมันอยู่กันเต็มห้องโดยสาร มันเกือบเหมือนภาพเหนือจริงเลย แล้วผมก็ไม่เห็นอะไรอีก

ดร.อ███: จากนั้นล่ะ?

SCP-1387-1: ไม่มีอะไรเลย ผมรู้ตัวอีกที ผมก็กลับมาอยู่ที่ม้านั่งที่สนามบิน ผมคิดว่าทั้งหมดนั่นเป็นความฝัน ผมมึน แล้วผมก็ออกเดิน ผมรู้สึกเวียนหัวมากๆเลย แล้วก็มียามมาเจอผม เขามองผมแล้วถามว่าผมเมาหรือเปล่า ผมบอกเขาไปว่าผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมคิดว่าผมเป็นลมไปตรงนั้น พอผมตื่น ผมก็อยู่ที่สถานีตำรวจ แล้วพวกคุณก็พาผมมาที่นี่

ดร.อ███: โอเค ผมคิดว่าเราหมดธุระตรงนี้แล้วนะ คุณมีอะไรจะเพิ่มเติมหรือเปล่า?

SCP-1387-1: ผมว่าผมเห็นเธอ

ดร.อ███: ใครเหรอ?

SCP-1387-1: ตอนที่ผมเดินมานี่ เธอบินผ่านหน้าต่างที่ทางเดินไป เธอสวยมากเลย เหมือนนกดุเหว่า ผมรู้ว่าเป็นเธอ เพราะตาเธอน่ะ ผมหวังว่าผมจะเจอเธออีก

<จบการบันทึก>

ข้อมูลเพิ่มเติม2:

วันที่██/██/200█ สามเดือนหลังจากที่ถูกสถาบันควบคุมตัวไว้ ก็มีรายงานว่าตัวอย่างที่เก็บมาได้เพียงหนึ่งเดียวของSCP-1387-1หายไปจากห้องขังแล้ว การตรวจค้นศูนย์101ไม่พบร่องรอยของวัตถุ