ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า ให้ขอพบกับผู้ถือครองแห่งความลึกลับ หากว่าพนักงานเลิกคิ้วข้างหนึ่ง คุณก็จะถูกพาไปยังประตูที่มีกุญแจล็อกอยู่มากมาย
เมื่อกุญแจทั้งหมดถูกไขออก พนักงานก็จะเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรเลย เข้าไปในประตูนั้นแล้วปิดมันตามหลังคุณ ที่อยู่เบื้องหน้าคุณคือห้องที่มีประตูอยู่มากมาย หนึ่งประตูต่อแต่ละคำถามที่คุณไม่เคยได้คำตอบ มีเพียงบานเดียวเท่านั้นที่จะนำคุณไปสู่ทางเดิน ฉันบอกคุณไม่ได้ว่าประตูบานอื่นๆนั้นปิดบังสิ่งใดไว้
หากว่าคุณเจอประตูที่ถูกต้องแล้ว จงเข้าไปถ้าคุณมีความตั้งใจอันแน่วแน่เด็ดขาดเท่านั้น ทันทีที่คุณเข้าไปในทางเดินนั้น คุณก็จะเริ่มรู้สึกกังขา คุณจะสงสัยในทุกๆสิ่ง ความรัก ความเกลียดชัง ชีวิต แล้วคุณจะรู้สึกว่าไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องไปต่อ หากว่าคุณหันหลังกลับ ห้องที่คุณออกมานั้นจะมีทุกสิ่งที่ตอนนี้คุณลังเลสงสัย มีความหวังเพียงน้อยนิดที่จะออกไปจากห้องนั้นได้
การจะไปถึงประตูที่อยู่สุดทางเดินนั้นนับเป็นสิ่งที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากทีเดียว อย่าลังเลที่จะเข้าไป ในนั้นเป็นห้องที่ดูซอมซ่อซึ่งมีเก้าอี้ตัวหนึ่งหันหลังให้คุณ กับผู้ชายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนนั้น ชายคนนั้นจะถามคุณว่าคุณอยากรู้สิ่งใด ถึงตรงนี้ คุณจะถามอะไรเขาก็ได้ ฉันเพียงแต่จะเตือนคุณว่าความใคร่รู้ของคุณอาจจะกลืนกินคุณและทำให้คุณอยู่ที่นั่นไปตลอดกาล หรือคุณอาจจะได้รู้ว่าความรู้ที่เขามีนั้นไม่ใช่สิ่งที่มีมนุษย์ควรจะได้รู้ คุณอาจจะสูญเสียตัวตนของคุณไปในห้องนั้นเอง มีเพียงคำถามเดียวเท่านั้นที่จะถามชายคนนั้นได้ปลอดภัย "ใครโทรศัพท์มา?"
เขาจะหันมาให้คุณเห็นหน้าเขา หนวดหนาดำของเขากับคิ้วที่จรดติดกันเป็นใบหน้าของคุณพ่อที่กำลังดุ แล้วเขาจะบอกคำตอบที่คุณแสวงหาออกมา "ชั้นนี้แหละโทรศัพท์ไป!"
โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของเขาคือวัตถุหมายเลข 1337 จาก 2538 ทีนี้ก็กลับไปหาหวานใจของคุณแล้วจู๋จี๋กันซะ