SCP-507

SCP-507 (9 พฤศจิกายน 2555)

ระดับวัตถุ Safe

มาตรการพิเศษ

SCP-507ได้รับอนุญาตให้เดินเที่ยวทั่วศูนย์ได้ตามใจชอบ โดยแน่นอนว่าต้องไม่ละเมิดมาตรการความปลอดภัยใดๆ ตอนที่SCP-507ออกจากห้องพักส่วนตัวนั้นต้องมีเจ้าหน้าที่หนึ่งคนตามไปด้วย ซึ่งตอนนี้แล้วก็เพียงเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่หายตัวไปโดยที่ศูนย์ไม่รู้เรื่อง ไม่ควรแตะต้องร่างกายของSCP-507หลังจากสองสัปดาห์นับจากที่มันหายตัวไปครั้งล่าสุด ถ้าจะต้องตั้งระเบียบล่ะก็ ความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นในการละเมิดมาตรการนี้ก็เป็นการลงโทษที่พอเพียงอยู่แล้ว

เมื่อSCP-507หายตัวไป คณะทีมงานก็จะคอยมองหามันในเวลาที่จะกลับมา มันมีเครื่องติดตามตัวอยู่ด้วย และการตรวจสัญญาณวันละครั้งก็พอจะใช้ระบุได้ว่ามันกลับมาหรือยัง หากมันกลับมาภายในหรือใกล้กับศูนย์ SCP-507ก็จะกลับห้องพักเอง ส่วนในกรณีอื่น ก็อาจให้เจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบสามคนไปรับกลับมาได้ เมื่อมันกลับมาแล้ว SCP-507ก็จะอาจได้รับการตรวจสอบทางกายภาพได้จนถึงกระทั่งเวลาผ่านไปสองสัปดาห์

อนึ่ง SCP-507ได้รับอนุญาตให้ใช้คอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตได้ในห้องพัก (ผ่านพร็อกซีซึ่งควบคุมการอัพโหลดข้อมูลอย่างเข้มงวด) และอาจทำเรื่องขอใช้ พบปะ หรือร่วมในการทดลองSCPระดับ Safe และ Euclid ที่ไม่มีผลกระทบด้านลบทางจิตหรือมีผลแพร่ระบาดได้ อันนี้เป็นเพราะSCP-507มีประวัติดีอย่างต่อเนื่อง และถ้ามันคิดจะหนี มันก็คงหนีไปด้วยความสามารถข้ามมิติของมันไปนานแล้ว SCP-507ยังมีสมรรถนะทางกายที่ต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานแทบทุกด้าน ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด เจ้าหน้าที่ของสถาบันSCP คนไหนๆก็สามารถกำจัดมันได้ง่ายๆ

ลักษณะ

SCP-507เป็นชายหนุ่มเชื้อสายคอเคเซียน ผมสีบลอนด์ ตาสีเขียว ลักษณะภายนอกไม่มีอะไรเด่นนอกจากจะออกท้วมเล็กน้อยและพูดติดสำเนียงที่ระบุได้ยาก แม้ว่าSCP-507จะมีชื่ออยู่แล้วจากได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างแสนจะธรรมดา มันก็ดูจะสนุกกับการให้คนอื่นตั้งชื่อเล่นให้ แทนการบอกข้อมูลนี้ ขณะนี้SCP-507จะตอบสนองกับชื่อ ทอมมี, สตีฟ. บรูโต, กาย, ฮูดินี และ แกรบน็อคจอมทำลายล้าง

SCP-507นั้นถูกค้นพบที่โรงพยาบาลโรคจิต ████ ██ เมื่อการตรวจสอบข้อมูลการหลบหนีของมันหลายครั้งทำให้ตระหนักถึงความสามารถของมัน ข้อมูลพวกนั้นถูกอายัดไว้หมดแล้ว และได้รับตัว SCP-507มาด้วยเหตุผลว่าจะย้ายไปที่ที่การรักษาความปลอดภัยแน่นหนาขึ้น

ตอนแรกนั้นมีทฤษฏีว่าSCP-507เทเลพอร์ทได้ เนื่องจากจู่ๆมันก็หายตัวไปจากที่หนึ่ง และที่สุดแล้วก็จะไปปรากฏตัวในอีกที่หนึ่ง การสัมภาษณ์ในภายหลังจึงยืนยันได้ว่าความสามารถของมันทำแบบนั้นได้จริง แต่มันก็เป็นเพียงผลข้างเคียงจากความสามารถจริงเท่านั้น SCP-507บอกว่าตอนที่มันหายตัวไปนั้น จริงๆแล้วมันไปปรากฏตัวในมิติคู่ขนาน ซึ่งตำแหน่งนั้นมักจะเป็นที่เดิม และสภาพอากาศและคนที่พบนั้นมักจะต่างออกไป วัตถุยืนกรานว่ามันไม่สามารถควบคุมเวลาและระยะเวลาที่มันหายไปได้ ซึ่งก็ดูเหมือนจะยืนยันได้จากการที่มันมักหายตัวไปในจังหวะที่ไม่สะดวก อย่างขณะที่กำลังพูดไม่จบประโยค ขณะนอนหลับ หรือแม้แต่ขณะใช้บริการสาธารณะของศูนย์ ถ้าSCP-507ย้ายตำแหน่งในมิติคู่ขนาน ตอนที่มันกลับมาก็จะปรากฏตัวในบริเวณที่สอดคล้องกันในโลกของเราด้วย ตัวอย่างของมิติคู่ขนานที่ SCP-507เคยไปมานั้นสามารถดูได้ใน เอกสาร #507-00

สภาพจิตใจของSCP-507นั้นไม่มีความแตกต่างอย่างเด่นชัดจากคนธรรมดา มันสารภาพว่ามันชอบเรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติและตำนานปรัมปรามานานแล้ว ซึ่งทำให้ต่อมาได้รับอนุญาตให้มีปฏิสัมพันธ์กับSCPที่ไม่เป็นอันตรายได้ SCP-507นั้นชอบพบปะกับSCPที่มีสติปัญญาอื่นๆมาก ครั้งนึงเคยขอ”พักร้อน”ไปเยี่ยมSCP-082 ซึ่งในที่สุดก็ได้รับอนุญาตหลังจากที่SCP-507ตื๊ออยู่นาน โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เอกสาร #507-00

ตัวอย่างของที่ที่น่าจะเป็นโลกต่างมิติซึ่งSCP-507หลุดไป พร้อมคำร้องที่มันขอหลังกลับมาแล้ว

วัตถุปรากฏตัวในที่มืดสนิท ทำให้เชื่อว่าเป็นในอาคารหรือไม่ก็ใต้ดิน หลังจากที่ควานหาทางออกไปมาครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงเหมือนลมหายใจอุดอู้อยู่ใกล้ๆ วัตถุจึงตัดสินใจหมอบอยู่ที่มุมที่ใกล้ที่สุดและ”รอจนถึงเวลา” ดีกว่าจะไปเจอเจ้าสัตว์นั่น

• คำขอ – ไฟฉายธรรมดา ซึ่งตอนนี้มันพกติดตัวตลอดเวลา

วัตถุปรากฏตัวในอาคารเดิม แต่สภาพเหมือนไม่มีการใช้งานมานานมาก เมื่อสำรวจไปจึงพบศพจำนวนมากอยู่เกลื่อน โดยแต่ละศพเน่าเปื่อยมากและปกคลุมด้วยรา เมื่อเห็นว่า”ศพ”พวกนั้นหดและขยายตัวเป็นจังหวะเหมือนกำลังหายใจ วัตถุจึงพยายามออกจากอาคาร แต่ก็เปลี่ยนใจเมื่อเปิดประตูออกและพบว่าโลกภายนอกนั้นเต็มไปด้วยราพวกนี้

• คำขอ – ยาต้านเชื้อราอย่างแรง และผู้เชี่ยวชาญด้านเห็ดราเพื่อช่วยระบุลักษณะของรา ไม่สามารถหาประเภทของราที่ตรงกันได้ แต่มันก็มีลักษณะหลายๆประการคล้ายกับ Cordyceps Fungi (ดู ข้อมูลเพิ่มเติม 507-02)

ตอนที่กลับมานั้น วัตถุเอาแต่พูดว่า “แมงมุมเต็มไปหมด” และไม่ยอมขยายความใดๆ

• คำขอ – ปืนพกแบบไหนก็ได้ ได้รับอนุมัติภายใต้ข้อตกลงว่าเป็นปืนที่ใช้ยิงกระสุนยางเท่านั้น

วัตถุปรากฏตัวอีกครั้งในที่มืดและมีเสียงลมหายใจ เมื่อเปิดไฟฉายก็ต้องแปลกใจที่ได้พบกับชายในชุดธุรกิจสีดำสวมแว่นกันแดด ผู้มีรอยยิ้มที่กว้างอย่างไม่น่าเชื่อ คนที่ยิ้มนั้นค้อมตัวมาหาSCP-507ตอนที่เปิดไฟฉาย ทำให้หน้าของทั้งคู่เกือบชนกัน คนที่ยิ้มนั้นพูดว่า “กลับมาเร็วจัง?” วัตถุปิดไฟฉายแล้วยิงปืนไปทางที่คนคนนั้นอยู่จนกระสุนหมด ก่อนหมอบที่มุมเหมือนเดิมอยู่จนกลับมาอีกครั้ง

• ไม่มี

บุคลากรระดับ2ขึ้นไปสามารถดูรายการเต็มได้ในเอกสาร #505-3B

บุคลากรที่ได้รับคำอนุญาต2/507 ให้ดู บทสัมภาษณ์ 507-G สำหรับหลักฐานของการข้ามมิติที่น่าสนใจ

ข้อมูลเพิ่มเติม507-00

เจ้าหน้าที่ ████หายตัวไปจาก[ข้อมูลปกปิด]พร้อมกับSCP-507 ได้มีการออกตามหาทั้งสองคนอย่างเต็มที่ ก่อนที่SCP-507จะกลับมาเพียงคนเดียวในหนึ่งสัปดาห์ต่อมา เมื่อถามเรื่องนี้ SCP-507บอกว่า ████จับบ่าเขาไว้ตอนที่เขาหลุดไปมิติอื่น ทำให้ทั้งคู่ไปอยู่ในมิติคู่ขนานซึ่ง[ข้อมูลปกปิด] ทั้งสองคนคลาดกันเพราะสภาพวุ่นวายที่ตามมา และSCP-507หาตัวเขาไม่เจอก่อนจะกลับมามิติปกติ จึงได้ตั้งมาตรการเพิ่มจากเรื่องนี้ นั่นคือห้ามสัมผัสร่างกายของSCP-507หลังจากสองสัปดาห์นับจากที่มันหายตัวไปครั้งล่าสุด การตรวจสอบการหายตัวไปครั้งก่อนๆนั้นทำให้ระบุได้ว่ามันจะเว้นระยะห่างกันอย่างน้อยสองสัปดาห์เสมอ ฉะนั้นให้ถือว่าช่วงเวลานั้นจึงเป็นช่วงเวลาปลอดภัยที่แตะต้องSCP-507ได้ จนกว่าจะมีคำสั่งเป็นอื่น

ข้อมูลเพิ่มเติม507-01

ผมไม่สนนะว่าเขาจะบ่นมากแต่ไหน SCP-507จะไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นเอ็กซ์โอกับSCP-076-2ห้าสิบตารวด ไม่มีทาง -ดร.███

ข้อมูลเพิ่มเติม507-02

ราที่SCP-507ไปพบนั้น ดูเหมือนว่าจะมีคุณสมบัติแบบเดียวกับผลการทดลองของSCP-407