The Story
ณ กาลครั้งหนึ่ง ผู้แสวงหาคนหนึ่งได้ไปยังโรงพยาบาลโรคจิต ไปถึงโต๊ะหน้า แล้วถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งเรื่องราว” ความสงสัยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพนักงาน
"ใครนะคะ?" เธอถาม
"ผู้ถือครองแห่งเรื่องราว" ตอบกลับมา
เธอยืนกรานว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรที่เขาพูด ผู้แสวงหาทวนชื่อนั้นและยืนยันจะพบเขาอีกหลายครั้ง เธอเริ่มโกรธที่ถูกปฏิเสธ ไม่นานนัก พนักงานต้อนรับก็ขู่จะเรียกยามรักษาความปลอดภัย
ผู้แสวงหานั้นฉลาด เขาหยุดแล้วเดินจากมา รู้ว่าภารกิจของเขาล้มเหลวเสียแล้ว
เช้าวันต่อมา เขาไม่ตื่นขึ้นอีก พวกมันรู้ความมุ่งหมายของเขาและพบตัวเขา
จบ
ณ กาลครั้งหนึ่ง ผู้แสวงหาคนหนึ่งได้ไปยังห้องสมุด แล้วถามบรรณารักษ์ถึงคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งเรื่องราว” บรรณารักษ์หายไปใต้โต๊ะก่อนลุกกลับมาพร้อมบัตรห้องสมุด สิ่งที่เขียนบนนั้นเป็นถ้อยคำที่อ่านไม่ได้ ในภาษาซึ่งแยกไม่ออก กับชื่อของผู้แสวงหาที่เขียนเป็นภาษาของเธอเอง เธอรับมันมาอย่างยินดี เก็บซ่อนความประหลาดใจและความพรั่นพรึงที่อยู่ในท้องของตนไว้ แล้วบรรณารักษ์ก็ชี้บอกทางเธอไปยังส่วนของห้องสมุดที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร
ผู้แสวงหาเดินไปยังส่วนนั้น ชั้นหนังสือของมันเต็มไปด้วยคัมภีร์โบราณที่ปกหุ้มด้วยหนังของสัตว์ที่เธอไม่รู้จัก ชื่อของพวกมันเป็นภาษาที่เธอไม่รู้จัก แต่ยิ่งเธออ่านชื่อมันมากขึ้น แต่ละชื่อก็ทำให้ความหมายของมันกระจ่างขึ้น มันเป็นเรื่องราวของการไถ่บาป ของความรัก ของการผจญภัย เพียงแค่ชื่อของพวกมันก็ทำให้เธอหลั่งน้ำตาและหัวใจอิ่มเอิบ มันมีทั้งเรื่องราวที่คุ้นเคยและแปลกประหลาด บางสิ่งในตัวเธอโหยหาเรื่องราวเหล่านั้น เหมือนที่พวกเราทุกคนโหยหาคำตอบของคำถาม และทางแก้ของปัญหาของเรา
ความเย้ายวนให้อ่านมันรุนแรงขึ้นทุกทีจนยากจะทนทาน ความสงสัยหนักอึ้งอยู่บนบ่าของเธอ เธอไม่เห็นว่าการเอาหนังสือออกมาเปิดมันผ่านๆนั้นจะเป็นอันตรายอะไรได้ เธอไม่รู้จักถ้อยคำเหล่านั้น แต่ภาพของเรื่องราวก็ก่อตัวขึ้นเอง ไม่นานนักเธอก็รู้ถึงเรื่องราวแล้วเก็บหนังสือกลับ ความเย้ายวนที่แผดเผาของเธอกลายเป็นความแน่ใจอันประหลาด
ชายชราตาบอดสวมเสื้อผ้าสีขาวเป็นผืนเดียวเดินเข้ามาหาเธอ แล้วขอบัตรห้องสมุดของเธอ ผู้แสวงหามอบมันให้เขา และเขาก็เก็บมันไป
"เรื่องราวของเจ้าเป็นอย่างไรหรือ?" เขาถาม
เรื่องราวที่เธอได้อ่านมาพรั่งพรูจากริมฝีปากอย่างขัดความตั้งใจของเธอ ถ้อยคำที่เธอพูดเป็นภาษาที่เธอได้อ่าน แม้แต่ตอนที่ลิ้นของเธอบิดและเป็นตะคริว เธอก็ยังคงพูด คำสุดท้ายของเรื่องราวนั้นก็คือถ้อยคำสุดท้ายที่เธอได้พูด
ชายชราคืนบัตรห้องสมุดของเธอ มีคำสุดท้ายในเรื่องนั้นอยู่แทนชื่อของเธอ เธอรับมันมาแล้วกลับบ้าน หนทางของเธอถูกเลือกไปแล้ว และเธอรู้ว่าต้องทำอะไร
มันเรียก"พวกมัน"มา เธอไม่อาจกรีดร้องหรือวิงวอนได้
จบ
ณ กาลครั้งหนึ่ง ผู้แสวงหาคนหนึ่งได้ไปยังห้องสมุด แล้วถามบรรณารักษ์ถึงคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งเรื่องราว” บรรณารักษ์หายไปใต้โต๊ะก่อนลุกกลับมาพร้อมบัตรห้องสมุด สิ่งที่เขียนบนนั้นเป็นถ้อยคำที่อ่านไม่ได้ ในภาษาซึ่งแยกไม่ออก กับชื่อของผู้แสวงหาที่เขียนเป็นภาษาของเขาเอง เขารับมันมาอย่างยินดี เก็บซ่อนความประหลาดใจและความพรั่นพรึงที่อยู่ในท้องของตนไว้ แล้วบรรณารักษ์ก็ชี้บอกทางเขาไปยังส่วนของห้องสมุดที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร
ผู้แสวงหาเดินไปยังส่วนนั้น ชั้นหนังสือของมันเต็มไปด้วยคัมภีร์โบราณที่ปกหุ้มด้วยหนังของสัตว์ที่เขาไม่รู้จัก ชื่อของพวกมันเป็นภาษาที่เขาไม่รู้จัก แต่ยิ่งเขาอ่านชื่อมันมากขึ้น แต่ละชื่อก็ทำให้ความหมายของมันกระจ่างขึ้น มันเป็นเรื่องราวของการไถ่บาป ของความรัก ของการผจญภัย เพียงแค่ชื่อของพวกมันก็ทำให้เขาหลั่งน้ำตาและหัวใจอิ่มเอิบ มันมีทั้งเรื่องราวที่คุ้นเคยและแปลกประหลาด บางสิ่งในตัวเขาโหยหาเรื่องราวเหล่านั้น เหมือนที่พวกเราทุกคนโหยหาคำตอบของคำถาม และทางแก้ของปัญหาของเรา ความเย้ายวนให้อ่านมันรุนแรงขึ้นทุกทีจนยากจะทนทาน ความสงสัยหนักอึ้งอยู่บนบ่าของเขา แต่เขาก็ยังไปต่อ
ไม่นานนัก (แต่ก็ยังเชื่องช้าเกินไป) ผู้แสวงหาก็พบกับชายชราตาบอดสวมเสื้อผ้าสีขาวเป็นผืนเดียว ชายชราขอบัตรห้องสมุดของเขา ผู้แสวงหามอบมันให้เขา และชายชราก็เก็บมันไป
"เรื่องราวของเจ้าเป็นอย่างไรหรือ?" เขาถาม
"ข้าไม่มีเลย" ตอบกลับ "บอกข้าเรื่อง"ของเขา"สิ"
ชายชรายิ้ม ปากของเขาพรั่งพรูเรื่องราวซึ่งไม่เคยมีนักประพันธ์ใดนึกขึ้นมาก่อน มันเป็นภาษาที่ผู้แสวงหาไม่เข้าใจ แต่ความหมายนั้นกลับกระจ่างชัดอย่างยิ่ง แต่จิตใจของผู้แสวงหานี้อ่อนแอ มันถูกเรื่องราวทำให้แตกหักโดยง่าย เมื่อคำสุดท้ายจบลง สติของเขาก็จากไป แต่เรื่องราวนั้นยังอยู่ในใจของเขา และทุกวันนี้ก็ยังคงอยู่ในขณะที่เขาเทียวไปมาอยู่ในแนวชั้นหนังสือที่เหมือนเขาวงกตในส่วนลับของห้องสมุดนั้น
จบ
เรื่องราวนั้นคือวัตถุหมายเลข 330 จาก 538 มันมีตอนจบมากมาย แต่ขึ้นอยู่กับคุณที่จะกำหนดมัน