Long Live The King

Long Live The King (25 พฤศจิกายน 2557)

ผมชื่อดร.คิง คุณรู้มั้ยว่าอะไรที่ผมเกลียดยิ่งกว่าสิ่งใดๆที่มนุษย์ชาติเคยสร้างขึ้นมา? เมล็ดแอปเปิล พวกมันเป็นมารร้ายในชีวิตอันน่าสมเพชของผมมาตลอด ห่ะเอ๊ย ไอ้เมล็ดแอปเปิลบัดซบ ไม่เคยมาแบบทั้งลูกหรือแม้แต่สักเสี้ยวหนึ่งก็ไม่มี มีแต่เมล็ด ไปทุกที่ที่ผมไปแล้วก็ทำแผนผมพังหมด มีโอกาสได้ทดลองSCPตัวใหญ่ๆสักทีเหรอ? เมล็ดแอปเปิล ทำงานในห้องทำงาน? มีเมล็ดอยู่ในลิ้นชัก ไม่ว่าผมจะไปไหนก็เมล็ดแอปเปิล

แต่ผมจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างแล้ว ผมขังตัวเองอยู่ในห้องทำงานอยู่คนเดียวตลอดหกสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ไอ้เมล็ดแอปเปิลมันค่อยๆพอกพูนขึ้น ตอนนี้มันขึ้นมาถึงคอผมแล้ว คืนนี้แหละผมจะยอมให้ไอ้เมล็ดปิศาจนี่ชนะ ไอ้เม็ดแห่งความเกลียดชังจากนรกนี่ทำให้ผมแตกหักได้แล้ว เพราะผมทนพวกมันไม่ได้อีกแม้แต่เมล็ดเดียว

ผมหวังว่าในนรกจะไม่มีแอปเปิลนะ

ดร.คิงส่งเสียงครางเหมือนที่เขาทำบ่อยๆตอนตื่นนอนแล้วก็ขยี้ตา เขาตายแล้วเหรอ? นี่คือ...หลังจากนั้น? ไม่ค่อยจะเหมือนหลังจากนั้นสักเท่าไหร่เลย จริงๆแล้ว ที่หน้าเขารู้สึกเหมือนกำลังตั้งอยู่บนพื้นผิวที่คุ้นเคย

เมล็ดแอปเปิล

ขาของดร.คิงตะเกียกตะกายหาที่ยืนพร้อมกับที่ดีดตัวขึ้นจากท่านอนคว่ำ ทำให้เมล็ดแอปเปิลกระจายไปทั่วพื้นที่เต็มไปด้วยเมล็ดพันธุ์

ความสิ้นหวังสุดขีดและเดือดดาลถาโถมเป็นระลอกใส่เขา ทำให้เขาล้มลงบนพื้นที่เต็มไปด้วยเมล็ด "ไม่โว้ย! ห่าสิ! มันต้องไม่เป็น- บ้าเอ๊ย ทำไมพวกแกไม่ปล่อยฉันไปสักทีวะ?"

เพราะหมกมุ่นอยู่กับความเศร้าโศกและสิ้นหวังของตน ดร.คิงจึงไม่ได้สังเกตเห็นรูปร่างที่ลงมาหาเขาจากสวรรค์ มันเป็นแอปเปิล ทั้งลูก มีใบสีเขียวเหมือนน้ำทะเลและเป็นประกายระยิบระยับที่ไม่มีอะไรเกิน มันมีสติ๊กเกอร์ติดไว้ข้างๆซึ่งเป็นตัว"A"ส่องแสงสีทองไปทั่วดินแดน

"ลุกขึ้น คิง"

ดร.คิงหันกลับมา เขาคงจะอ้าปากค้างถ้าไม่ใช่ว่ามันอ้าอยู่ก่อนและแกว่งไปมาเหมือนปิญาตากลางสายลมแล้ว "แก..แต่ว่า..."

"บุตรแห่งข้า...ในที่สุดก็ถึงเวลาของเจ้าแล้ว" แอปเปิลบินได้ลูกยักษ์ส่งเสียงสนั่นหวั่นไหว

ดร.คิงกระพริบตา "เวลาของฉันเหรอ? อะไร...แกพูดเรื่องอะไรอยู่วะ?"

ประกายแสงสีแดงระยิบระยับแผ่ออกจากลูกแอปเปิลไปทั่วแดน ทำให้ทุกสิ่งที่เคยเป็นสีอื่นในเฉดสีกลายเป็นสีแดงสดใส

"ไม่มีเวลาให้เสียเปล่าแล้ว เจ้าเกิดมาเพื่อสร้างแอปเปิล บัดนี้ ถึงเวลาของเจ้าแล้ว โลกกำลังอยู่ในภาวะคับขัน และหนทางเดียวที่แก้ไขได้ก็คือแอปเปิล"

"...อะไรนะ"

ทันใดนั้น ในจิตของคิงก็เต็มไปด้วยภาพ เขานั่งรถศึกแอปเปิลไปที่ศูนย์19 และพวกพนักงานอาวุโสทุกคนก็เป็นแอปเปิล พวกนั้นโค้งให้เขา และเตรียมบัลลังก์แอปเปิลให้เขานั่ง ห่างออกไป ทั้งศูนย์เป็นแอปเปิล แต่ละซีกเป็นผนังทุกแห่ง และส่วนหัวของนักวิจัยทุกคนที่เป็นแอปเปิลลูกใหญ่สวยงาม ไม่มีอันตรายใดๆ เพราะสคิปก็เป็นแอปเปิล

โลกทั้งโลกเป็นแอปเปิล

"อย่างที่เจ้าเห็น นั่นคือ-ที่ที่เจ้าจะไป"

คิงเดินไปซะแล้ว "ไม่โว้ย! กูไม่ไปเป็นราชาของแอปเปิลห่านี่หรอก"

"แต่มันคือโชคชะ-"

คิงหันกลับมาหาแอปเปิลลอยได้ซึ่งเรียกตนเองว่าพ่อของเขา หน้าเขาแดงยิ่งกว่าโลกที่รายล้อมเขาไว้เสียอีก "ช่างหัวชะตากรรมแม่นสิ"

และในตอนนั้น ดร.คิงก็ไม่ใช่แอปเปิลอีก

เขาเป็นไงบ้างครับ หมอ?

คือว่าเราเอาเมล็ดแอปเปิลออกจากหลอมลมเขาได้ 756 เม็ดแล้วน่ะนะ แล้วก็อีกสักสองพันเม็ดจากช่องอื่นๆของเขาน่ะ

แล้วนี่พวกเขายังทำความสะอาดห้องทำงานของเขาอยู่หรือเปล่าครับเนี่ย?

เออ เราขุดเอาเมล็ดออกจากที่นั่นมาได้เดือนนึงแล้ว น่าสงสารจัง

เฮ้อ เขาดูอารมณ์เสียมากเลยตอนที่เราพาเขามานี่น่ะ...แต่ดูตอนนี้สิ เขาดูมีความสุขกว่าที่ผมเคยเห็นมาในช่วงนี้นะ

นายสงสัยว่าเขาคิดอะไรอยู่ ใช่มั้ย?

จะเป็นอะไร อย่างน้อยๆมันก็ทำให้เขาก็มีความสุขล่ะ...