Seasick Sharks (13 กุมภาพันธ์ 2559)
ตอนที่พวกนั้นส่งผมไปมหาสมุทรผมก็รู้อยู่แล้วว่าผมจะไม่ได้พบครอบครัวหรือเพื่อนๆของผมอีก ผมไม่เคยเห็นมหาสมุทรมาก่อนเลย ไม่เคยไปชายทะเล ไม่เคยไปสระว่ายน้ำด้วยซ้ำไป แต่ไม่เป็นไร ตราบใดที่ผมทำให้โลกนี้เป็นที่ที่ดีขึ้นให้เหล่าผู้บริสุทธิ์ใช้ชีวิตอยู่ได้ ผมก็ไม่เป็นไรหรอก แม้แต่คนแปลกหน้า ชายผู้อ่อนโยนคนนั้นก็มองผมด้วยความสงสารราวกับว่าเขารู้ถึงการเสียสละของผม นั่นคือที่ผมบอกตัวเองในตนที่ผมรับการฉีดยาและเข้าประบวนการ แม้แต่ในตอนที่สเตซีเจอผมหลังช่วงแรกแล้วก็โยนแหวนหมั้นของเธอใส่หน้าผม ถ้าสเตซีจะมีเหตุผลเพิ่มมาสักสองสามข้อที่จะใช้รอยยิ้มอันสวยงามนั้น ผมก็พร้อมรับภาระนั่น ผมรู้ว่าผมทำได้ ในตอนที่ผมดำดิ่งลงไปในห้วงน้ำเค็มอันกว้างใหญ่นั้น ผมไม่มีอะไรให้เสียใจ
ผมอยู่มานานเท่าทีทำได้ด้วยความมุ่งมั่นของผม ท่ามกลางความเดียวดายโดยสิ้นเชิง ผมจงใจหลบหลีกเรือทั้งหลาย ผมเริ่มเรียนรู้ว่าพวกเป้าหมายของผมมันชอบไปอยู่กันที่ไหน ที่ที่พวกมันชอบย้ายถิ่นและเที่ยวไป ผมรู้ตำแหน่งที่ที่จะวางกำปั้นของผมให้เป็นการโจมตีที่ดีที่สุด มันคงเป็นช่วงเวลาที่ชีวิตผมสมบูรณ์ที่สุดเลย แม้ว่าโลกนี้จะไม่มีทางรู้ว่ามีผมอยู่ - เว้นแต่ไม่กี่คน ผมก็รู้ว่าผมทำสิ่งดีๆให้กับโลก ผู้คนไม่ต้องกลัวการว่างน้ำริมชายหาดก็เพราะผม ผู้คนไม่ต้องหวาดกลัวเวลาตกปลาก็เพราะผม คุณรู้หรือเปล่าว่าเคยมีการพบฉลามลึกเข้าไปในแผ่นดินถึง 4000 กิโลเมตร? ถ้าไม่มีคนอย่างผมที่คอยกันมันไว้จากน้ำจืดแล้ว พวกฉลามก็จะว่ายกันเต็มแม่น้ำแล้วก็ทำให้โลกนี้เปลี่ยนไปจากที่เรารู้จัก! เพราะการทุ่มเทของผม ผู้คนถึงได้นอนหลับกันในยามค่ำคืนได้อย่างปลอดภัย ไม่ว่าจะต้องตู้สู้ดิ้นรนยังไง ผมแน่ใจว่าถ้าตราบเท่าที่ผมจำสิ่งเหล่านี้ได้ ทุกอย่างก็คุ้มค่า
มีกลุ่มคนจับผมได้ ยังไง? อะไรนะ? ผมไม่ใช่สิ่งผิดปกตินะ!
ปล่อยผมไปจากที่นี่! ผมไม่ทำการทดลองอะไรของพวกคุณหรอก! ผมมีฉลามที่ต้องชก! พวกคุณไม่เข้าใจเหรอว่าความพยายามของผมมันสำคัญยังไง? ถ้าไม่มีผม พวกฉลามก็จะกลืนกินมนุษยชาตินะ!
หลายเดือนแล้วที่ผมอยู่ที่นี่ ผมมีระบบที่ต้องให้ทำงานไป ผมยังสามารถช่วยคนพวกนี้ได้ มันไม่สำคัญหรอกว่าพวกนั้นคิดว่าผมหรือพวกเขาเป็นอะไร พวกเขาส่งฉลามมาให้ผม มันไม่ได้มีประสิทธิภาพเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ใช้ได้ ผมยังช่วยพวกเขาได้ พวกเขาก็แค่ไม่รู้ว่าที่ผมทำอยู่ก็เพื่อพวกเขา เพื่อมวลมนุษย์ ไม่มีอะไรสำคัญนอกจากความถูกต้องที่ยิ่งใหญ่กว่าและความถูกต้องที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นจะต้องผ่านกำปั้นของผม มันไม่ใช่หนทางที่สงบสุขหรืออ่อนโยนที่สุดเลย แต่มันเป็นหนทางเดียวที่ช่วยให้มนุษยชาติปลอดภัยอยู่ได้ ผมยังคิดถึงสเตซี ผมหวังว่าเธอคงจะยิ้มอยู่ที่ไหนสักแห่ง เธอไม่เคยรู้ว่าผมดิ้นรนต่อสู้เพื่อเธอ เพื่อทุกคน แต่นั่นไม่เป็นไรหรอก
พวกนั้นชักจะช้าลงแล้ว ไม่เข้าใจหรือไงว่างานของผมสำคัญแค่ไหน?
ผมเข้าใจแล้วว่าพวกมันเอาผมมาไว้ที่นี่ทำไม พวกมันอยู่ที่นี่กันผมไม่ให้ช่วยผู้คน พวกมันรู้ว่าผมทำอะไรและผมช่วยมนุษยชาติได้ยังไง และพวกมันไม่มีทางเป็นมนุษย์ พวกมันเป็นฉลาม ทำไมผมดูไม่ออกก่อนนี้นะ? พวกมันหลอกผมมาตลอด ทำให้งานผมช้าลง กันผมจากงานของผม แต่ไม่เป็นไรแล้ว พวกมันไม่รู้ว่าผมรู้ ผมอยู่ในท้องของสัตว์ร้ายและพวกมันก็คิดว่ามันต้อนผมเข้ามุมได้ แต่พวกมันก็ให้โอกาสที่ผมจะช่วยเหลือมนุษยชาติได้มากกว่าที่เคยเป็นแล้ว ผมจะโค่นล้มระบบนี้ด้วยตัวผมเอง มันเป็นทางเดียวที่จะช่วยให้มวลมนุษย์ปลอดภัยจากสมาคมลับของพวกฉลามนี้ได้ พวกมันต้องการโค่นล้มพวกเรา มนุษยชาติ แต่ผมไม่ยอมหรอก ผมจะต่อสู้เพื่อพวกเราทุกคนและผมจะไม่มีวันถอยหนี ผมจะหยุดแผนการของพวกมันด้วยหานทางเดียวที่ผมรู้ ด้วยทุกวิธีการที่ทำได้
ผมเข้าใจผิดมานานมากเลย ทำไมผมถึงได้ตาบอดแบบนี้ สเตซีทำถูกแล้วที่จากไป ผมคิดว่าผมปกป้องมวลมนุษย์ ผมต่อสู้เพื่อฝ่ายที่ถูกต้อง ผมไม่เคยนึกได้เลยว่าผมก็ชอบที่ที่เป้าหมายของผมชอบ ผมไม่เคยรู้ตัวเลยว่าผมเที่ยวไปในที่เดียวกับพวกมันนานๆนั้นไม่ใช่เพระาผมรู้วิธีการล่าพวกมัน แต่เป็นเพราะผม...
แต่ในตัวผมยังเป็นมนุษย์ ผมรู้ว่าผมเป็น ผมจะเอาส่วนที่เป็นสัตว์ปร้ายของผมออกไป ผมจะเก็บกดมันไว้ ผมรู้ว่าทำยังไง ผมทำมาแล้วหลายครั้ง ผมฝึกมาเป็นสิบๆปีเพื่อสิ่งนี้ ผมเป็นมืออาชีพนะโว้ย และผมรู้ว่าจะแก้ไขมันได้ยังไง เมื่อผมทำได้ผมจะไปจากที่นี่แล้วทำงานของผมให้ถูกต้องเสียที ผมยังแก้ไขตัวผมได้
ทำไมมันไม่ได้ผล? ผมรู้ว่ามันได้ผลทำไมไม่ได้ผลผมรู้ว่ามันได้ผลมันต้องได้ผลมันต้องได้ผมจะต้องลองอีกลองไปเรื่อยๆมันจะได้ผลมันต้องได้ผล
ผมหวังในตอนแรกว่ามันจะหายไป ผมจะเอามันออกไปได้เหมือนที่ผมเอาอย่างอื่นออกไป อสุรกายที่ผมเคยเป็นว่ายน้ำหนีจากมนุษย์ที่ผมเป็นอยู่ ผมรู้ว่าผมเป็นอะไร ผมหนีไปไม่ได้ ไม่ว่าผมจะว่ายเร็วยังไงผมก็ว่ายไปจากตัวผมไม่ได้ และไม่ว่าผมจะชกแรงแค่ไหนมันก็ไม่ใช่อสุรกาย มันคือผม บางครั้งผมก็ชกตัวเองแรงพอที่จะลืมไปว่าเกิดอะไรขึ้นและจำได้ว่าผมเคยคิดจะทำอะไรและมีความมุ่งมั่นเหมือนที่เคยมีอีกครั้ง ผมรู้ว่าถ้าผมชกแรงพอผมก็จะลืมทุกอย่างไปตลอดกาล
ได้โปรดอย่าเตือนผม ผมอยากจะลืม
ได้โปรดอย่าเตือนผม ผมขอร้องล่ะ
ได้โปรดอย่าทำให้ผมจำได้