Guilt
ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า ให้ถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งความผิด” ก่อนที่พนักงานจะมีโอกาสได้ตอบ หลับตาลงให้แน่นแล้วกัดฟันไว้ นับถึงยี่สิบพอดีแล้วลืมตาขึ้น คุณควรจะพบว่าตนเองอยู่ที่ทางดินซึ่งไม่มีอะไรเด่นในป่าที่หนาทึบพอสมควร ถ้าคุณไปอยู่ที่อื่น คุณก็นับวินาทีผิดแล้วและมีเวลาที่จะมีชีวิตอยู่เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น
ถ้าคุณอยู่บนทางดินก็เดินตามนั้นไป คุณจะรู้สึกว่ามีลมหมุนสัมผัสเล่นกับหูของคุณตลอดเวลา หากว่าคุณไม่รู้สึกถึงมันเมื่อไหร่ ก็ยืนนิ่งแล้วตะโกนใส่แมกไม้ "ฉันยอมรับโดยดีว่ามันเป็นความผิดของฉัน!" หากว่าลมหมุนเล็กๆนั้นไม่กลับมาแล้ว ฉันขอแนะว่าคุณควรจะทำตัวสบายๆแล้วก็หาอะไรมาเป็นอาวุธซะ เพราะตอนนี้ป่านั้นได้กลายเป็นบ้านของคุณไปตลอดกาลแล้ว และมันก็เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายจากก้นบึ้งแห่งขุมนรกที่ซุ่มซ่อนอยู่ ทั้งหมดนั้นกระเหี้ยนกระหือที่จะได้กัดกินคุณ
หากว่าลมกลับมาแล้วก็ไปตามทางต่อตามปกติ หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ๆคุณก็จะได้เห็นกระท่อมเล็กๆที่ทรุดโทรม เคาะสองครั้งก่อนจะเข้าไป การไม่ได้เคาะให้ถูกต้องก่อนนั้นจะนำมาซึ่งการลงโทษที่ไม่มีภาษาใดของมนุษย์บรรยายให้ถูกต้องได้
เมื่อเข้าไปในกระท่อม คุณจะพบว่าตนเองอยู่ในครัวเล็กๆที่สะอาดแห่งหนึ่ง ปิดประตูตามหลังอย่างรวดเร็วแล้วยืนค้อมหัวแสดงความเคารพอยู่ตรงที่คุณเข้าไปนั้น ผู้ที่ทำงานอย่างดุเดือดอยู่ในครัวในเป็นสตรีผู้ซึ่งจะไม่หันหน้ามาทางคุณเลยในตอนที่เธอยุ่งอยู่กับงานอันไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อทำอาหารที่จะไม่มีวันเสร็จนั้น ถ้าคุณสังเกตหน่อยก็จะเห็นว่าเธอทำงานเป็นจังหวะที่แน่นอนทีเดียว แต่มันก็ไม่ใช่อะไรสำคัญหรอกนะ ก็แค่รายละเอียดที่น่าสนใจน่ะ
ผู้หญิงคนนั้นจะตอบเพียงคำถามเดียว "ทำไมพวกมันถึงมีโชคชะตาให้ถูกใช้ผิดทาง?" ให้เวลาเธอสักหน่อย มันต้องใช้เวลาสักครู่ก่อนที่เธอจะตอบคำถามได้ ตอนที่เธอตอบ เธอจะกล่าวทบทวนด้วยเสียงแม่ของคุณ (ต่อให้คุณไม่เคยได้ยินเสียงของแม่ก็ตาม) ด้วยรายละเอียดอันถี่ถ้วน ถึงความผิดทั้งหมดที่คุณเคยทำต่อผู้อื่น ไม่สำคัญว่าจะเป็นสิ่งเล็กน้อยเพียงใด ไม่สำคัญว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ไม่ว่าคุณจะเป็นพวกไร้ยางอาย ไร้สำนึก หรือชั่วร้ายเพียงใด หรือแม้แต่ว่าการกระทำผิดของคุณจะมีเพียงเล็กน้อยหรือแทบไม่มีเลย คุณก็จะรู้สึกถึงน้ำหนักของความผิดของคุณกดทับลงมา ยืนในท่าคำนับแสดงความเคารพอยู่อย่างนั้นแม้ว่าน้ำหนักของความผิดจะเพิ่มขึ้นจนทนทานไม่ได้ก็ตาม หากว่าคุณเสียการทรงตัวเมื่อใด คุณก้จะถูกบดขยี้ กลายเป็นกองพังๆบนพื้นในครัวนี้ฟะงผู้หญิงคนนั้นพูดซ้ำๆกับตนเองไปตลอดกาล แต่ว่านะ นั่นก็หมายความว่าคุณมันไม่คู่ควรที่จะได้สะสมเหล่าวัตถุมาแต่แรกแล้ว
เมื่อความผิดทั้งหมดถูกกล่าวซ้ำด้วยรายละเอียดอันแสนเจ็บปวดแล้ว ถ้าคุณยังยืนนิ่งอยู่ ผู้หญิงคนนั้นจะขอให้คุณช่วยหยิบเครื่องปรุงจากตู้ลิ้นชักบนให้หน่อย ไปเอามันมา อย่าเปิดตู้ใดนอกจากที่เธอระบุ และอย่าหันหน้าไปในทิศทางที่จะทำให้คุณเห็นใบหน้าของเธอ มันก็มีสิ่งที่เลวร้ายกว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นถ้าคุณทำอย่างใดอย่างหนึ่งลงไปอยู่ แต่มันก็ไม่มากนักหรอก
เครื่องปรุงที่เธอหาอยู่นั้นเป็นเครื่องเทศซึ่งไม่มีป้ายระบุ ส่งให้เธอในลักษณะที่ป้องกันไม่ให้คุณเห็นหน้าของเธอ แล้วก็กลับไปที่ที่คุณยืนอยู่ก่อนหน้านั้น รอสักครู่ และแล้วเธอก็จะเสนอตัวอย่างของสิ่งที่เธอปรุงอยู่ให้คุณกิน เดินเข้าไปแล้วรับมันมา (ระวังอย่าไปอยู่ในตำแหน่งที่คุณจะเห็นหน้าเธอล่ะ) มันเป็นเนื้อที่ปรุงแล้วขนาดพอสมควรชิ้นหนึ่ง ขอบคุณเธออย่างสุภาพ บอกเธอว่าการมาเยี่ยมนี้เป็นช่วงเวลาที่วิเศษสุดและคุณจะกลับมาวันหลัง จากนั้นก็กลับออกมาเงียบๆทางประตูที่คุณเข้าไป คุณจะเดินออกมาจากตู้เก็บของในโรงพยาบาลโรคจิตตอนแรกนั่น
อาหารที่คุณได้มาจากผู้ถือครองไม่ใช่เนื้อธรรมดา มันจะไม่มีวันบูดเน่าไม่ว่าจะนานเพียงใด และการกินมันเพียงแค่นิดเดียวก็จะเยียวยาคุณจากอาการบาดเจ็บทั้งหมดไม่ว่าจะสาหัสเพียงใดในทันที แต่ว่า มันจะถ่ายทอดการบาดเจ็บทั้งหมดนั้นไปให้ผู้ที่คุณห่วงใยอยู่ลึกๆ การจะเอาตัวรอดในการแสวงหานี้ต่อไปนั้น คุณก็จำเป็นต้องกินมันสักสองสามครั้งล่ะ
เนื้อชิ้นนั้นคือวัตถุหมายเลข 116 จาก 538 หวังว่าเหล่าวัตถุจะสำคัญพอที่คุณจะสังเวยคนที่คุณห่วงใยจริงๆนะ