SCP-1046 (19 พฤศจิกายน 2558)
ระดับวัตถุ Euclid
มาตรการกักกันพิเศษ
ในขณะนี้ อาคารซึ่งรวมตัวกับSCP-1046นั้นได้ถูกกักกันไว้ในยูนิตกักกันสิ่งปลูกสร้างแบบมาตรฐานแล้ว พื้นผิวทั้งหมดที่สัมผัสกับอาคารนั้นให้ทำจากวัสดุไม้ หากเกิดการกักกันรั่วไหลขึ้นแล้ว ให้ทำการผ่าตัดทุกส่วนของSCP-1046ที่อยู่นอกการกักกันเพื่อเอาออกมาและย้ายไปไว้ในอาคารเดิมหรือสิ่งปลูกสร้างทดแทนที่เหมาะสม
ลักษณะ
SCP-1046เป็นชิ้นส่วนอวัยวะของมนุษย์ที่แยกกันอยู่รวม 781 ชิ้น ซึ่งเดิมทีนั้นเป็นผู้ชายชื่อ████ ██████ ชิ้นส่วนร่างกายของSCP-1046นั้นมีชีวิตและทำงานได้เต็มที่แม้จะไม่ได้รับสารอาหารเลยหรือไม่มีเลือดอยู่ข้างใน
SCP-1046นั้นอยู่ในที่ซึ่งเคยเป็นบ้านของ████ ██████ ชิ้นส่วนSCP-1046นั้นมีอยู่ทั่วบ้าน โดยร่างกายบางส่วนนั้นได้แทนที่เครื่องใช้ในบ้าน (อย่างเช่น ผิวหนังส่วนหนึ่งได้แทนที่ผ้าม่านสามผืนกับโคมไฟ) และบางส่วนก็ขัดขวางการทำงานของสิ่งของในบ้าน (อย่างเช่นอ่างล่างจานนั้นถูกเส้นเลือดแดงอุดตัน และส่วนใหญ่ของใบหน้าก็ยึดติดกับโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่นเป็นการถาวร)
ในช่วงจังหวะที่ไม่มีรูปแบบ ชิ้นส่วนSCP-1046ก็จะเคลื่อนย้ายไปทั่วตามพื้นผิวซึ่งเป็นอนินทรีย์ไปเป็นส่วนที่มันรวมตัวอยู่ การเคลื่อนย้ายนี้อาจใช้เวลาตั้งแต่ 45 นาทีไปถึงหลายสัปดาห์ ทั้งนี้ ส่วนของใบหน้าซึ่งรวมเข้ากับโทรทัศน์และส่วนอื่นใดๆของSCP-1046ที่ส่งเสียงได้ก็จะทำเสียงพูดซึ่งฟังดูไม่สบายมาก ก็อกน้ำภายในSCP-1046จะมีน้ำเกลือไหลออกมาเล็กน้อยในช่วงเวลานี้แม้ว่าอาคารนั้นจะไม่ได้เชื่อมต่อกับแหล่งน้ำใดๆ
SCP-1046นั้นถูกค้นพบเมื่อวันที่ 9/18/1994 หลังจากที่คนของสถาบันในสำนักงานตำรวจเดวีได้ติดตามรายงานเรื่องของ"บ้านที่มีชิ้นส่วนคน" การสืบสวนในบ้านดังกล่าวทำให้พบลักษณะผิดปกติของSCP-1046 การผ่าตัดยับยั้งหลังจากนั้นทำให้ทีมเจ้าหน้าที่สามารถทำการกักกันได้สำเร็จ SCP-1046ถูกกักกันในวันที่ 11/19/1994 และได้รับการจัดระดับเป็น Euclid
ข้อมูลเพิ่มเติม เอกสารที่เก็บมาจากบ้านที่พบSCP-1046นั้นยืนยันได้ว่ามีความเกี่ยวข้องกับสภาพที่เป็นอยู่ของSCP-1046 การสืบสวนเรื่อง"บริษัทอสังหามัลวา"นั้นยังดำเนินอยู่ จดหมายเหล่านี้พบอยู่ในลิ้นชักโต๊ะเขียนหนังสือและดูเหมือนจะเป็นสำเนาของจดหมายซึ่งส่งไปให้ผู้รับที่ยังไม่ทราบ
ถึงคุณบาเออ
ผมเพิ่งจะย้ายเข้าไปในบ้านใหม่อันยอดเยี่ยมของบริษัทคุณ มันหรูหรามากเลยล่ะ ตามโฆษณาเลย คุณรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของบ้านจริงๆ แต่ว่านะ ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงคุณเพราะว่าบ้านใหม่ของผมนี่มันไม่มีห้องนอน ช่วยหาผู้รับเหมาไปจัดการเรื่องนี้หน่อยได้หรือเปล่า?
ด้วยความนับถือ
████ ██████
ถึงคุณบาเออ
ผมว่าคุณคงจะไม่ได้จดหมายฉบับก่อนของผม ผมก็เลยเขียนถึงคุณอีก เพราะคุณไม่ได้ส่งผู้รับเหมาตามที่ผมขอมา ผมก็เลยจ้างของผมเอง โชคร้ายที่เกิดการบาดเจ็บขึ้นในที่ของผมหลายครั้งทำให้พวกเขากลับไปโดยที่งานไม่เสร็จ ผมขอให้คุณช่วยแก้ปัญหาอีกครั้ง
ด้วยความนับถือ
████ ██████
ถึงคุณบาเออ
นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่ผมติดต่อหาคุณและผมไม่เชื่อว่าการที่คุณละเลยปัญหาของผมจะเกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจ ผมขอให้คุณส่งผู้รับเหมาไปทำบ้านของผมให้เสร็จเดี๋ยวนี้ การให้สุภาพบุรุษผู้มีฐานะอย่างผมลดตัวไปนอนในห้องนั่งเล่นนั้นเป็นเรื่องที่ไม่อาจยอมรับได้ ถ้าภายในสามสัปดาห์นี้บ้านของผมยังไม่มีห้องนอนใหญ่ล่ะก็ ผมก็จำต้องเรียกทนายแล้ว
████ ██████
ถึงใครก็ตามที่สนใจ
ผมติดอยู่ในความมืดคนเดียว ผมอยู่ทั่วไปหมด ผมรู้สึกรอยแตกบนคานได้ ผมรู้รสอับของผนัง ผมแห้ง ผมต้องการห้องนอน หลายวันลังจากที่ส่งจดหมายอันจิงใจไปให้เจ้าคนปลิ้นปอนนั่นมันก็บอกว่าผมจะเปนบานของผม ผมเปนคน อยาเอาผมไปอก ไดโปรด
ผมนอนไมได[ข้อความที่เหลือจับใจความไม่ได้]