SCP-058

SCP-058 (7 ก.ค 2555)

ระดับวัตถุ Keter

มาตรการพิเศษ

SCP-058ถูกขังเดี่ยวไว้ในห้องกักกันขนาด5x5x5เมตรตลอดเวลา ผนังห้องนั้นทำจากเหล็กกล้าทนความร้อนหนา3เมตรเสริมด้วยคอนกรีตหนา10เมตร SCP-058จะได้รับอาหารเป็นวัวเป็นๆทุกสามวัน ขณะที่SCP-058สงบนั้นให้ทำการซ่อมบำรุงทุก60นาทีและเมื่อมันเคลื่อนไหวก็ให้ทำทุก15นาที ห้ามไม่ให้SCP-058ออกจากห้องกักกันไม่ว่าในกรณีใดๆ ให้ทำการบันทึกเสียงของSCP-058ตลอดเวลา ไม่ให้บุคลากรใดๆฟังเสียงของSCP-058ติดต่อกันนานกว่าสามสิบนาที ในกรณีที่มันหลุดออกมา ให้ถือว่าเสียศูนย์นั้นไปแล้วและให้จุดชนวนระเบิดนิวเคลียร์ประจำศูนย์ได้ ถึงขณะนี้ SCP-058นั้นได้ฆ่าบุคลากรDคลาสไปแล้วอย่างน้อย149คนและเจ้าหน้าที่14คนในศูนย์ที่มันอยู่

ลักษณะ

SCP-058มีลักษณะคล้ายกับหัวใจวัว โดยมีขาแบบปล้องสี่ขางอกออกมาสำหรับใช้เคลื่อนไหว และระยางที่ปรับความยาวได้สี่เส้นซึ่งคลุมด้วยเงี่ยงที่คมเหมือนใบมีด มี"เหล็กใน"อยู่ด้านหลังที่ตำแหน่งเดียวกับหลอดเลือดใหญ่ของหัวใจปกติ ระยางของSCP-058นั้นสามารถ"ฟาด"ได้เป็นระยะห่าง3.2เมตรด้วยความเร็วมากกว่า320ก.ม./ชม. SCP-058นั้นดุร้ายมากและจะสร้างความเสียหายกับสิ่งรอบข้างตลอดเวลาที่มีโอกาส SCP-058สามารถทนต่อการบาดเจ็บได้สูงมาก การเข้าใกล้SCP-058จึงต้องใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่งยวดแม้ว่ามันจะดูเหมือนหมดสภาพแล้ว

SCP-058มีความคล่องแคล่วสูงมาก สามารถเคลื่อนที่ได้อย่างต่อเนื่องทั้งทางพื้นผิวระนาบแนวนอนและแนวตั้ง จากบันทึกนั้น มันสามารถพุ่งตัวด้วยความเร็วถึง90ก.ม./ชมเป็นระยะ200เมตร สามารถเร่งความเร็วจาก0ถึง90ก.ม./ชม.ได้ในเวลาไม่ถึง2วินาที มันสามารถใช้ระยางเพื่อช่วยดันตัวเอง ปรับสมดุลย์ขณะเคลื่อนที่ หรือดึงตัวเองไปตำแหน่งอื่นๆด้วยความเร็วสูงได้

SCP-058นั้น"พูด"ด้วยเสียงเหมือนมนุษย์ แม้จะไม่มีอวัยวะออกเสียงที่แลเห็นได้ มันมีน้ำเสียงและสำเนียงเหมือนชายชราชาวอังกฤษ โดยเสียงจะลึกและสั่นเล็กน้อย มันจะพูดตลอดเวลาไม่ว่าจะมีสภาพอย่างไร แม้แต่ขณะโจมตี จังหวะและน้ำเสียงของSCP-058ก็ไม่เปลี่ยนไป ถ้อยคำของSCP-058นั้นดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกับเหตุการ บุคคล หรือสภาพแวดล้อมของSCP-058 (ดูบันทึกบทสัมภาษณ์ 058-04)

หมายเหตุ

SCP-058ถุกพบเห็นเป็นครั้งแรกที่ศูนย์██เมื่อมันออกมาจาก[ข้อมูลปกปิด] มันดุร้ายมากและมีท่าทีลุกลี้ลุกลน แรกเริ่มนั้น SCP-058โจมตีศูนย์██ทำให้บุคลากรทั่วไปเสียชีวิต██คนและเจ้าหน้าที่อีก██คน SCP-058เดินทางไปโจมตีเมือง███████████ที่อยู่ใกล้ๆต่อ ทำให้มีผู้เสียชีวิตกว่า[ข้อมูลปกปิด]และอาคารมากกว่า70%ของเมืองถูกทำลาย

จากการวิเคราะห์ในภายหลัง ทำให้ทราบว่าสาเหตุของการเสียชีวิตส่วนใหญ่มาจากไฟซึ่งเกิดจากของเหลวในเหล็กในที่SCP-058ฉีดไปทั่ว ซึ่งก็เชื่อว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้อาคารส่วนใหญ่เสียหายด้วยเช่นกัน มีผู้เสียชีวิตจากการถูกSCP-058█████████เพียง8%เท่านั้น โดยมีหลักฐานคือ[ข้อมูลปกปิด]

SCP-058นั้นถูกเก็บมาได้หลังจากที่ถูกอาคารทั้งหลังถล่มทับ เจ้าหน้าที่และหน่วยปฏิบัติการจึงได้เอาSCP-058ออกมาและย้ายไปเก็บไว้ที่████████ SCP-058อยู่ที่████████เป็นเวลาสามสัปดาห์ ซึ่งมันแทบไม่เคลื่อนไหวอะไร ด้วยสาเหตุจากอาการบาดเจ็บและบวมจากการ█████████ในเหตุการณ์ก่อนหน้า มีการวิจัยในช่วงนี้อย่างจำกัด เนื่องจาก SCP-058 นั้นยังเป็นอันตรายมากแม้จะแทบไม่ขยับตัวเลย

SCP-058หลุดจากการกักขังในวันที่██/██/████ขณะกำลังย้ายมันไปที่ศูนย์กักกันของสถาบัน ทำให้มีผู้บาดเจ็บและล้มตายเป็นจำนวนมาก แต่ในที่สุดก็ถูกจับตัวได้โดยเจ้าหน้าที่██████ซึ่งขับรถถังM1เอบรามทับมันไว้ ก่อนจะจุดชนวนระเบิดC4มากกว่า2.3กิโลกรัมที่อยู่ในห้องพลขับเมื่อเธอออกมาแล้ว จากนั้น SCP-058จึงถูกนำไปเก็บไว้ที่ศูนย์อาวุธชีวภาพ แอเรีย14

บันทึกบทสัมภาษณ์ 058-04

SCP-058 ข้าได้ฝันถึงราชินีอันอัศจรรย์ผู้ซึ่งพำนักอยู่ในหัวใจแห่งความรักและความเงียบงันของความชรา ซึ่งข้ารู้ว่าทั้งหมดเคยเป็นหนึ่งเดียว

ดร.จอนสัน แกชื่ออะไร?

SCP-058 ข้าแสวงหาวิวรณ์ซึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้แสดงแก่คนเขลา ในความฝันแห่งถ่านไฟที่มอดแล้วท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่ลาลับเหนือทะเลสาบโลหิตดำ และอสรพิษที่กินก้อนเด็กจากต้นไม้แกะในฤดูหนาว

ดร.จอนสัน แกชื่ออะไร?

SCP-058 ความทรมานนิรันดรเป็นความทุกข์ของผู้โฉดเขลา ผู้ไม่เคยว่างเว้นจากการแสวงหาส่วนลึกในจิตใจของตน และเห็นเพียงแต่ความมั่งคั่งของโลกอันน่าสมเพชซึ่งถลกหลังตนเองด้วยมีดที่มีรอยบิ่นของเงินและความยินดีอันโหดร้าย

ดร.จอนสัน แกมาจากไหน?

SCP-058 ฝันร้าย ก็คือความฝันของตัวทากไร้นามผู้เที่ยวไปตามดงระเบิดและกองซากศพของกวางและองค์ราชา

บุคลากรD-067 นี่มันสยองชะ- (D-067ถูกตัดเป็นเสียงกรีดร้อง)

SCP-058 เงาราตรีนั้น เป็นเงาแห่งพริบตาอันสัตย์ซื่อทั้งมวลที่เรียงผ่านโรคระบาดเกิดใหม่อันโมโหร้าย ความอบอุ่นโดยฉับพลันนั้นเป็นของน้ำนมจากมารดา ในความฝันก่อนที่สรรพสิ่งจะเคยชั่วร้าย

บุคลากรD-067 (ยังตะโกนอยู่)

ดร.จอนสัน ปล่อยเค้าซะ!

SCP-058 ช่วงหลายวินาทีที่ดวงตะวันเต้นดั่งกลองในดวงใจนั้นก็ได้กินหูของเสียงไปด้วย

บุคลากรD-067 (เสียงกรีดร้องขาดไป)

SCP-058 ความรู้สึกรุนแรงของตัณหา เป็นสิ่งเดียวที่เจ้าต้องการที่จะยืนยัน ถึงคุณค่าแห่งชีวิต

<จบการบันทึก>