SCP-231-7 (12 มกราคม 2557)
(ดูในข้อมูลเพิ่มเติม สำหรับ SCP-231-1 ถึง 231-6)
ระดับวัตถุ Keter
เงื่อนไขของบุคลากรและศูนย์
ตามคำสั่งพิเศษของO5-██ ให้นำข้อมูลเพิ่มเติมต่อไปนี้ขึ้นเป็นส่วนแรกของแฟ้ม SCP-231-7
บุคลากรทุกคนที่จะประจำกับSCP-231-7นั้นต้องเปลี่ยนกะไปรับการปรึกษาทางจิตเป็นเวลาหนึ่งเดือนหลังจากที่ทำงานที่ศูนย์ได้สองเดือน ที่กักกันของSCP-231-7นั้นเป็นตำแหน่งที่ไม่เปิดเผย บุคลากรทุกคนที่ประจำกับSCP-231จะถูกส่งไปที่นั่นแบบปิดตาไปจากศูนย์19โดยเปลี่ยนรูปแบบการเดินทางไม่น้อยกว่าเจ็ดรูปแบบ ซึ่งรวมถึงแต่มิได้จำกัดเพียงเครื่องบิน รถยนต์ อุโมงใต้ดิน และ████████████ การถอดที่ปิดตาออกระหว่างการเดินทางนั้นให้ถือเป็นเหตุที่จะทำการกำจัดทิ้งได้ทันที
บุคลากรที่จะประจำกับSCP-231-7จะต้องผ่านการทดสอบทางจิตอย่างหนักก่อนจะให้เข้าไปในศูนย์ได้ บุคคลแต่ละคนจะต้องได้คะแนนอย่างน้อย 72 แต้มจากแบบทดสอบความเชื่อฟังมิลแกรม ไม่เคยแต่งงาน ไม่มีลูก และแสดงออกถึงความภักดีอย่างเต็มที่ต่อสถาบันเป็นอย่างน้อย ต่างจากการทดสอบทางจิตวิทยาปกติ แนวโน้มที่จะเป็นคนไร้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีแบบอ่อนๆและรสนิยมทางเพศแบบวิตถารนั้นไม่นับว่าเป็นเงื่อนไขที่จะทำให้ไม่ผ่านได้
บุคลากรที่แสดงความเป็นห่วงต่อสภาพของSCP-231-7และ/หรือบอกถึงความปราถนาที่จะช่วยหรือปลอบโยนSCP-231-7 จะถูกย้ายไปโครงการอื่นโดยไม่มีการรอช้า การพยายามช่วยเหลือจริงๆนั้นจะถูกกำจัดทิ้งทันที บุคลากรที่ทำงานกับทีมกักกันSCP-231นั้นไม่จำเป็นต้องเปิดเผยข้อมูลนี้ให้คนอื่นทราบ จะไม่มีแฟ้มอย่างเป็นทางการใดๆที่บันทึกชื่อของพนักงานที่ประจำกับSCP-231-7 และข้อมูลนี้ก็จะไม่ปรากฏในแฟ้มบุคคลของพนักงานนั้นด้วย
ขณะที่อยู่ในศูนย์ บุคคลที่ประจำกับSCP-231-7จะได้รับหมวกครอบแบบปิดมิดชิดซึ่งมีอุปกรณ์เปลี่ยนเสียงในตัวสำหรับปกปิดตัวตน ห้ามมิให้บุคลากรในศูนย์ถอดชุดออกเมื่อมีพนักงานคนอื่นอยู่ด้วย ช่วงเวลานอกเหนือจากการปฏิบัติหน้าที่นั้นให้อยู่ในห้องพักส่วนตัวคนเดียว
บุคลากรDคลาสหกคนซึ่งมีประวัติอาชญากรรมทางเพศจะถูกมอบหมายให้ประจำกับSCP-231-7ทุกเดือนเพื่อดำเนินมาตรการ110-Montauk กรณีนี้ห้ามมิให้ใช้อาชญากรที่ใช้ความรุนแรงเนื่องจากอาจจะเกิดการเสียชีวิตโดยบังเอิญระหว่างดำเนินมาตรการ110-Montaukได้
มาตรการกักกันพิเศษ
หลังจากการพยายามหลบหนีและฆ่าตัวตายหลายๆครั้ง และอ้างอิงจากความล้มเหลวในการกักกันSCP-231-1ถึง6แล้ว ให้แก้ไขการกักกันSCP-231-7เป็นดังต่อไปนี้ SCP-231จะถูกขังไว้ในห้องกันเสียง ติดกับห้องขังบุคลากรDคลาสหกคนซึ่งมีไว้เพื่อดำเนินมาตรการ110-Montauk ทุกส่วนทุกตารางนิ้วของห้องขังจะต้องมีกล้องดูอยู่ตลอดเวลาและต้องมีคนเฝ้าดูอยู่ 24 ชั่วโมงต่อวัน อุปกรณ์เฝ้าดูที่ขัดข้องจะต้องได้รับการเปลี่ยนอย่างไม่รอช้าโดยบุคลากรที่ผ่านการคัดกรองทางจิตแล้ว ประตูเป็นแบบล็อกแม่เหล็กซึ่งเปิดได้โดยการปฏิบัติการจากฝ่ายควบคุมและจับตาดูเท่านั้น ซึ่งนี่รวมถึงประตูทั้งหมดที่เชื่อมต่อห้องขังกับบุคลากรDคลาสทั้งหกคน
SCP-231-7นั้นจะต้องถูกตรึงไว้กับเตียงพยาบาลตลอดเวลาเว้นแต่เพื่อมาตรการ110-Montauk ของเหลวนั้นจะให้หยดทางสายIV การให้อาหารจะดำเนินการวันละสองครั้งโดยได้รับอนุมัติจากบุคลากรพยาบาลซึ่งไม่เคยกล่าวคำสัตย์สาบานฮิปพอคราทีส ห้ามให้สารเสพติด ยาสลบ หรือเวชภัณฑ์อื่นๆที่ไม่ได้รับอนุญาตกับSCP-231-7โดยเด็ดขาด
มาตรการ110-Montaukนั้นจะดำเนินการโดยบุคลากรDคลาสอย่างน้อยหนึ่งครั้งในระยะเวลา 24 ชั่วโมง ระหว่างมาตรการ110-Montaukนั้น พนักงานที่มีระดับบุคลากร 4/231จะต้องจับตาดูการดำเนินการทางกล้องตลอดเวลา แต่อาจปิดเสียงได้ถ้าเสียงร้องของSCP-231-7นั้นทำให้รู้สึกไม่สบายใจมากเกินไป หลังการดำเนินการ บุคลากรDคลาสทุกคนจะต้องกลับเข้าห้องขังของตนเองหาไม่แล้วปลอกคอระเบิดก็จะระเบิด
[ข้อมูลถูกนำออกตามคำสั่งของO5-██ ณ วันที่██-██-████ ข้อมูลนี้ถูกย้ายไปยังเอกสารเฉพาะผู้เกี่ยวข้อง เอกสาร231-110-MONTAUK การเข้าถึงเอกสาร231-110-MONTAUKนั้นให้จำกัดเฉพาะบุคลากรที่มีระดับ 4/231เท่านั้น]
ลักษณะ
SCP-231-7เป็นผู้หญิง█████ อายุระหว่าง █ ถึง ██ ปี ซึ่งมี[ข้อมูลปกปิด]
SCP-231-1 ถึง 7 นั้นได้ตัวมาจาก██████████ ██ หลังจากที่ตำรวจได้เข้ากวาดล้างโกดังซึ่งเป็นขององค์กรที่เรียกว่า เหล่าบุตรแห่งราชาแดง (ดูบทความเมื่อวันที่ ██-██-████ ในหนังสือพิมพ์████████████ ██████ "ตำรวจบุกทลายลัทธิซาตานบ้ากาม ช่วยไว้ได้เจ็ดคน") 24ชั่วโมงหลังจากได้รับความช่วยเหลือ SCP-231-1(ชื่อจริง ████████████ ████████████)ก็ปวดท้องจะคลอด และสามนาทีต่อมาก็ให้กำเนิด SCP-██ (█████████ ██████████) ทำให้เกิดการ██████████ ซึ่งมีผู้เสียชีวิตที่ยืนยันได้███คน บุคลากรของสถาบันเข้าคุมตัว SCP-231-2 ถึง SCP-231-7 ที่เหลืออยู่ทันที และก็ได้วางมาตรการ110-Montaukโดยอาศัยสมุดที่เก็บมาได้ของลัทธิ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นอีก
ข้อมูลเพิ่มเติม231-a: สถานะปัจจุบันของSCP-231
ข้อมูลเพิ่มเติม231-b: สารจากO5-██
เพื่อนๆที่รัก
ผมรู้สึกว่าในระยะหลังนี้ได้มีข่าวลือจำนวนหนึ่งแพร่ออกไปเกี่ยวกับSCP-231 เนื่องจากกำลังใจที่แย่ลงของพนักงาน ผมจึงตัดสินใจคลี่คลายประเด็นที่เกี่ยวข้องหน่อย
หมายเหตุลงท้าย: สถาบันได้ทำสิ่งที่น่าขยะแขยงมากมายเพื่อลุล่วงถึงภารกิจของเรา แต่ภารกิจของเราก็สำคัญมากพอที่จะต้องจ่ายราคาของมัน การกักกันSCP-231นั้นเป็นหน้าที่ที่อันตรายที่สุดอย่างหนึ่งของเรา ไม่ใช่เพราะอันตรายที่มุ่งมาสู่พวกเราโดยตรง (แบบSCP-682) แต่เป็นอันตรายที่เจตจำนงค์ของเราจะล้มเหลว ที่เราจะชะล่าใจเพราะความเห็นใจต่อความทรมานของผู้บริสุทธิ์ หรือที่ เราจะปล่อยให้ตัวเรากลายเป็นอสุรกายการการกระทำอันโหดร้าย คูณก็แค่ทำงานของคุณ ปล่อยให้ปรัชญาเป็นเรื่องของพวกใจฝ่อเถอะ
ด้วยความนับถือ
O5-██
อย่าเชื่อที่พวกเขาบอกว่ากำลังพยายามช่วยเธอ พวกเขาจะสนใจไปทำไม ในเมื่อพวกเขาได้สิ่งที่ต้องการ ในที่ที่ต้องการอยู่แล้ว?
ข้อมูลเพิ่มเติม231-c: ความคืบหน้า
การตอบสนองทางอรมณ์ที่231-07มีต่อมาตรการ110-Montaukดูเหมือนจะลดลงในระยะหลังนี้ทั้งที่ได้ดำเนินมาตรการดังกล่าวอย่างถูกต้องแล้ว ทำให้ความเสี่ยงที่ SCP-██จะเกิดการ████████████เพิ่มสูงขึ้น ขอเสนอทางเลือกสองทาง
1. สร้างมาตรการกักกันใหม่ที่มีการตอบสนองทางอารมณ์สูงกว่ามาตรการ110-Montauk
2. ทำการลบความทรงจำระดับ Aกับ SCP-231-7 เพื่อให้การตอบสนองทางอารมณ์กลับสู่ระดับพื้นฐาน การปรับแต่งความทรงจำนี้ให้กระทำระหว่างการดำเนินมาตร110-Montauk เพื่อคงสภาวะอารมณ์ระดับสูงหลังการคืนความทรงจำ
โปรดแนะนำด้วย
ดร. ████
ข้อมูลเพิ่มเติม231-d: การตัดสินใจ
ดำเนินทางเลือกที่ 2 ทันทีที่มีโอกาสทำได้
O5-██
ข้อมูลเพิ่มเติม231-e: ผลที่เกิดภายหลัง
ได้ดำเนินการตามทางเลือกที่ 2 การตอบสนองทางอารมณ์ของ SCP-231-7 กลับสู่ระดับ100% ดร.████ได้ฆ่าตัวตายในเวลาต่อมาเนื่องจากภาวะตึงเครียดทางอารมณ์อย่างรุนแรง จะทำการวิเคราะห์ประสิทธิภาพของการปฏิบัติการต่อไป
ดร. ██████████
ข้อมูลเพิ่มเติม231-f: การวิเคราะห์ประสิทธิภาพของการปฏิบัติการ ต่อ
หลังจากการวิเคราะห์ ผมสรุปได้ว่าไม่จำเป็นต้องทำการปรับความทรงจำทุกครั้งที่ใช้มาตรการ110-Montauk จริงๆแล้ว การชะลอไปสักระยะก่อนใช้อีกดูจะได้ผลดีกว่า การวิเคราะห์การตอบสนองทางอารมณ์ของวัตถุ-231-7 บ่งชี้ว่าประสิทธิภาพของมาตรการ110-Montauk ดูเหมือนจะได้ผลที่สุดในช่วงระหว่างการดำเนินมาตรการครั้งที่สามและครั้งที่สี่ ความหวาดกลัวต่อสิ่งที่คิดว่าต้องเกิดขึ้นนั้นดูเหมือนจะเพิ่มการตอบสนองทางอารมณ์ในระยะหนึ่ง ก่อนที่ความคุ้นเคยกับมาตรการจะเริ่มทำให้ประสิทธิภาพลดลง ข้อเสนอของผมก็คือให้ทำการลบความทรงจำแบบ A สัปดาห์ละครั้งระหว่างมาตรการ110-Montauk ตารางเวลาในตอนนี้ได้รับการปรับปรุงตามนั้นแล้ว
ดร. ██████████