Absence
ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า ให้ถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งการไม่อยู่” หากคนที่โต๊ะพยายามบอกคุณว่าคนที่คุณอยากพบไม่อยู่ที่นั่นแล้ว ก็ขอเยี่ยมห้องขังของเขาแทน ถึงตรงนี้ พนักงานต้อนรับจะแสดงสีหน้าที่บรรยายได้เพียงว่าไร้อารมณ์ พนักงานต้อนรับจะพาคุณเดินไปตามผนังที่ยาวซึ่งมีประตูอยู่ด้านใดด้านหนึ่ง จนกระทั่งพวกคุณไปถึงประตูเหล็กที่มีหน้าต่างลูกกรงอยู่ เขาจะเปิดประตูให้คุณแต่จะไม่นำทางคุณต่อไปอีก สิ่งที่อยู่หลังประตูนั้นคือความมืดมิด ไม่มีอะไรอีก
เมื่อคุณก้าวเข้าไปในความมืดนั้น ประตูก็จะปิดลั่นดาลลงเบื้องหลังคุณ ตอนนี้คุณติดอยู่ข้างในแล้วและมีแต่ต้องเดินไปข้างหน้าเท่านั้น คุณจะมองไม่เห็นพื้น เพดาน หรือผนัง จงรู้ไว้ว่าคุณอาจต้องเดินเป็นเวลานานมากเลยทีเดียว อาจจะเป็นวันๆเลยก็ได้ ยิ่งคุณเดินไป ในตัวคุณก็รู้สึกเย็นและว่างเปล่ามากขึ้นเท่านั้น คุณจะรู้สึกเหมือนวิญญาณคุณออกจากร่างที่เป็นเหมือนเปลือกไป บางครั้งคุณก็อาจได้ยินเสียงฝีเท้าที่ก้องกังวาน จงหยุดทันที แล้วก็รอ หากเสียงฝีเท้าไม่หยุด คุณก็ต้องนั่งลงแล้วรอจนกว่ามันจะหยุด หากเสียงนั้นดังขึ้นอีกแล้วล่ะก็ คุณก็จะพบกับจุดจบด้วยสิ่งที่สยดสยองอย่างไม่อาจจินตนาการถึงได้ ถ้าเสียงฝีเท้าหยุดลง คุณก็ต้องเดินหน้าต่อไปจนกระทั่งถึงประตูเหล็กอีกบานซึ่งมีแสงส่องมาจากด้านหลังของมัน เปิดมันแล้วเข้าไปข้างใน
ภายในนั้นเป็นห้องที่มืดมิด มีเพียงวงแสงเล็กๆที่พื้นซึ่งสว่างเพราะเทียนไขแท่งเล็กๆเท่านั้นที่มองเห็นได้ หลังแสงนั้นมีเก้าอี้กับเสื้อนอกที่คลุมมันอยู่ เดินไปทางเก้าอี้นั่น แต่อย่านั่งลงบนมัน ไม่ว่าคุณจะเดินมานานเพียงใด รอจนกว่าเทียนจะดับ เมื่อเทียนดับแล้ว ก็จงเอื้อมมือไปคว้าเสื้อนอกมา เมื่อคุณกะพริบตา คุณก็จะยืนอยู่หน้าโต๊ะในโรงพยาบาลโรคจิตแห่งนั้น ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อด้านในทางขวาของเสื้อนอกนั่น แล้วเอาแผ่นกระดาษซึ่งมีลายเซ็นหมึกสีแดงออกมา อย่าอ่านหมึกนั้น หาไม่แล้วผู้ถือครองแห่งการไม่อยู่ก็จะปรากฏตัวแล้วทำลายคุณด้วยความเจ็บปวดที่เกิกว่าจะนึกถึงได้
กระดาษนั้นคือวัตถุหมายเลข 39 จาก 538 ให้เขาไม่อยู่ต่อไปแบบนั้น อย่าให้พวกมันได้มารวมกัน