War
ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ ตอนที่คุณเข้าไปยังโต๊ะหน้านั้นก็จงมองเพดานด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย แล้วขอพบ“ผู้ถือครองแห่งสงคราม”ด้วยน้ำเสียงที่เฉยชาและห่างเหิน คุณจะรู้สึกว่ามีคนสะกิดที่ไหล่เบาๆ ตอนนี้ก็มองลงได้แล้ว พนักงานจะยิ้มอย่างสุภาพแล้วเริ่มเดินไป บอกเล่าประวัติของโรงพยาบาลนั้นด้วยน้ำเสียงราวกับเครื่องจักร อย่ามีปฏิกิริยาใดๆกับคำพูดของเขา มันเป็นเรื่องที่โหดร้ายอย่างบ้าคลั่งและเต็มไปด้วยคำบรรยายที่แลเห็นภาพได้ แต่การแสดงปฏิกิริยาในตอนนี้จะเป็นเส้นทางสู่นรกอันไม่มีการย้อนกลับ
หลังจากเดินไปได้สักพัก คุณก็จะมาถึงประตูสลักอันโอ่อ่าที่ทำจากไม้มะฮอกกานีและทองคำ หยุดตรงหน้ามัน คงสีหน้าเบื่อหน่ายนั่นไว้ จะเพิ่มรอยยิ้มไร้อารมณ์เข้าไปด้วยก็ได้ แต่อย่ามีปฏิกิริยาใดๆในตอนที่พนักงานจับด้านหลังของเสื้อคุณไว้ หาไม่แล้วเขาจะเปลี่ยนวิธีจับ และคุณก็จะไม่มีหัวอีก
คนงานจะเหวี่ยงคุณผ่านประตูไป แล้วคุณจะได้ยินมันกระแทกปิดกันไล่หลังคุณ ที่ที่คุณอยู่นั้นครั้งหนึ่งอาจเป็นไร่อันอุดมสมบูรณ์ แต่ตอนนี้มันเป็นสนามรบที่ถูกทำลายจนแหลกราญ ทหารที่สวมเครื่องแบบสองสี สีขาวสดใสที่แปดเปื้อน กับสีดำสกปรกอันน่าสะอิดสะเอียน กำลังทำการพุ่งรบกันในแบบที่น่าสะพรึงกลัวที่สุด การต่อสู้กันด้วยปืน ปืนใหญ่ ดาบ ธนู อาวุธสงครามทั้งหมดที่เคยมีมาตั้งแต่รุ่งอรุณแห่งกาลเวลา
อย่าถอยหนีจากสนามรบนี้ หาไม่แล้วพวกทหารจะสังเกตเห็นคุณ หยุดต่อสู้กัน แล้วหันมาหาคุณด้วยความเกลียดชังอย่างเอกอุ เพราะคุณคือสิ่งที่พวกเขาต่อสู้แย่งชิง และด้วยจิตใจอันบ้าคลั่งนั้น มันก็หมายถึงคุณเป็นเหตุที่ทำให้พวกนั้นต้องหลั่งเลือด
อีกอย่างหนึ่ง อย่าพยายามกลับไปทางประตู มันล้มลงไปในโคลนแล้ว ถูกผลักโดยทหารที่ถือปืนติดดาบผู้กำลังร้องตะโกน ถ้าคุณปล่อยให้เขาอยู่เหนือคุณได้ เขาจะฉีกคุณเป็นชิ้นๆในไม่กี่วินาที แต่ก็ยังฆ่าคุณไม่ได้ ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้นจะทำให้คุณต้องเสียสติไปอย่างไม่ต้องสงสัย
แทนที่จะทำอย่างนั้น จงเลิกทำสีหน้าเบื่อหน่ายแล้วเปลี่ยนมันเป็นใบหน้าอันมุ่งมั่นซะ เดินตรงไปข้างหน้าเป็นจังหวะอย่างทหารจนกว่าคุณจะเห็นอาคารคอนกรีตสูงสามชั้นที่ถูกระเบิด ซึ่งครั้งหนึ่งอาจจะเคยเป็นบังเกอร์บัญชาการรบ ระหว่างนั้นอย่าเลี้ยวไปทางใด รถหุ้มเกราะเข้ามาในสนามรบแล้ว และถ้าคุณหยุดหรือเปลี่ยนจังหวะ ขบวนรถถังก็จะแล่นทับคุณ
เมื่อคุณเข้าไปในบังเกอร์ อย่าไปสนใจใครก็ตามที่ขอร้องหรือพยายามพูดกับคุณ ไม่ว่าพวกนั้นจะดูดิ้นรนแค่ไหน พวกนั้นทุกคนคิดว่าคุณเป็นศัตรู และชั่วขณะที่คุณตอบ คุณก็จะถูกมีดแทงเข้าที่หน้าเป็นการตอบแทน จงเดินตรงไปยังบันไดที่อยู่ข้างหน้า ขึ้นไปชั้นสอง เมื่อคุณก้าวขึ้นบันไดไปนั้น คุณจะได้ยินเสียงกระแทกไล่หลังมา นั่นคือเสียงทางหนีไฟถูกปิดพร้อมกับที่ทหารปืนไฟทำการโจมตี
ที่ชั้นสองนี้มีผู้ชายเพียงคนเดียว นั่งอยู่ที่โต๊ะ ตะโกนใส่โทรศัพท์ บันไดขึ้นชั้นสามนั้นเป็นกลุ่มก้อนของคอนกรีตที่บิดเบี้ยว ชายคนนั้นติดดาวของนายพล แต่ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเลยว่าโทรศัพท์นั้นไม่มีสัญญาณ ก็เหมือนกับทุกเครื่องในชั้นนี้
เดินเข้าไปหาเขา วันทยาหัตถ์ แล้วตะโกนด้วยเสียงแบบทหารให้ขึงขังที่สุด "ท่านครับ!" เขาจะหันมามองคุณ ถ้าเขาคิดว่าคุณไม่คู่ควรจะอยู่ในกองทัพของเขาแล้ว เขาก็จะแยกชิ้นส่วนคุณด้วยมือเปล่า แล้วคุณก็จะต้องพบกับความตายที่กำลังมาเยือนร่วมไปกับเขา ถ้าเขาคิดว่าคุณคู่ควรแล้ว เขาจะพยักหน้าและจ้องเขม็งมาทางคุณ เขาไม่ชอบพวกเหลาะแหละ ฉะนั้นจงรีบถามคำถามออกไป
คำถามเดียวที่เขาจะตอบก็คือ "ผมจะไปที่ไหนครับท่าน?"
เขาจะเล่า เขาจะเล่าให้คุณฟังอย่างละเอียด รายละเอียดอันน่าสยดสยอง ซึ่งทำให้คุณอยากจะบีบคอเขา อย่าได้พยายาม เขาเป็นนักสู้ที่มีประสพการณ์ยิ่งกว่าที่คุณจะเคยคิดเป็นนัก และการเอาวันทยาหัตถ์ลงก็จะนำมาซึ่งจุดจบที่แสนจะเละเทะ เมื่อเขาพูดจบ เขาก็จะบอกว่า "ตามสบาย" แล้วยื่นปืนพกให้คุณ ตอนนี้คุณเอามือลงได้แล้ว รับปืนนั้นมาแล้วเก็บมันลงในซองปืน ถ้าคุณไม่เคยมีมัน ตอนนี้คุณก็มีแล้ว
จู่ๆก็จะเกิดระเบิดขึ้นจากกำแพงอีกด้านและทำให้ตัวนายพลแหลกเละ จากโพรงนั้นคุณจะเห็น ที่เส้นขอบฟ้านั่น รูปทรงยาวๆของมิสไซล์ที่ถูกยิงขึ้นมา
หลับตาลงให้แน่นและอย่าเปิดมันเด็ดขาด เสียงของการต่อสู้จะค่อยๆเงียบลงจนกระทั่งคุณได้ยินเสียงปืนหนึ่งนัดดังท่ามกลางความเงียบนั้น ลืมตาขึ้นได้แล้ว
คุณยืนอยู่กลางทุ่งข้าวสาลีที่เป็นระลอกคลื่น คุณรู้ว่าที่นี่คือที่ที่การสู้รบอันน่าสยดสยองซึ่งคุณเดินฝ่ามาจะเกิดขึ้น และคุณก็รู้ ว่าคุณจะอยู่แทนที่นายพลผู้นั้น
ปืนพกที่เขายื่นให้คุณนั้นคือวัตถุหมายเลข 44 จาก 538 จงเรียนรู้การใช้มัน มันยังมีกระสุนเหลืออยู่หนึ่งแม็กกาซีน ถ้าคุณยิงนัดสุดท้ายในเวลาที่ถูกต้อง คุณก็จะเลี่ยงชะตากรรมของนายพลผู้นั้นได้ หาไม่ คุณก็จะได้ไปรวมกับเขา