SCP-1638

SCP-1638 (28 สิงหาคม 2557)

ระดับวัตถุ Euclidมาตรการกักกันพิเศษ SCP-1638ถูกกักกันไว้ในศูนย์เฉพาะหน้า107 ซึ่งตั้งขึ้นในพื้นที่ที่█████ มลรัฐแคลิฟอร์เนีย พื้นที่นี้นั้นได้รับการระบุว่าเป็นเขตสงวนพันธุ์สัตว์ป่า รอบพื้นที่นั้นได้ล้อมรั้วขึงลวดสูง 4 เมตรไว้โดยรอบ และยามซึ่งสวมรอยเป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้จะไล่พลเรือนที่เข้าไปในพื้นที่ออกไป บุคลากรที่ประจำที่ศูนย์นี้จะต้องพกพาอุปกรร์ส่วนตัวที่สามารถเล่นเสียงได้(เครื่องเล่นMP3 สมาร์ทโฟน ฯลฯ)ไว้ตลอดเวลา ห้ามใช้งานเครื่องจักรหรืออุปกรณ์ใดๆที่อาจทำให้เกิดเสียงดังเกิน85เดซิเบลนอกเหนือจากเพื่อการทดลอง เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ฮาร์โปโดยมิได้ตั้งใจลักษณะ SCP-1638เป็นรหัสที่ตั้งให้ป่าในพื้นที่วงกลมหยาบๆซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณห้ากิโลเมตร ใน[ข้อมูลปกปิด] มลรัฐแคลิฟอร์เนีย ที่จุดศูนย์กลางนั้นคือหลุมฝังศพของซ████ สมิธ ผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้านการกักกันSCPแบบเสียง ซึ่งได้เสียชีวิตเมื่อวันที่██/██/20██ เพราะมะเร็งตับ การทดสอบหลุมฝังศพและอัฐที่ขุดขึ้นมานั้นไม่พบลักษณะผิดปกติ พืชในพื้นที่นี้ส่วนใหญ่แล้วเป็นต้นสนมอนเทอรีย์ (Pinus radiate)และต้นบลูกัม (Eucalyptus globulus) ในพื้นที่นี้ยังมีผีเสื้อโมนาร์ (Danaus plexippus) ซึ่งมีจำนวนประชากรมากกว่าในสิ่งแวดล้อมแบบเดียวกันอยู่ ██% ซึ่งจากนี้ไปจะเรียกว่าSCP-1638-1 SCP-1638-1นั้นไม่มีพฤติกรรมการย้ายถิ่นฐานตามปกติและจะอยู่ในพื้นที่นี้ตลอดทั้งปี แต่นอกจากในเหตุการณ์ฮาร์โปแล้วก็ไม่พบพฤติกรรมผิดปกติจำเพาะ

โดยตัวมันเองแล้ว ไม่มีพืชพรรณ สัตว์ หรืออนินทรียวัตถุใดๆในพื้นที่นี้แสดงพฤติกรรมหรือลักษณะทางชีวภาพที่ผิดปกติเลย แต่เมื่อรวมกันแล้ว สภาพทางภูมิศาสตร์ที่เกิดจากสิ่งทั้งหมดนั้นในSCP-1638จะแสดงผลด้านการกันเสียงสะท้อนที่รุนแรงมาก - จนระดับเสียงโดยรอบในพื้นที่นี้จะไม่ดังเกินกว่าห้าเดซิเบล จากการสังเกตุการณ์และทดสอบนั้น พบว่าSCP-1638สามารถควบคุมพื้นผิวทางภูมิศาสตร์ตามธรรมชาติแบบไดนามิกได้ (เช่น ใบไม้ เศษตามพื้นป่า และสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง) จนทำให้พลังงานเสียงถูกดูดซับและสลายไปโดยสิ่งอื่นหรือเสียงสะท้อนของตัวมันเอง น่าสังเกตว่า SCP-1638นั้นได้ใช้วิธีการสลายเสียงหลายๆรูปแบบซึ่งสถาบันได้คิดค้นขึ้นเองเพื่อใช้กักกันSCPแบบเสียงโดยเฉพาะ

เสียงใดๆก็ตามใน SCP-1638 ที่ดังกว่า 85 เดซิเบลจากที่มาของเสียงเป็นเวลานานเกินกว่า 10 วินาทีก็จะทำให้เกิดเหตุการณ์ฮาร์โป ระหว่างเหตุการณ์นี้ SCP-1638-1ภายในรัศมีหนึ่งกิโลเมตรจากจุดกำเนิดเสียงจะมีพฤติกรรมแบบฝูงและจะรวมตัวกันรอบๆจุดของเสียง เมื่อจำนวนของSCP-1638-1รวมกันถึงจุดวิกฤติ (อย่างน้อย 50,000 ตัว) SCP-1638-1ก็จะจัดวางตำแหน่งของปีกของพวกมันประสานกันจนทำให้เกิดผลผิดปกติทั่วไปของSCP-1638ที่รุนแรงขึ้น จากการทดลองนั้นพบว่าระดับเสียงระหว่างเหตุการณ์นี้จะเบาลงไปได้ถึงที่ -14เดซิเบล แม้แต่เสียงที่ดังจากลำโพงขยายเสียง บุคลากรDคลาสที่ได้อยู่ในเหตุการณ์นี้รายงานว่าได้ยินแต่เสียงของตนเอง และมีความรู้สึกทุกข์เชิงจิตวิทยาตั้งแต่ระดับเบาถึงระดับกลาง ซึ่งสอดคล้องกับการสูญเสียประสาทสัมผัสบางส่วน เหตุการณ์ฮาร์โปนั้นโดยทั่วไปแล้วจะคงอยู่ประมาณสามชั่วโมงหลังจากที่เกิดเสียงรบกวน

การพยายามสื่อสารกับSCP-1638หรือยืนยันให้แน่ใจว่ามันมีสำนึกหรือไม่นั้น ที่ผ่านมาประสพความล้มเหลวทั้งหมด

ข้อมูลเพิ่มเติม SCP-1638-A:

สถาบันนั้นทราบเรื่องของSCP-1638เมื่อทีมก่อสร้างที่พยายามเข้ารื้อพื้นที่ได้ทำให้เกิดเหตุการณ์ฮาร์โป ได้ดำเนินการไปตามมาตรการปกติและทำการสัมภาษณ์ทีมก่อสร้างก่อนจะทำการลบความทรงจำแบบA ระหว่างการค้นพื้นที่นั้นได้พบกับหลุมฝังศพของผู้เชี่ยวชาญสมิธ เช่นเดียวกับวัตถุอื่นจำนวนหนึ่ง (ดู ข้อมูลเพิ่มเติม SCP-1638-C)

ข้อมูลเพิ่มเติม SCP-1638-B:

รายงานการสอบสวนภายใน ██/██/20██

บันทึกของสถาบันนั้นระบุว่าผู้เชี่ยวชาญสมิธนั้นโตในเมือง████ แคลิฟอร์เนีย ซึ่งห่างจากSCP-1638ไปสิบกิโลเมตร และจากการสืบสวนก็พบว่าเธอได้เคยพยายามยื่นคำร้องโดยไม่ประสพความสำเร็จเพื่อระงับการพัฒนาพื้นที่ที่ในปัจจุบันคือSCP-1638มาแล้วหลายครั้ง เดิมทีนั้นเจ้าหน้าที่สมิธถูกเผาและฝังไว้ในสุสาน██████ที่█████ ตามมาตรการทั่วไปของสถาบันสำหรับบุคลากรที่ไม่มีญาติใกล้ชิดซึ่งมีชีวิตอยู่ แต่อัฐของเธอก็ถูกลอบขุดขึ้นมาและนำไปฝังใหม่ในที่ปัจจุบันโดยบุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ไม่สามารถระบุได้ในเวลาต่อมา ซึ่งสถาบันไม่ทราบเรื่องนี้จนกระทั่งรู้เรื่องของSCP-1638แม้ว่าสุสานจะมีมาตรการรักษาความปลอดภัยแล้ว ในขณะนี้ ที่ฝังศพเดิมของผู้เชี่ยวชาญสมิธไม่ได้แสดงลักษณะผิดปกติใดๆ แต่ก็ได้ทำการจับตาดูผลที่อาจเกิดขึ้นแล้ว

ข้อมูลเพิ่มเติม SCP-1638-C:

ข้อความในจดหมายที่พบบนหลุมศพของผู้เชี่ยวชาญสมิธซึ่งจ่าหน้าถึงสถาบันSCP และลงชื่อไว้ว่า "ค█████ ม███" — บุคคลผู้ต้องให้ความสนใจซึ่งต้องสงสัยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับวัตถุSCPแบบเสียงจำนวนมาก ซึ่งมีอยู่ ██รายการที่ผู้เชี่ยวชาญสมิธมีส่วนเกี่ยวข้องในการกักกัน

ตอนแรกนั้นผมเกลียดเธอ ผมคิดว่าเธอกักขังศิลปะของผม ตัดตอนมัน ฆ่ามัน ผมก็เลยขัดเกลาฝีมือของผมขึ้นอีก สร้างสิ่งใหม่ออกมาแล้วปล่อยมันออกไป - แต่พวกคุณก็เจอมันแล้วเธอก็จับมันขังอีก ล้างมือ ย้อนกลับ แล้วก็ทำแบบเดิมอีกรอบ แต่ตรงไหนสักแห่งระหว่างนั้น ความเกลียดชังก็กลายเป็นการแข่งขัน กลายเป็น...การประลองอย่างตรงไปตรงมา เธอผลักดันผม และผมก็ผลักดันเธอ จะมีสัตว์ร้ายสักกี่ตัวที่เป็นอิสระ จะมีกี่ชีวิตที่สูญเสีย ถ้าเธอไม่ได้เรียนรู้จากผม? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ป่านนี้ผมก็คงจะยังเอาขนม้าสีเส้นลวดอยู่เลยมั้ง

ครั้งหนึ่งผมได้ซ่อนตัวอยู่ ดูเธอกักขังงานของผม — ตอนนั้นผมยังแข่งกับเธออยู่และคิดว่ามันจะทำให้ผมได้เปรียบ มันเป็นความโง่บัดซบ ผมเข้าใจศิลปะของเธอเพียงผิวเผินเท่านั้นเอง ทว่า ผมก็รู้สึกว่าเราได้สร้างสิ่งใหม่ขึ้น ระหว่างเสียงของผมกับความเงียบของเธอนั้น ศิลปะใหม่ก็กำเนิดขึ้น มันเป็นเศษเสี้ยวของความกระจ่างแจ้งที่สวยงาม ผมคิดว่าตอนนั้นผมหลงรักเธอนิดหน่อยแล้ว

เราได้สร้างผลงานมากมายด้วยกันแบบนั้น ถึงผมจะไม่เคยเชื่อได้สนิทใจว่าเธอรู้สึกแบบเดียวกันก็เถอะ ตอนนี้เธอตายแล้ว และที่พวกคุณตอบแทนต่อการรับใช้หลายปีของเธอก็คือหลุมศพไม่มีชื่อหลุมนึง แล้วก็คงสลักชื่อเธอไว้บนหินตรงไหนสักแห่งท่ามกลางชื่ออื่นๆนับไม่ถ้วน

เธอเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควร คู่ปรับที่ยิ่งใหญ่ แลัวก็คู่หูที่ไม่มีใครเทียบ เธอควรได้รับมากกว่านั้นนะ กักกัน—หรือที่ถูกคือรักษา—สถานที่ที่เธอรักนี้ไว้ด้วย พวกคุณติดค้างเธอมากพอ ส่วนตัวผมเอง - ผมไม่มีปัญญาสร้างอนุสาวรีย์ที่เหมาะกับเธอได้ - ก็เลยทำให้เธอมีโอกาสได้สร้างของตัวเธอเอง

ด้วยความนับถือ

ค█████ ม███