SCP-408

SCP-408 (13 กันยายน 2555)

ระดับวัตถุ Safe

มาตรการพิเศษ ตาข่ายนกที่กั้นไว้นั้นต้องมีบุคลากรระดับ2ซึ่งมีภูมิหลังด้านชีววิทยาหรือการเลี้ยงผีเสื้อคอยดูแลอย่างเหมาะสม ให้ควบคุมระดับความชื้นให้เหมาะสมและบันทึกไว้ทุกวัน และเอาไปสำรองข้อมูลที่ศูนย์17 รางใส่อาหาร200อันนั้นต้องคอยใส่น้ำเชื่อมทุกสัปดาห์และดูแลอย่างเหมาะสมลักษณะ SCP-408เป็นฝูงผีเสื้อขนาดใหญ่ ซึ่งขณะที่ไม่พรางตานั้นจะดูเหมือนผีเสื้อม้าลาย SCP-408นั้นมีพฤติกรรมเหมือนเป็นตัวเดียวกันเสมอ คาดว่าพวกมันมีจิตสำนึกที่สื่อถึงกันเป็นหนึ่งเดียวในฝูง ขณะอยู่นิ่งๆนั้น SCP-408จะใช้สี ลวดลาย และแม้แต่พื้นผิวของสภาพแวดล้อม ทำให้มันดูเหมือนล่องหน เมื่อถูกคุกคาม SCP-408จะใช้รูปร่างของสิ่งมีชีวิตที่อันตรายเพื่อป้องกันตัว เช่น ฝูงสิงโต ไทรันโนซอรัส เร็กซ์ และที่สำคัญ SCP-682 (ดูบันทึกเหตุการณ์ SCP-682-C) SCP-408นั้นมีความสามารถในการสื่อสารและใช้เหตุผล โดยใช้ความสามารถในการเปลี่ยนสืสร้างคำและประโยคเพื่อสื่อสารกับนักวิจัยได้ การทดสอบIQของมันนั้นวัดได้ที่109 หรือสูงกว่าค่าเฉลี่ยเล็กน้อย แต่ถ้าแยกส่วนหนึ่งของฝูงออกมาแล้ว ก็มีรายงานว่ามันทำได้คะแนนต่ำกว่า ทำให้มีทฤษฏีว่าSCP-408นั้นแบ่งปันการรับรู้แยกไปในฝูง ณ วันที่ ██-██-████ SCP-408นั้นชอบให้เรียกมันด้วยหมายเลขSCP

SCP-408นั้นถูกเก็บมาจาก██████ ประเทศบราซิล หลังจากที่ได้รายงานจากผู้คนในท้องถิ่นและทีมตัดไม้ว่าแผนที่ที่พวกตนใช้นั้นขาดความแม่นยำอย่างมากเรื่องขนาดของป้าชื้น หลังจากที่ได้รับรายงานว่ามีการพบสัตว์แปลกๆซึ่งไม่เคยพบในป่าดิบชื้น และบางตัวก็ไม่เคยพบในโลกด้วยซ้ำ เจ้าหน้าที่ของสถาบันก็ได้เข้าตรวจสอบและค้นพบSCP-408 เมื่อทราบว่าพวกมันมีสติปัญญา ดร.███████ที่ตามพวกเจ้าหน้าที่ไปด้วยก็ได้พูดคุยกับSCP-408และเกลี้ยกล่อมให้มันตามเขากลับมาที่ศูนย์17 ซึ่งเป็นที่อยู่ปัจจุบันของมันได้

ข้อมูลเพิ่มเติม 408-A เรื่องที่SCP-408รู้จักSCP-682นั้น กำลังอยู่ระหว่างการสืบสวนว่ามีข้อมูลรั่วไหลหรือไม่

เหตุการณ์ 408-A เนื่องจากบุคลากรที่ได้รับมอบหมายไม่ได้เติมน้ำเชื่อมให้SCP-408 พวกมันจึงตัดสินใจหากินด้วยวิธีของมันเอง โดยการแปลงรูปร่างเป็นบุคลากรระดับ1หลายคนและเกลี้ยกล่อมให้คนที่ผ่านไปเปิดประตูตาข่าย ทำให้พวกมันหนีเข้าไปในศูนย์17ได้ วันนั้นมีรายงานของเหตุการณ์ประหลาดจากพนักงานมากมายตลอดทั้งวัน ตั้งแต่กำแพงเปลี่ยนสีไปจนถึงSCP-529จำนวนเป็นโหลๆเดินอยู่ตามทางเดิน ศูนย์17ปิดตัวเองและเข้าสู้ภาวะเตือนภัยระดับเดลตาหลังจากที่ดูเหมือนจะเกิดการกักกันแตกถึง90% ดร.คอนดรากี หัวหน้าทีมวิจัย408ออกปฏิบัติงานข้างนอกวันนั้นพอดี จนกระทั่งเขากลับมา ความจริงว่าทั้งหมดเกิดจากภาพลวงตาจึงได้เปิดเผยและSCP-408กลับเข้าตาข่าย มีความเสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ยกเว้นที่ห้องพักพนักงานซึ่งไม่มีสารเพิ่มความหวานเลยตลอดสัปดาห์นั้น

หมายเหตุ มันก็แค่น้ำเชื่อมนะ แต่ถ้าไม่มีมันSCP-408ก็จะทำนิสัยเสียอย่างที่เราเห็นไปแล้วเมื่อวาน โชคดีที่มันไม่ได้ทำอะไรเลวร้าย แต่คราวหน้าที่คุณจะอู้เวรดูแลก็ขอให้คิดถึงคนอื่นบ้าง แล้วก็คิดถึงตัวเองด้วย เพราะผมทนใช้Sweet-n-Lowชงกาแฟตอนเช้าได้ไม่นานแน่ –ดร.คอนดรากี-

ข้อมูลเพิ่มเติม 408-B จากการทดสอบภาคสนามนั้น SCP-408สามารถทำตัวให้ล่องหนได้ตามคำสั่ง SCP-408สามารถซ่อนตัวบุคลากรระดับ2ได้ห้าคนและทำให้มองไม่เห็นพวกนั้นได้ทั่วอาคาร จากการทดสอบนั้น การพรางตามีประสิทธิภาพถึง99.997% และสามารถพรางตาได้นานห้าชั่วโมงติดต่อกันโดยไม่ต้องพักหรือฟื้นตัว ข้อเสนอให้หน่วยปฏิบัติการยืมSCP-408ไปใช้ในภารกิจหลบซ่อนนั้นกำลังอยู่ระหว่างรอการอนุมัติ

ข้อมูลเพิ่มเติม 408-C ใน เหตุการณ์ 239 B เคลฟ-คอนดรากี ซึ่งSCP-408มีส่วนร่วมด้วยนั้น ศพที่เกิดจากฝีมือของดร.เคลฟจำนวนหนึ่งได้หายไปหลังเหตุการณ์นั้น ระบบรักษาความปลอดภัยระบุว่าในช่วงเวลาหนึ่งนั้น SCP-408ทั้งฝูงจะบินลงไปที่ศพ ก่อนที่ศพจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย การทดสอบในภายหลังนั้นระบุว่าIQของมันเพิ่มขึ้นบ้าง แต่เนื่องจากมันไม่ให้ความร่วมมือในการสอบถามจึงไม่ทราบอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย

บันทึกการสัมภาษณ์ 408-c

ผู้สัมภาษณ์: ดร.████ ซาไก ผู้รับสัมภาษณ์: SCP-408

ดร.ซาไกนั่งในตาข่าย ส่วนSCP-408บินวนอยู่รอบๆรางอาหารที่เต็มไปด้วยน้ำเชื่อม

ดร.████ ซาไก: เริ่มกันที่การฟื้นตัวของพวกนายก็แล้วกัน ดูเหมือนว่าพวกนายจะเสียปริมาณไปบ้างตอนที่กำจัดเจ้า SCP-531-Dนั่น

<SCP-408ตอบกลับโดยแปลงอักษรทีละคำ>

SCP-408: คอนดรากี...อยู่ไหน?

ดร.████ ซาไก: ฉันทำหน้าที่แทนเขาในการสัมภาษณ์คราวนี้น่ะ ก็เขากำลังยุ่งเรื่องการเลื่อนตำแหน่ง เห็นว่ามีเอกสารเยอะเชียว

<...ผ่านไปครู่หนึ่ง>

SCP-408: ฉัน...สบายดี...ฟื้นตัว...ดี...อาหาร...ดี

ดร.████ ซาไก: พวกนายเพิ่มจำนวนได้ยังไงแน่เนี่ย?

SCP-408: ออ...

<หยุดไปอีกที>

SCP-408: กจะซับซ้อน...ไม่...รู้...คำศัพท์

ดร.████ ซาไก: คอนดรากีสอนพวกนายพูดเหรอ?

SCP-408: อื้อ...สอน เยอะ...ด้วย

ดร.████ ซาไก: เขาสอนพวกนาย แต่นายสื่อสารกับเขาได้ยังไง?

SCP-408: ไม่...รู้...คำศัพท์...หายไป...ใน...อวกาศ

ดร.████ ซาไก: ส่วนของพวกนายที่รู้หายไปเหรอ?

SCP-408: ใช่...ฉัน...ลืม...จนกว่า...กลับมา

ดร.████ ซาไก: คำถามต่อไปนะ เมื่อหลายเดือนก่อน เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกนายกับSCP-091-ARCกันแน่?

SCP-408: กลิ่น...หอม...คุ้นๆ...นาน...มาแล้ว

ดร.████ ซาไก: นายเคยได้กลิ่นนั่นมาก่อนเหรอ?

SCP-408: ใช่...เมื่อก่อน...นาน...ก่อน...ผู้คน

ดร.████ ซาไก: นายจะบอกว่านายอยู่มาก่อนมนุษย์หรือไง?

<SCP-408ไม่ตอบ>

ดร.████ ซาไก: ช่างมันเถอะ ไม่สำคัญหรอก คำถามสุดท้าย

<ดร.ซาไกปิดแบบสอบถามแล้ววางลงกับพื้น>

ดร.████ ซาไก: ความสัมพันธ์ของนายกับคอนดรากีเป็นยังไงกันแน่

SCP-408: เขา...คิด...ถูก...เขา...ถูก

ดร.████ ซาไก: ไม่ใช่อย่างนั้น บันทึกแสดงว่านายอยู่กับเขา นอกการกักกัน เกือบตลอดเวลาเลย ดร.คอนดรากีละเมิดมาตรการการกักกันโดยการปล่อยพวกนายออกไป

SCP-408: ฉัน...ไม่...รู้...เรื่องนั้น

ดร.████ ซาไก: แกต้องยอมรับมา ฉันจะได้เอาไปรายงานเบื้องบน รู้มั้ยว่าฉันทำอะไร ก่อนที่ไอ้เลวนั่นจะเอาฉันมาเป็น"ผู้ช่วย"น่ะ? ฉันเป็นหัวหน้าทีมวิจัยของSCPระดับSafeที่ไม่ใช่คนทั้งหมดนะโว้ย แล้วนี่ ฉันต้องมาสัมภาษณ์แมลงเวรนี่! ฉันจะเขี่ยมันออกไป เบื้องบนไม่ปล่อยมันไว้แน่

<SCP-408เริ่ม"หัวเราะ" ซึ่งจากบันทึกนั้นมันกำลังแปลงสภาพเป็นใบหน้าล้อเลียน>

ดร.████ ซาไก: แก...หัวเราะเยาะฉันเรอะ!? ฉันกำลังจะกำจัดเพื่อนตัวน้อยของแก แล้วแกก็ขำเนี่ยนะ?

<SCP-408เปลี่ยนภาพที่แสดง ดูเหมือนจะเป็นถ่ายอดสดดร.คอนดรากีในห้องทำงานใหม่ของเขา>

ดร.████ ซาไก: ไม่...เป็นไปไม่ได้! ฉันอ่านบันทึกนั่นแล้ว แกทำอย่างนั้นไม่ได้! แกทำอย่างนั้นไม่ได้นะ!

<ดร.ซาไกพยายามทำร้ายSCP-408 ยามเข้ามาเจอดร.ซาไกที่นอนขดตัวในท่าคุดคู้ในภายหลัง แสดงอาการของความเครียดหลังเหตุการณ์โหดร้าย>