ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า หลับตาลง แล้วถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งแสง” คุณจะถูกพาไปยังประตูที่นำไปสู่ทางเดินอันยาวเหยียด แล้วเขาจะบอกให้คุณลืมตาได้ เปิดประตู ทางเดินนั้นจะมืดสนิท แต่ก็แคบพอที่คุณจะเหยียดแขนแตะผนังทั้งสองด้านและให้คุณคลำทางไปได้
หากว่าจู่ๆก็มีแสงสว่างขึ้นในทางเดินนั้น ก็จงหลับตาลงทันทีแล้วย้อนกลับไปทางที่คุณมา หากคุณลืมตาอยู่นานกว่าวินาที สิ่งที่คุณเห็นจะทำให้คุณควักมันออกมาเอง
หากว่าไม่มีแสงตลอดจนคุณเดินไปสุดทางเดินแล้ว คุณก็จะไปถึงอีกประตูหนึ่ง มองด้านล่าง หากคุณเห็นแสงลอดมาจากช่องว่างแล้วก็จงถอยกลับไปเดี๋ยวนั้น เพราะสิ่งที่คุณแสวงหาไม่ได้อยู่ที่นั่น หากไม่มีแสงแล้ว ก็จงบิดลูกบิดแล้วเปิดประตูเข้าไป
ห้องนั้นจะมืดสนิท มีเพียงเทียนไขเล่มเดียวอยู่ตรงกลาง แสงสลัวของมันจะทำให้คุณเห็นเงาร่างในผ้าคลุมที่ขดตัวอยู่เหนือมัน เขาจะตอบรับเพียงคำถามเดียว "อะไรที่ปกป้องเราจากพวกมันได้?" พูดอะไรอย่างอื่น แล้วเขาก็จะควักดวงตาคุณออกมา แล้วให้คุณรับหน้าที่ใต้ผ้าคลุมนั้นแทนเขาไปตลอดกาล
หากคุณถามคำถามที่ถูกต้องแล้ว เสียงกรีดร้องแสบแก้วหูก็จะดังจากเทียนเล่มนั้น แล้วแสงก็จะส่องสว่างทั่วห้อง เผยให้เห็นภาพอันน่าสยดสยองจากความคิด จินตนาการ และความจำ ที่ทุกดวงจิตในประวัติศาสตร์เคยสัมผัส คนส่วนใหญ่ไม่อาจทนทานสิ่งนี้ได้ และคลุ้มคลั่งหรือไม่ก็ตายไปต่อหน้าภาพอันน่ากลัวนั้น แต่หากคุณรอดมาได้ ชายชุดคลุมก็จะยืนขึ้นช้าๆแล้วใช้มือจับศีรษะคุณให้มองใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของเขา
จงมองเบ้าตาอันกลวงว่างเปล่านั้นตรงๆ เพราะหากคุณละสายตาจากภาพอันน่าสะพรึงกลัวนั้นแล้ว คุณก็จะติดอยู่ในห้องนั้น ถูกกาลเวลาหลงลืม อย่าหันไปมองเมื่อเขาแกะมือขวาคุณให้แบออก และวางวัตถุกลมเล็กๆไว้ เมื่อสิ่งนั้นสัมผัสมือคุณ คุณจะพบว่าคุณทนความเจ็บปวดใดๆได้ เว้นแต่ยามที่คุณกำลังเก็บเหล่าวัตถุ เพราะนั่นเป็นความเจ็บปวดที่เหนือกว่าความทรมานในโลกนี้นัก จงรู้ไว้ว่าแม้จะมีพลังนี้ก็ไม่ได้ช่วยให้คุณทุเลาลงจากภาพที่เห็นในห้องนั้นเลย มันจะตราตรึงในความทรงจำของคุณไปตราบกาลอวสาน
ดวงตาที่คุณถืออยู่นั้นคือวัตถุหมายเลข 5 จาก 538 มันตื่นแล้ว และพวกมันจะมารวมกันไม่ได้