Selfishness
ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า ให้ถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งความเห็นแก่ตัว”
พนักงานควรจะเริ่มร้องไห้ทันทีแล้วพาคุณไปยังทางเดินที่ยาวกว่าที่คุณจะมองเห็นได้ และยาวกว่าอาคารนั้นมากนัก เขาหรือเธอจะบอกคุณขณะที่กำลังสะอื้นให้คุณเข้าไปในประตูบานที่เก้าสิบแปดทางซ้ายมือ แล้วก็เดินจากไป แต่สิ่งที่รอคุณอยู่หลังประตูบานนั้นมีแต่ความวิปลาส แทนที่จะทำแบบนั้น คุณต้องเดินไปตามทางเดินเรื่อยๆจนกว่าจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกคุณ หยุด แล้วก็เข้าไปทางประตูด้านขวา ที่อยู่ในนั้นคือผู้ถือครอง และที่ถูกพันธนาการไว้กับผนังก็คือคนที่คุณรักที่สุด
คุณต้องเข้าไปในนั้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม อย่าสนใจสิ่งใดที่มิตรของคุณพูด หยิบมีดมาจากโต๊ะทางขวามือ และสังหารเขาหรือเธอโดยไม่แสดงอาการเสียใจใดๆ หากคุณร่ำไห้หรือเลิกทำหน้านิ่งแล้ว ผู้ถือครองก็จะฉีกกระชากแขนขาของคุณออกมาแล้วกินมันเข้าไปทีละข้าง และคุณจะรู้สึกได้ทั้งหมด คนผู้นั้นจะกรีดร้องและวิงวอนขอชีวิต แต่คุณต้องทำต่อไป เมื่อคนๆนั้นตาย ก็จงกรีดเปิดหน้าอกของเขาหรือเธอ ควักหัวใจออกมา แล้วผ่ามันออก
ไข่มุกสีแดงเลือดเม็ดเล็กๆที่คุณจะพบในนั้นคือสัญลักษณ์ว่าคุณไม่ต้องการใครทั้งนั้น แต่ที่สำคัญกว่านั้น มันคือวัตถุหมายเลข 248 จาก 538 และจากนี้ไปจะไม่มีใครปลอบประโลมคุณได้อีก