SCP-811

SCP-811 (5 สิงหาคม 2557)

ระดับวัตถุ Euclid

มาตรการกักกันพิเศษ

ให้ขังSCP-881ไว้ในตู้กระจกทรงกระบอกซึ่งมีระบบควบคุมสภาพอากาศที่มีความกว้างตั้งแต่ 10 ถึง 20 เมตร โดยเติมโคลนเลนและน้ำนิ่งลงไปให้มีความสูงโดยเฉลี่ยอย่างน้อย 2.5 เมตร ให้ทำการประดับด้วยพืชน้ำชนิดต่างๆที่พบในบึงดั้งเดิมของมันที่█████ ด้วยว่าพืชที่เหลืออยู่ที่นั่นนั้นมีลักษณะว่าสามารถปรับตัวให้งอกใหม่ได้อย่างเร็วจากความเสียหายที่เกิดจากการสัมผัสกับSCP-811 ตราบเท่าที่ส่วนรากยังไม่ได้รับความเสียหาย

ความลึกของน้ำในจุดที่ตื้นที่สุดนั้นต้องไม่เกิน 0.5 เมตร เพดานของพื้นที่กักกันนั้นต้องสูงจากจุดที่ดินเป็นเนินสูงที่สุดอย่างน้อย 5 เมตร ให้รักษาระดับอุณหภูมิไว้ที่ 25 องศาเซลเซียส และความชื้นต้องมากกว่า 70% ระหว่างประตูเข้าพื้นที่กักกันและประตูออกไปส่วนอื่นๆของอาคารจะเป็นห้องสำหรับฆ่าเชื้อ อากาศที่ถ่ายเทเข้ามาในพื้นที่กักกันจะต้องไม่ถูกไหลเวียนกลับไปในส่วนอื่นๆโดยเด็ดขาดไม่ว่าในกรณีใดๆ ก๊าซมีเธนที่เกิดจากSCP-811มีปฏิสัมพันธ์ตามปกติกับสภาพแวดล้อมนั้นให้อัดลงขวดไว้ใช้เป็นเชื้อเพลิงได้ ไม่อนุญาตให้นำสิ่งที่ร้อนหรือไฟที่ไม่ได้ปิดกั้นไว้เข้าไปในพื้นที่กักกัน

ดินและน้ำในพื้นที่กักกันนั้นจะต้องทำการตรวจวัดความเป็นกรดด่างและระดับเชื้อจุลินทรีย์ทุกวัน รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างเคมีด้วย ให้ทำความสะอาดพื้นที่กักกันทุกสองสัปดาห์โดยควรจะใช้บุคคลากรDคลาส กากของเสียทั้งหมดนั้นจะต้องนำไปกักเก็บไว้เพื่อทำการวิเคราะห์ก่อนกำจัดทิ้งตามมาตรการชีววัตถุอันตรายแบบมาตรฐาน

วัตถุจะได้รับอาหารที่มีชีวิตอย่างน้อย 5 กิโลกรัม 24ชั่วโมงหลังจากที่กินมื้อก่อนเสร็จสิ้นแล้ว วัตถุนั้นไม่หลีกเลี่ยงการจับมนุษย์กินและขอแนะนำว่าบุคลากรไม่ควรเข้าไปในพื้นที่กักกันถ้าSCP-881ไม่ได้รับอาหารมาเกินกว่า 16 ชั่วโมงไปแล้ว

ห้ามใช้กระบวนการพยาบาลที่ต้องมีการล่วงล้ำเข้าไปในร่างกายของSCP-811 เว้นแต่ในกรณีฉุกเฉินที่ต้องทำเพื่อช่วยชีวิตของวัตถุไว้ มาตรการล่วงล้ำเพียงเล็กน้อยนั้นนั้นต้องถูกตรวจสอบและได้รับอนุญาตอย่างเป็นเอกฉันท์จากที่แพทย์ที่ได้รับมอบหมายและหัวหน้าโครงการในขณะนั้น ให้ดู เอกสาร811-b สำหรับรายการของสารที่ได้รับอนุญาตให้ใช้ในการพยาบาลSCP-811ได้

คำร้องทั้งหมดของวัตถุนั้นจะต้องได้รับการพิจารณาโดยที่ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสัตว์และบุคลากรระดับ3อย่างน้อยหนึ่งคนก่อนจะได้รับการอนุมัติ ไม่ให้ใช้เวลาในการพิจารณานี้เกินกว่า 48 ชั่วโมง เว้นแต่จะมีเหตุที่ต้องยกเว้นพิเศษ

แม้จะดูเหมือนว่าSCP-811ไม่มีดุร้ายเป็นพิเศษเว้นแต่ในตอนที่หิวหรือถูกคุกคาม บุคลากรผู้ดูแลทุกคนก็ควรระมัดระวังว่ามันเป็นนักล่าที่จะลอบโจมตีเมื่อมีโอกาส และควรปฏิบัติตามมาตรการรักษาความปลอดภัยเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บหรือติดเชื้อ บุคลากรทุกคนที่เข้าไปในพื้นที่กักกันจะต้องสวมชุดอนินทรีย์ป้องกันชีววัตถุอันตรายแบบเต็มตัวและหน้ากากหายใจ และต้องเข้าไปเป็นกลุ่มอย่างน้อยสองคน ห้ามมิให้บุคลากรเข้าไปในพื้นที่กักกันถ้ามีบาดแผลหรือตุ่มที่ใดๆบนร่างกาย ห้ามมิให้ผู้ป่วยเป็นโรคหอบหืดหรืออาการเกี่ยวกับทางเดินหายใจอื่นๆเข้าไปในพื้นที่กักกันโดยไม่มีข้อความจากแพทย์ที่มีระดับบุคลากรระดับ4

เท่าที่มีการวิจัยดูนั้น SCP-811ไม่สามารถทำให้ผู้ที่สวมชุดป้องกันชีววัตถุอันตรายอย่างถูกต้องบาดเจ็บได้ ผู้ใดที่ถอดส่วนใดส่วนหนึ่งของชุดออกขณะที่อยู่ในพื้นที่กักกันไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆจะต้องรับการลงโทษทางวินัย ซึ่งรวมถึงการย้ายไปโครงการอื่นซึ่งจะไม่ได้รับผลกระทบจากการเป็นคนพิการที่ถูกตัดแขนหรือขา

ลักษณะ

SCP-881มีลักษณะเป็นมนุษย์เพศหญิงซึ่งมีแขนขายาวเก้งก้างและส่วนท้องที่บวมออกมาเล็กน้อย มันสูง 171 ซ.ม. และหนักเกือบ 47 ก.ก.เนื่องจากลักษณะทางกายภาพที่ประหลาด (ดูรายละเอียดใน ข้อมูลเพิ่มเติม811-2) ผิวของมันสากเล็กน้อยและมีสีเขียวด่างซึ่งช่วยพรางตากลางกอไม้ในที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของมันได้ จากการสังเกตการนั้นเหงื่อของมันมีฤทธิ์ระคายเคืองต่อผิวหนังเล็กน้อย ผมสีดำนั้นมันมากและยากที่จะทำความสะอาดได้ด้วยแชมพูทั่วๆไป (ดู ข้อมูลเพิ่มเติม811-1) มันสามารถทำความเข้าใจภาษาของมนุษย์ได้บ้าง ซึ่งสอดคล้องกับกรณีศึกษาของ"เด็กป่า"ซึ่งถูกทิ้งไว้ตอนอายุยังน้อยแทนที่จะเป็นทารก

หนังฝ่ามือและฝ่าเท้าของSCP-811นั้นจะหลั่งเมือกสีเขียวใสซึ่งมีลักษณะค่อนข้างเหนียวออกมาตลอดเวลา เมือกนี้ดูเหมือนจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆกับเนื้อเยื่อของSCP-811 แต่อินทรีย์วัตถุอื่นๆที่สัมผัสกับมันจะเริ่มเน่าเปื่อยอย่างรวดเร็วด้วยกระบวนการที่ยังไม่เข้าใจดีนัก ทำให้สสารนั้นกลายเป็นของเหลวเหนอะสีดำ (พยากรณ์โรคและอาการของผู้ที่สัมผัสกับเมือกย่อยของSCP-811นี้ เมื่อล้างเอาเมือกออกแล้วจะเหมือนกับเนื้อร้ายและแผลเน่าที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ) จากนั้นSCP-811จะสามารถดูดซึมของเหลวนี้ทางผิวหนังไปยังระบบไหลเวียนโลหิตในร่างกายได้ จากการทดลองนั้นพบว่าระบบโลหิตของSCP-811นั้นเต็มไปด้วยสสารที่เน่าเปื่อยจนเหลว (เนื่องจากว่ามันเป็นพิษกับมนุษย์ มีกลิ่นเหม็น และมีความแตกต่างจากเลือดตามที่คนทั่วไปคิดมาก ทีมวิจัยSCP-811จึงเรียกของเฟลวที่ไหลเวียนในระบบโลหิตของSCP-811ว่า"น้ำเหลือง") ตัวอย่างเนื้อเยื่อของSCP-811ที่นำมาตรวจนั้นจะพบแบคทีเรียที่ไม่ต้องการออกซิเจนอยู่ในทุกเซลล์ เนื่องจากมันไม่มีสิ่งที่ดูเหมือนจะทำหน้าที่เหมือนเซลล์เม็ดเลือดแดงอยู่ในตัวเลย จึงคาดว่าSCP-811ใช้สิ่งนี้เพื่อดูซึมสารอาหารใน"น้ำเหลือง"ของมัน

SCP-811นั้นไม่ถ่ายอุจจาระหรือขับของเสียออกจากร่างกายในลักษณะทั่วไป รวมทั้งไม่มีลำไส้เล็กกับลำไส้ใหญ่ด้วย แต่ของเสียในเซลล์และสสารที่SCP-811ไม่สามารถดูดซึมได้นั้นจะถูกสะสมไว้ในส่วนท้องตามลักษณะกายวิภาค ในท้องนั้น เอนไซม์และสิ่งมีชีวิตจำพวกแบคทีเรียจะทำให้มันเน่าและแข็งตัว จนกลายเป็นเม็ดเล็กๆคล้ายกับน้ำมันดินซึ่งSCP-811จะอาเจียนออกมาเองเป็นระยะๆ ซึ่งเป็นวิธีที่มันใช้ล่าเหยื่อ มันชอบเล็งไปที่ใบหน้าหรือบาดแผลบนตัวเป้าหมาย จากนั้นก็รอให้เหยื่อเสียชีวิตจากการหายใจไม่ออกเพราะปากและจมูกถูกอุด หรือการติดเชื้อแบคทีเรียจนระบบของร่างกายล้มเหลวในสองสามวันให้หลัง ฟันของSCP-811นั้นดูเหมือนจะไม่มีความทนทานผิดปกติต่อการผุซึ่งเกิดจากการสัมผัสกับส่วนผสมและจุลินทรีย์ในของเสียของมันเป็นประจำ (ดู ข้อมูลเพิ่มเติม811-1)

พยากรณ์โรคของผู้ที่สัมผัสกับของเสียของSCP-811ทางเยื่อเมือกหรือแผลเปิดนั้นจะดีถ้าได้รับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะที่ออกฤทธิ์กว้างภายในสามชั่วโมงแรก แต่หลังจากจากนั้นไปแล้วจะแย่ลงเรื่อยๆ บุคลากรที่เป็นDคลาสหรือไม่ได้รับการรักษาเกิน12ชั่วโมงนั้นอาจขอรับการกำจัดได้

ข้อมูลเพิ่มเติม811-1: ถึงตอนนี้ SCP-811ได้ร้องขอเรื่องต่อไปนี้

* ส่งวัวไปเป็นเหยื่อทุกวัน (ถูกปฏิเสธ)

* ให้ถอดจระเข้ออกจากรายการอาหารที่จะหมุนเวียนส่งไปเป็นเหยื่อ (อนุมัติ)

* น้ำที่มีปลาชนิดต่างๆจากถิ่นดั้งเดิมใน█████ (ถูกปฏิเสธ)

* ให้บุคลากรDคลาสหนึ่งคนเอากะละมังไปสระและแต่งผมให้มัน วันเว้นวัน (อนุมัติ); เป็นที่สังเกตว่าแชมพูสระผมแบบปกตินั้นไม่สามารถล้างมันจำนวนมากในผมของSCP-811ได้ ได้อนุญาตให้ใช้สูตรที่มีสารลดแรงตึงผิวแรงขึ้นแล้ว

* ให้เรียกด้วยชื่อที่เป็นเสียงสองพยางค์ ซึ่งเขียนตามเสียงได้ว่า"อะเอ" SCP-811นั้นอ่านหนังสือไม่ออกจึงไม่สามารถสะกดให้ตัวเองได้ (อนุมัติ) (เนื่องจากSCP-811มีปัญหาในการใช้ภาษา การใช้ชื่อที่มันเลือกในตนที่พูดกับมันนั้นจึงถือว่ายอมรับได้เพื่อให้สามารถสื่อสารกันได้ตรงขึ้น)

* ให้ช่วยรักษาอาการปวดฟัน (อนุมัติ); ในช่วงแรกนั้นคำร้องนี้ถูกปฏิเสธ จนกระทั่งสามารถหาวิธีวางยาชาที่ปลอดภัยและได้ผลให้SCP-811ได้จึงได้วางแผนการผ่าตัดฟันขึ้น ได้ทำการถอนฟันหมายเลข #47 (รหัสFDIสองหลัก)ออกก่อนเพื่อทดลองวิธีนี้และดูสิ่งที่ต้องทำเป็นพิเศษหลังการรักษาซึ่งไม่คาดคิดมาก่อน ฟันที่เหลือของSCP-811นั้นถูกถอนออกมาหมดในการผ่าตัดครั้งที่สอง และSCP-811ก็ได้รับฟันปลอมครบชุด

* เต่าพร้อมชุดป้องกันหนึ่งตัว ซึ่งไม่ได้ใช้เพื่อเป็นอาหาร (ถูกปฏิเสธ); ได้นำเต่าออกจากรายการอาหารที่จะหมุนเวียนส่งไปเป็นเหยื่อแล้ว ความเป็นไปได้ที่จะจัดพื้นที่อยู่อาศัยของเต่าขนาดเล็กในพื้นที่สังเกตการนอกพื้นที่ปิดของSCP-811นั้นกำลังอยู่ระหว่างการพิจารณา

ข้อมูลเพิ่มเติม811-2:

เนื่องจากSCP-811มีปอดและฟันแม้จะดูเหมือนว่าทั้งสองอย่างไม่จำเป็นกับมันเลย มันจึงถูกพาตัวไปที่ห้องแล็บรังสีวิทยา พื้นที่วิจัยชีวภาพ12เพื่อทำการXเรย์ตรวจดูโครงสร้างภายใน ผลที่ได้นั้นระบุอะไรไม่ได้

การตรวจMRIในเวลาต่อมาได้เผยให้เห็นว่าSCP-811นั้นมีต่อมและอวัยวะผิดปกติจำนวนหนึ่งอยู่ตามระบบน้ำเหลือง ซึ่งอาจจะช่วยปรับความเหนียวและจุลินทรีย์ในน้ำเหลืองของมัน อวัยวะอันหนึ่งในส่วนท้องดูเหมือนจะจุก๊าซที่เบากว่าอากาศอยู่ จึงได้ทำการตรวจสอบความเป็นไปได้ที่ครั้งหนึ่งSCP-811จะเคยเป็น[ข้อมูลปกปิด]

เนื่องจากการเตรียมการผ่าตัดที่ปลอดเชื้อนั้นเป็นไปไม่ได้ ความเข้าใจทางชีววิทยาที่จำกัดของ SCP-811 และการยากที่จะคำนวนมวลของวัตถุ ความเสี่ยงที่จะเกิดการติดเชื้อหรือทำให้วัตถุเสียชีวิตจึงสูงเกินกว่าจะอนุมัติให้ทำการผ่าตัดตรวจสอบได้

บันทึกการสัมภาษณ์811-6

ผู้สัมภาษณ์: ดร.ทรีบิวเชท, ผู้ช่วยนักวิจัยชั้นรอง แวคเทล

[ดร.ทรีบิวเชท กับ ผู้ช่วยนักวิจัยชั้นรอง แวคเทล เข้าไปในห้องกักกันSCP-811 ดร.ทรีบิวเชทถือคลิปบอร์ดที่หนีบเอกสารไว้กับกล่องรองเท้าเข้าไปด้วย]

ดร.ทรีบิวเชท: อะเอ

SCP-811: ด็อกตี้ มีอะไรเหรอค๊า?

ดร.ทรีบิวเชท: คำถามน่ะ

SCP-811: [ชี้ไปที่กล่องรองเท้า] ของกิน

[ดร.ทรีบิวเชทพยักหน้า เปิดกล่องรองเท้า มีกบกระโดดออกมา]

[SCP-811ใช้เท้าเหยียบกบไว้แล้วเริ่มทำการย่อย]

SCP-811: [ยิ้ม] ด็อกตี้จะถามเหรอค๊า?

ดร.ทรีบิวเชท: ใช่ [ยื่นคลิปบอร์ดให้แวคเทล ชี้ไปที่อะไรบางอย่างบนนั้น]

แวคเทล: [อ่านจากคลิปบอร์ด] สิ่งดั้งเดิมสุดที่เธอจำได้คืออะไร?

SCP-811: สิ่งด่างเดิม สุด?

แวคเทล: เอ่อ...

ดร.ทรีบิวเชท: สิ่งแรก สิ่งที่...ก่อน

SCP-811: [ดูเหมือนจะเข้าใจ] ก่อนกล่อง?

ดร.ทรีบิวเชท: ก่อนก่อนกล่อง

SCP-811: [ดูเหมือนจะใช้ความคิด] ก่อนที่สุดเลย?

ดร.ทรีบิวเชท: [หยักหน้าอย่างกระตือรือร้น] ใช่

SCP-811: [แกว่งมือและแขนเหมือนเป็นการสาทิต] ผู้ชายตัวใหญ่ สูง อะเอเล็ก เล็กกว่าผู้ชายมาก [ใช้มือบอกความสูงประมาณหนึ่งเมตรจากพื้น] [ชี้ไปที่แขนตัวเอง] เคยเหมือนผู้ชาย

ดร.ทรีบิวเชท: อะไรเคยเหมือนผู้ชาย?

SCP-811: [หยิกหนังตรงหว่างนิ้ว] ตรงนี้! ไม่เหมือนอะเอ เหมือนผู้ชาย เหมือนคน

ดร.ทรีบิวเชท: หนังของเธอเหรอ?

SCP-811: หนัง...[จิ้มที่แขนอย่างใช้ความคิด แล้วยิ้มออกมา] หนัง

แวคเทล: [ตระหนก] เดี๋ยวนะ เธอหมายความว่าเธอเคยมีผิวหนังเหมือนของพวกเราเหรอ?

ดร.ทรีบิวเชท: ท่าจะเป็นอย่างนั้นนะ อะเอ แล้วหลังจากนั้นล่ะ?

SCP-811: [ชี้ที่ข้อพับด้านในศอกข้างหนึ่ง] เจ็บตรงนี้ เย็น

ดร.ทรีบิวเชท: "เข็มฉีดยา" อะเอ จุดสำคัญอยู่ที-[กระแอม] มันเรียกว่า"เข็ม"น่ะ

SCP-811: เขมตรงนี้ เย็น

ดร.ทรีบิวเชท: แล้วจากนั้น?

SCP-811: เจ็บ [ทำท่าบอกว่ามีอะไรออกมาทางปาก] แดง แดง แดง แดง เคย...หิวมาก กลัว กินผู้ชาย หนัง...เป็นแบบนี้

แวคเทล: คุณพระช่วย...

[ถึงตรงนี้ แวคเทลก็อาเจียนออกมาในชุดป้องกัน SCP-811เข้าใจผิดว่าเป็นท่าทีคุกคามเลยหนีลงไปในสระน้ำแห่งหนึ่งในพื้นที่กักกันและไม่ยอมขึ้นมาจนกระทั่งทั้งแวคเทลกับดร.ทรีบิวเชทออกไปแล้ว]

หมายเหตุ: ถึงฉันจะเข้าใจเรื่องคำร้องให้ฝึกพวกหน้าใหม่กับอะไรที่ไม่เป็นอันตรายแล้วก็ละอ่อนพอๆกันก็เถอะนะ คุณช่วยโยนพวกนี้ไปหาพวกเหมือนมนุษย์ตัวอื่นก่อนได้มั้ย? ฉันอยากให้อะไรตรงนี้มันเสร็จเรียบร้อยสักทีนะเนี่ย ~ดร.ทรีบิวเชท