SCP-030-JP

SCP-030-JP (30 ธันวาคม 2559)

ระดับวัตถุ Keterมาตรการกักกันพิเศษตัวอย่างทั้งหมดของ SCP-030-JP นั้นจะต้องเก็บไว้ในห้องกักกันภัยทางชีวภาพดัดแปลงพิเศษระดับ A ในศูนย์กักกันเฉพาะทาง 8161 ซึ่งได้ก่อสร้างโดยไม่ใช้ผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมเลย ห้ามมิให้นำผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมประเภทใดๆรวมทั้งน้ำมันปิโตรเลียมเองเข้าไปในศูนย์ 8161 โดยเด็ดขาด ยกเว้นเพียงเส้นใยโพลีเอสเตอร์ 100 กรัมซึ่งใช้เป็นอาหารของ SCP-030-JP ตัวอย่างของ SCP-030-JP นั้นจะเก็บไว้มากที่สุดไม่เกิน 10 ตัวเท่านั้น ตัวอย่างนอกเหนือจากนี้ให้กำจัดทิ้งทั้งหมดในกรณีที่เกิดการกักกันรั่วไหล ศูนย์ 8161 จะทำการปิดกั้นพื้นที่เต็มรูปแบบและพ่นยาฆ่าแมลงซึ่งทำจากฟอสฟอรัสอินทรียสารออกมาทั่วศูนย์ หากว่ามาตรการนี้ไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอในการหยุดยั้งการกักกันรั่วไหลของ SCP-030-JP แล้วให้ทำการจุดชนวนระเบิดไฮโดนเจนในศูนย์ทำพิเศษแบบไม่ใช้ปิโตรเลียม

SCP-030-JP นอกการกักกันนั้นจะต้องถูกกำจัดทิ้งอย่างสมบูรณ์ ได้มอบหมายให้หน่วยปฏิบัติการเคลื่อนที่ 乙-ち ("ผู้พิทักษ์น้ำเสีย") ทำหน้าที่ค้นหาและทำลาย SCP-030-JP ตามธรรมชาติแล้ว

ลักษณะ

SCP-030-JP เป็นแมลงสายพันธุ์ที่ยังชีพด้วยผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมและขยายพันธุ์ได้อย่างรวดเร็ว ตัวอย่างของ SCP-030-JP นั้นมีขนาดประมาณ 20 ซ.ม. และมีลักษณะเด่นคือขนสีขาวซึ่งขึ้นปกคลุมทั้งตัว มันไม่มีปีก หนวดรับสัมผัส หรือความสามารถในการเคลื่อนที่อย่างฉับพลัน ขาของ SCP-030-JP นั้นอ่อนแอจนไม่มีสามารถเกาะบนกิ่งไม้ได้ SCP-030-JP มีวงจรชีวิตแบบการเปลี่ยนรูปร่างที่ไม่สมบูรณ์และจะคงรูปร่างภายนอกแบบดักแด้ไว้ การวิเคราะห์วิวัฒนาการชาติพันธุ์ระดับโมเลกุลนั้นทำให้ทราบว่ารหัสพันธุกรรมของ SCP-030-JP นั้นสอดคล้องกับตัวไหม (Bombyx mori) แม้ว่าลักษณะทางภายนอกของมันจะแตกต่างกับสายพันธุ์ดั้งเดิมโดยสิ้นเชิงเลยก็ตาม

ตัวอย่างของ SCP-030-JP นั้นมีทั้งสองเพศในตัวเดียวและสามารถขยายพันธุ์ได้ทั้งโดยการผสมพันธุ์และไม่ผสมพันธุ์ SCP-030-JP นั้นมีลักษณะที่เจริญพันธุ์อย่างรวดเร็ว สามารถขยายพันธุ์ได้ในเวลา 3 วันหลังจากที่เกิดมาและวางไข่ครั้งละประมาณ 300 ฟอง เทคนิคการทำหมันแมลงนั้นพบว่าไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอเนื่องจากลักษณะการกำเนิดโดยไม่ผสมพันธุ์ที่กล่าวไปแล้ว นอกจากนั้นยังไม่พบว่ามีนักล่าตามธรรมชาติของ SCP-030-JP ตัวอย่างของ SCP-030-JP นั้นไม่สามารถกินและย่อยสลายได้ ทั้งยังมีรสชาติที่ทำให้สัตว์ส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงพวกมัน

สิ่งที่ทำให้ SCP-030-JP แตกต่างจากแมลงอื่นๆอย่างมากก็คือพวกมันยังชีพด้วยปิโตรเลียม SCP-030-JP นั้นสามารถแปลงผลิตภัณฑ์ใดๆที่ทำจากปิโตรเลียมไปเป็นพลังงานได้ด้วยอวัยวะซึ่งยังไม่เป็นที่รู้จักและในขณะนี้มีความเข้าใจน้อยมาก สิ่งขับถ่ายของ SCP-030-JP นั้นไม่ติดไฟและใช้เป็นเชื้อเพลิงไม่ได้

SCP-030-JP มีอายุขัยโดยเฉลี่ยประมาณ 30 วัน ซากของ SCP-030-JP นั้นมีการเน่าเปื่อยตามธรรมชาติที่ช้ามากอย่างเห็นได้ชัดและหากมิได้ทำการเผาทำลายด้วยอุณหภูมอย่างน้อย 800 องศาเซลเซียสเหมือนการกำจัดผลิตภัณฑ์พลาสติกแล้วก็จะทำให้เกิดแก็สพิษแบบไดออกซินออกมา เมื่อคำนึงถึงความสามารถในการขยายพันธุ์ที่รวดเร็วกับความยุ่งยากในการกำจัดซากและสิ่งขับถ่ายแล้ว ประมาณการว่าหาก SCP-030-JP ถูกปล่อยไว้โดยที่มีปิโตรเลียมและผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมที่เพียงพอแล้ว มันก็จะเพิ่มจำนวนไปทั่วโลกได้ภายใน [ข้อมูลปกปิด] วัน แม้ว่าสถาบันจะทุ่มเทในการกำจัด SCP-030-JP แล้ว ประเมินว่ายังมี SCP-030-JP อยู่ภายนอกอีกมากกว่า █,███,███ ตัว

เมื่อได้บริโภคผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมเข้าไปจำนวนหนึ่งแล้ว SCP-030-JP ก็จะสร้างเส้นใยซึ่งทำจากพอลิเอทิลีนเทเรฟทาเลตออกมา เส้นใยนี้สามารถนำไปทำเป็นผ้าได้ตามปกติ

SCP-030-JP จำนวนมากกว่า 10,000 ตัวนั้นถูกค้นพบในปี 19██ เมื่อหน่วยปฏิบัติการเคลื่อนที่ ゑ-3 ("โล่เขียว") ทำการบุกค้นอาคารที่ถูกละทิ้งไปแล้วของสถานวิจัยการสร้างสรรค์และพัฒนาชีวิตแห่งญี่ปุ่น โดยได้พบกล่องไม้ซึ่งมีกระดาษติดไว้ในสถานที่เดียวกันด้วย เป็นข้อความต่อไปนี้ (ข้อความที่ขีดเส้นใต้นั้นเขียนด้วยลายมือ)

ตัวต้นแบบโครงการสิ่งแวดล้อม

~~โพลิคุยคุง~~ ~~โพลิโกะ~~ เราต้องหาชื่อที่ดีกว่านี้ให้ "โพลิคุยกะ (ชื่อชั่วคราว)" ในตอนเสนอผลงานนะ

ถ้าโครงการนี้สำเร็จ งานวิจัยของเราจะโตแบบก้าวกระโดดเลย

ประเด็นในตอนนี้: เสริมระดับการตกไข่เพื่อเพิ่มจำนวนตัวอย่าง

อย่าปล่อยพวกมันออกมาโดยเด็ดขาด!!!

↑ ชะอุ้ย ＾＾；

Google Sites

Report abuse