เอกสารส่วนนี้เก็บกู้มาจากตู้นิรภัยเก็บเอกสารมีค่าของศูนย์███
หมายเลขวัตถุผิดปกติ AO-1504-WGGYXJK
ลักษณะ: ชายผู้ไม่มีลักษณะเด่นซึ่งไม่สามารถทำให้บาดเจ็บได้
วันที่เก็บกู้: ██-██-████
สถานที่ที่เก็บมา: ████████, ████
สถานภาพปัจจุบัน:AO-1504ถูกขังไว้ในห้องกักกันมนุษย์แบบมาตรฐาน หายสาบสูญ
ข้อมูลเพิ่มเติม-1504-1:
ผู้รับสัมภาษณ์: AO-1504
ผู้สัมภาษณ์: ดร.ลอยด์
คำนำ: AO-1504ถูกตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องราวของตนเอง
ต้องการระดับบุคลากรระดับ3
<เริ่มการบันทึก>
ดร.ลอยด์: คุณชื่ออะไร?
AO-1504: ผมจำไม่ได้ โจ...อะไรสักอย่าง
ดร.ลอยด์: โอเค เอาล่ะ คุณเกิดเมื่อไหร่
AO-1504: 1982
ดร.ลอยด์: ขอบคุณที่บอกปีนะ แต่ช่วยระบุวันที่ชัดๆได้มั้ย?
AO-1504: ไม่ ผมไม่รู้ว่าผมเกิดเมื่อไหร่
ดร.ลอยด์เลือดกำเดาไหล
ดร.ลอยด์: อุ้ย ขอตัวนะ เลือดกำเดาไหลน่ะ
ดร.ลอยด์ออกจากห้องไปและกลับมาหลังจากผ่านไปไม่กี่นาที
ดร.ลอยด์: ขอโทษที แปลกแฮะ ฉันไม่เคยจู่ๆก็เลือดกำเดาไหลนะเนี่ย
AO-1504: ไม่เป็นไรครับ คงมีพายุมามั้ง ผมเคยได้ยินว่าเวลาความกดอากาศเปลี่ยนนี่ทำให้เลือดกำเดาไหลได้นะ
ดร.ลอยด์: อาจจะนะ รู้หรือเปล่าว่าทำไมคุณถึงไม่อาจบาดเจ็บได้?
AO-1504: วัตถุเงียบไปสองสามวินาที ก่อนเริ่มร้องไห้ ผมไม่อยากพูดเรื่องนี้
ดร.ลอยด์: ไม่เป็นไร ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือสัมภาษณ์วันนี้นะ คุณกลับห้องได้แล้ว
<จบการบันทึก>
ข้อมูลเพิ่มเติม2
เราไม่รู้ถึงความผิดปกติที่แท้จริงของเขา เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขาทำอะไรได้บ้าง [ข้อมูลเสียหาย]
[ข้อมูลเสียหาย] ผมเดาว่าเขาคงมีผลกับคอมพิวเตอร์ด้วย ระบบรักษาความปลอดภัยอัตโนมัติของเราเริ่มจะ"สะอึก" เกิดการรั่วไหลตรงโน้นตรงนี้ แต่ไม่มีอะไรที่เราแปลกใจ แต่แล้ว Keterก็หลุดออกมา มีพนักงานครึ่งเดียวที่รู้ตัว อีกครึ่งนะเหรอ? ตายหมด เรากักมันได้
เราส่งคำขอพนักงานเพิ่ม แต่พวกเขาไม่ตอบกลับมา เสบียงเราเหลือน้อยเราก็เลยขอเพิ่ม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่ามีเราอยู่ด้วยซ้ำ เกิดการรั่วไหลอีก คนตายอีก แต่เราก็ไม่เคยตั้งคำถามถึงการรั่วไหลหรือการตายเหล่านั้น ผมไม่รู้ว่าทำไมเราถึงไม่คิดสงสัย
[ข้อมูลเสียหาย]
ตอนเริ่มวันนี้ เรามีการกักกันรั่วไหลในระดับทั่วศูนย์ ประตูทั้งหมดเปิดออกเพราะการ"สะอึก"ที่ผมบอกไปแล้ว พนักงานที่เหลืออยู่ตายเกือบหมดแล้ว เหลืออยู่ไม่กี่คน เราควบคุมการรั่วไหลระดับนี้ไม่ได้ แล้วศูนย์อื่นๆของสถาบันก็คงจะไม่สนใจมันเลยด้วย พวกเขาจะถือว่ามันเป็นปกติแล้วก็ไม่สนใจมัน
ผมจะใส่สิ่งนี้ไว้ในตู้นิรภัย แล้วก็กดระเบิดนิวเคลียร์ประจำศูนย์ ผมบาดเจ็บมากแล้ว แล้วระเบิดนี่ก็จะช่วยคนได้มากกว่าที่มันจะฆ่าไป ถ้ามีใครพบเห็นสิ่งนี้ ช่วยบอกภรรยาผมว่าผมรักเธอ และผมขอโทษที่ใช้เวลากับงานมากเกินไป บอกเธอว่าผมขอลาก่อน และตอนที่ผมตายนี้ ผมคิดถึงเธอ
-นักวิจัย ดารีล ลอยด์
หมายเหตุ: นี่เป็นเอกสารเขียนด้วยลายมือ คาดว่าเขียนขึ้นก่อนเอาเข้าเก็บในตู้นิรภัยเก็บเอกสารมีค่า มีเลือดเปื้อนเอกสารนี้ ซึ่งการวิเคราะห์ในภายหลังยืนยันได้ว่าเป็นเลือดของดร.ลอยด์ ส่วนหนึ่งของเอกสารนี้อ่านไม่ได้เพราะโดนเลือด
ข้อมูลเพิ่มเติม-1504-3
ระเบิดนิวเคลียร์ของศูนย์███ถูกจุดชนวนเมื่อวันที่██/██/████เป็นการตอบสนองต่อการกักกันรั่วไหลระดับ7 สิ่งผิดปกติจำนวน█รายการถูกทำลาย เก็บกู้มาได้█รายการ และมี█ที่ยังสายสาบสูญ ซึ่งรวมทั้งAO-1504ด้วย บุคลากรของสถาบันเสียชีวิตไปทั้งสิ้น███คนที่ศูนย์███นี้
เอกสารส่วนนี้ได้รับการปรับปรุงตามข้อมูลใหม่ที่ได้มาจากศูนย์███
SCP-1504 (13 สิงหาคม 2556)
ระดับวัตถุ Keter
มาตรการกักกันพิเศษ
ในขณะนี้SCP-1504ไม่ได้ถูกกักกัน หากบุคลากรของสถาบันคนใดเห็นวัตถุก็ให้แจ้งหัวหน้าโครงการในขณะนั้นทันที ในกรณีที่พบSCP-1504ก็ให้พามันไปที่แอเรีย114 (แอเรีย114นั้นเป็นพื้นที่หลักในการจัดการกับตัวตนหรือภัยคุกคามที่มีผลกับการรับรู้และอายตนะ) และขังไว้ในห้องกักกันขนาด 3 x 3 x 3 เมตร
การจะเข้าไปในห้องกักกันของวัตถุนั้นต้องใช้พนักงานระดับ3จำนวนสี่คน พนักงานสองคนจะอยู่ในห้องควบคุมเพื่อปเดใช้งานระบบป้องกันในกรณีที่เกิดการกักกันรั่วไหล ระบบป้องกันนี้จะรมห้องกักกันและบริเวณใกล้เคียงด้วยก๊าซฮาโลธานซึ่งได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นวิธีเดียวที่ใช้หยุดSCP-1504ได้ การวิจัยอย่างหนักบ่งชี้ว่าสามารถหยุดSCP-1504ได้โดยการใช้แรงกระแทกที่หัว วัตถุจะต้องถูกกักขังไว้ในสภาพที่เคลื่อนไหวไม่ได้ตลอดเวลาด้วยเครื่องพันธนาการและก๊าซฮาโลธาน
พนักงานคนอื่นๆนั้นจะต้องปลดล็อกหลายชั้นพร้อมๆกัน โดยมียามจำนวนอย่างน้อยสี่คนคอยคุ้มกันในช่วงนี้ หลังจากที่ปลดล็อกทั้งหมดแล้ว พนักงานหนึ่งคนก็เข้าไปในห้องกักกันได้ ยามทุกคนต้องพร้อมรับมือการกักกันรั่วไหลตลอดเวลาที่ห้องกักกันเปิดอยู่
แอเรีย114จะไม่ใช้ระบบอัตโนมัติใดๆ ประตูและคอนเทนเนอร์ทั้งหมดจะล็อกด้วยกุญแจ บุคลากรทั้งหมดที่ทำงานในแอเรีย114จะต้องมีทักษะด้านพลังจิตระดับสูง หรือความต้านทานที่สูงต่อการเปลี่ยนแปลงการรับรู้
ลักษณะ
SCP-1504เป็นชายเชื่อสายคอเคเซียน สูง 1.95 เมตร ลักษณะภายนอกของวัตถุนั้นไม่มีจุดเด่นใดๆนอกจากปานที่ไหล่ขวา ความผิดปกติของSCP-1504นั้นรวมถึงการที่ไม่อาจได้รับบาดเจ็บหรือถูกฆ่าได้
ผู้คนที่อยู่รอบข้างนั้นจะรับรู้การกระทำใดๆที่ดำเนินการโดยSCP-1504ว่าเป็นสิ่งที่คาดการได้อยู่แล้ว SCP-1504นั้นเคยทำร้ายคนอื่นซึ่งจะเชื่อว่าเกิดเรื่องบังเอิญบางอย่างหรือไม่ก็การกระทำของตนเองนั้นทำให้ตนบาดเจ็บ วัตถุนั้นมีผลกับระบบอิเล็กทรอนิกส์และระบบอัตโนมัติด้วย
สถาบันนั้นรู้เรื่องของSCP-1504เนื่องจากการที่ไม่อาจได้รับบาดเจ็บได้ และหลังการทดลองในระยะแรกก็ถูกจัดระดับเป็นวัตถุประหลาด วัตถุถูกกักกันไว้ที่ศูนย์███ในแผนกวัตถุประหลาด เมื่อวันที่██/██/████ ระบบรักษาความปลอดภัยเกิดการล้มเหลวทั่วศูนย์ และการกักกันรั่วไหลที่เกิดต่อจากนั้นได้นำไปสู่การใช้ระเบิดนิวเคลียร์ประจำศูนย์
SCP-1504ถูกระบุว่าหายสาบสูญหลังจากที่การค้นหาในศูนย์นั้นไม่อาจยืนยันได้ว่ามันตายแล้ว ได้มีคำสั่งค้นหาระดับความสำคัญต่ำ แต่ก็เปลี่ยนเป็นคำสั่งค้นหาระดับความสำคัญสูงหลังจากที่ได้พบเอกสารข้างต้น ได้ตั้งMTF-Eta-6 (หรือ ผู้กรองการรับรู้)เพื่อตามหาSCP-1504แล้ว
ข้อมูลเพิ่มเติม-1504-1
หลังจากที่ได้ทำการวิเคราะห์เต็มรูปแบบและส่งผ่านตัวกรองหลายชั้นแล้ว จึงได้พบว่าการตอบสนองของSCP-1504นั้นต่างจากที่บันทึกไว้ก่อนหน้านี้ เอกสารฉบับนี้ได้ปรับปรุงเพื่อรวมการตอบสนองนั้นแล้ว
ผู้รับสัมภาษณ์: SCP-1504
ผู้สัมภาษณ์: ดร.ลอยด์
คำนำ: SCP-1504ถูกตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องราวของตนเอง
ต้องการระดับบุคลากรระดับ3
<เริ่มการบันทึก>
ดร.ลอยด์: คุณชื่ออะไร?
SCP-1504: ชั้นไม่บอกแกหรอก แกไม่สนใจชั้นอยู่แล้ว
ดร.ลอยด์: โอเค เอาล่ะ คุณเกิดเมื่อไหร่
SCP-1504: บอกไปแล้วไง ต่อให้ชั้นชกหน้าแกแกก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
ดร.ลอยด์: ขอบคุณที่บอกปีนะ แต่ช่วยระบุวันที่ชัดๆได้มั้ย?
SCP-1504: ชั้นไม่ได้บอกปีแกโว้ย! เฮ้ย! เฮ้ย! ด็อก ดูนี่นะ
SCP-1504ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วทำร้ายดร.ลอยด์ ก่อนจะกลับมานั่งที่เดิม
ดร.ลอยด์: อุ้ย ขอตัวนะ เลือดกำเดาไหลน่ะ
ดร.ลอยด์ออกจากห้องไปและกลับมาหลังจากผ่านไปไม่กี่นาที
ดร.ลอยด์: ขอโทษที แปลกแฮะ ฉันไม่เคยจู่ๆก็เลือดกำเดาไหลนะเนี่ย
SCP-1504: ก็ชั้นชกหน้าแกไปไงเล่า!
ดร.ลอยด์: อาจจะนะ รู้หรือเปล่าว่าทำไมคุณถึงไม่อาจบาดเจ็บได้?
SCP-1504: ชั้นพูดอะไรก็ได้ ทำอะไรก็ได้ ถึงชั้นจะพูดว่าชั้นจะไปข่มขืนแล้วฆ่าเมียแก แกก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ห่าเอ๊ย ต่อให้ชั้นไปข่มขืนแล้วฆ่าเมียแกจริงๆ แกก็ไม่รู้ตัวอยู่ดี ชั้นอยู่ในนรกเพราะชั้นตายไม่ได้ เดี๋ยวชั้นจะออกไปนอกห้องนี้แล้วหยิบปืนของยามมา แล้วชั้นจะใช้ปืนนั้นยิงตัวเอง แล้วก็จะไม่มี ไม่มีห่าอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
ดูเหมือนว่าวัตถุจะเริ่มร้องไห้ในตอนนี้
SCP-1504: แกรู้มั้ยว่ามันเป็นยังไงเวลาอยู่ในห้องที่มีคนเต็มแต่ไม่มีใครสนใจแกน่ะ? แกรู้มั้ยว่าชีวิตชั้นมันเหมือนนรกขนาดไหน? ชั้นอยากตาย
ดร.ลอยด์: ไม่เป็นไร ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือสัมภาษณ์วันนี้นะ คุณกลับห้องได้แล้ว
<จบการบันทึก>