ขาวกับแดง
ผมเข้าเช็กอินในโรงแรมเล็กๆห่างจากกรุงเคียฟไปไม่กี่กิโลเมตร ดึกแล้ว ผมเหนื่อย ผมบอกผู้หญิงที่โต๊ะว่าผมอยากได้ห้อง เธอบอกเลขห้องผมมาแล้วเอากุญแจให้
"แต่มีอีกอย่างหนึ่งนะ สหาย มันมีห้องหนึ่งที่ไม่มีเลขแล้วก็ล็อกไว้ตลอด อย่าแอบมองในนั้น"
ผมเอากุญแจมาแล้วไปนอนในห้อง คืนนั้นผมได้ยินเสียงน้ำหยด มันดังมาจากห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ผมนอนไม่หลับเลยเปิดประตูออกมา มันดังมาจากห้องที่ไม่มีหมายเลขนั่น ผมทุบประตู ไม่มีใครตอบ ผมมองลอดรูกุญแจ ไม่เห็นอะไรนอกจากสีแดง น้ำยังหยดอยู่
ผมลงไปที่โต๊ะหน้าเพื่อร้องเรียน "ว่าแต่ใครอยู่ในห้องนั้นวะ?" เธอมองผมแล้วเริ่มเล่าเรื่อง เคยมีผู้หญิงถูกสามีฆ่าตายในห้องนั้น เธอผิวขาวทั้งตัวเว้นแต่ที่ตาซึ่งเป็นสีแดง
ผมบอกเธอว่าเรื่องนั้นช่างแม่นเถอะ ทำให้น้ำหยุดหรือไม่ก็คืนเงินมา เธอคืนให้ผมมา 100 รูเบิลกับข้าวเช้าฟรี
ชีวิตในมอสโควมันก็แบบนี้แหละ