The House
ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่บ้านหลังไหนก็ได้แล้วขอพูดกับผู้ถือครองของที่นั่น คุณน่าจะต้องเที่ยวหาตามบ้านเป็นพันหรืออาจจะถึงล้านหลังก่อนที่คุณจะได้เจอเป้าหมาย ถ้าเมื่อใดก็ตามที่คุณเจอแล้วล่ะก็ ในตอนที่คุณถามหา"ผู้ถือครองแห่งบ้าน"นั้น คนที่คุณพูดด้วยก็จะบอกถึงใครสักคนที่อยู่พ้นจากสายตาแล้วเชิญคุณให้เข้าไป
ตอนที่คุณเข้าไปแล้วนั้น อย่าพยายามอธิบายถึงสภาพรอบๆตัวเลยนะ เว้นแต่ว่าคุณจะอยากหัวระเบิดเป็นเสี่ยงๆ คุณจะมองไปตรงไหนก็ตามที่มีแสงอยู่ก็ได้ ไม่ว่าแสงนั้นจะสลัวยังไง แต่อย่ามองเข้าไปในทางเดินมืดนั้นโดยเด็ดขาด เพราะคุณจะทึ่งและไขว้เขวกับสิ่งที่อยู่ในนั้นและคุณอาจจะไม่ได้ออกมาอีก ขอแนะนำอีกอย่างว่าอย่าจดจ่อกับอะไรในบ้านนั้นนานนัก บ้านรู้แล้วว่าคุณมา คุณจะถูกสะกิดที่ไหล่ ตอนนี้คุณมุ่งความสนใจไปที่ผู้ซึ่งสะกิดคุณได้แล้ว นั่นอาจจะเป็นผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก หรืออะไรอย่างอื่น อย่าแสดงความกลัว ประหลาดใจ หรือผิดหวังออกมา แต่จงหันไปมองผู้ซึ่งกำลังพูดกับคุณนั้น ถามคนผู้นั้น "จริงๆแล้วที่สิงสู่ของพวกมันทำจากอะไร?" เรื่องราวนี้ไม่ใช่อะไรน่ากลัวเลย แต่มันจะทำให้คุณทึ่งยิ่งกว่าทุกสิ่งที่คุณเคยรู้มา มันเป็นยิ่งกว่าวิชาสถาปัตยกรรมแบบรวบรัดมากนัก มันจะบรรยายว่าบ้านนั้นมีสำนึกได้อย่างไร แม้ว่ามันจะไม่แสดงออกมาก็ตาม
การทดสอบของผู้ถือครองนี้เรียบง่ายแต่ก็ยังยากเย็น ในตอนหนึ่งระหว่างเรื่องราวนั้นจะมีบางอย่างบนผนังด้านหนึ่งเคลื่อนไหว ผู้แสวงหาทุกคนบอกเล่าถึงผนังที่ต่างกัน หรือจุดที่ต่างกัน ฉะนั้นจงตื่นตัวไว้ ในตอนนั้นอย่าละสายตาจากดวงตาของผู้ถือครองแม้สักอึดใจ หากว่าคุณดูสิ่งที่เคลื่อนไหวบนผนังนั้นแล้วมันก็จะจับและดึงคุณเข้าไปหลังทางเดินดำมืดนั้น และนั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะมีใครได้เห็นคุณ ผู้ถือครองจะจบเรื่องราวของเขาว่า "ฉะนั้นพวกมันจึงอยู่ทุกหนทุกแห่ง" ขอแนะว่าคุณควรหลับตาซะ เพราะผู้ถือครองจะผละไปในครัวเพื่อเอาวัตถุมา ผู้แสวงหาทุกคน(ซึ่งก็มีน้อยคน)ที่มาถึงตรงนี้ได้บอกว่าได้หลับตาลงในตอนที่ผู้ถือครองยืนขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนที่ผู้ถือครองออกจากห้องไป อย่าขัดขืนที่มือคุณถูกจับและเคลื่อนไหวไปในจอนที่ผู้ถือครองวางโลหะเย็นๆชิ้นเล็กลงในมือของคุณ
ทับทิมเม็ดน้อยที่ฝังอยู่ในส้อมนั้นคือวัตถุหมายเลข 434 จาก 538 พวกมันเหนื่อย พวกมันหิว และพวกมันอยากกลับบ้าน