SCP-2981

SCP-2981 (16 สิงหาคม 2559)

ระดับวัตถุ SafeมาตรการกักกันพิเศษSCP-2981 นั้นถูกเก็บไว้ในตู้แช่แข็งของพื้นที่กักกัน 14A ในศูนย์ 19 เพื่อป้องกันการบูดเน่า ให้เอามันฝรั่งที่บดใหม่ๆวางไว้ในตู้แช่ใกล้ๆกับ SCP-2981 หลังจากเวลา 4 วัน ให้เอาภาชนะที่ใส่ SCP-2981 ไปเทและทำความสะอาดก่อนจะเปลี่ยนสิ่งที่บรรจุไว้ ห้ามมิให้บุคลากรที่ทำหน้าที่นี้ เอา SCP-2981 และ/หรือมันบดออกจากพื้นที่กักกัน

ลักษณะ

SCP-2981 เป็นก้อนมันฝรั่งบด 4.8 กิโลกรัมซึ่งมีผลกรทบด้านการรับรู้ต่อบุคคลว่า SCP-2981 นั้นเป็นคนมีชีวิต (จากการทดลองนั้นพบว่า 44.7% ของผู้ที่ได้เข้าถึง SCP-2981 ถูกผลกระทบนี้) หากได้ทำการสนทนากับบุคคลอื่นเกี่ยวกับ SCP-2981 หรือมีปฏิสัมพันธ์ทางกายภาพเป็นเวลานานแล้ว ผลกระทบนี้ก็จะหยุดลงอย่างฉับพลันต่อผู้ที่ถูกผลกระทบเดิมและเริ่มส่งผลกับอีกคนแทน (ผลกระทบนี้ใช้เวลาตั้งแต่ 15 นาที ถึง 4 ชั่วโมง) ยังไม่เคยพบว่าผลกระทบนี้จะเกิดขึ้นกับบุคคลตั้งแต่สามคนขึ้นไปในเวลาเดียวกัน

เมื่อมันฝรั่งซึ่งไม่มีความผิดปกติอยู่ใกล้กับ SCP-2981 (ประเมินจากรายงานภาคสนามและการสังเกตการณ์ได้ระหว่าง 1 ถึง 3 เมตร) ก็จะทำให้เสมือนว่า SCP-2981 แพร่ออกไป โดยทำให้มันฝรั่งนั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งของ SCP-2981 (มันฝรังที่ยังไม่บดนั้นหากไม่เก็บไว้ให้ถูกต้องแล้วจะเริ่มละลายและเน่า)

การค้นพบ: SCP-2981 นั้นถูกพบเป็นครั้งแรกในมหาวิทยาลัย████████ซึ่งมีผู้พบใบปลิวคนหายอยู่ทั่ววิทยาเขต█████ หาผู้ที่ชื่อว่า "อลัน ██████ ████" ไม่มีข้อมูลที่ใช้ระบุตัวตนหรือภาพถ่าย ฝ่ายรักษาความปลอดภัยของวิทยาเขคได้สืบที่มาของใบปลิวไปถึงผู้ช่วยศาสตราจารย์ หยวน █████ ระหว่างการสัมภาษณ์นั้น นาง█████ได้อ้างว่าไม่ทราบข้อมูลใดๆของ"อลัน ██████ ████" หลายวันต่อมา นาง█████ ได้ติดต่อฝ่ายรักษาความปลอดภัยของหอพักโดยบอกว่าเจอ"ศพของอลัน"ฝ่ายความปลอดภัยถูกพาไปที่ห้องรับแขกซึ่งได้พบและระบุตัว SCP-2981 นาง█████ได้ออกจากที่เกิดเหตุอย่างฉับพลันให้ฝ่ายความปลอดภัยติดต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจท้องถิ่นเรื่องที่อาจเป็นการฆาตกรรม

เจ้าหน้าที่ในที่เกิดเหตุไม่พบผู้ต้องสงสัย และยาม นายช็อกเกอรี ก็ได้พา SCP-2981 กลับบ้านไปด้วย หลังจากนั้นก็ไม่มีการให้ปากคำถึง SCP-2981 จนกระทั่งเวลา 19:00 ซึ่งนักศึกษาคนหนึ่งที่กำลังรับประทานอาหารเย็นในโรงอาหารถูกนักศึกษาอีกคนด่าทอ การทะเลาะกันนั้นทำให้นางสาวเพนหนีไปโดยเอาชามใส่ SCP-2981 ใหม่ไปด้วย

เวลา 03:06 ของวันต่อมา นางสาวเพนได้นำ SCP-2981 ไปที่สถานพยาบาลโดยบอกว่ามัน "ไม่ยอมตอบ" และ "เลือดออกมาก" นางสาวเพนนั้นต้องถูกคุมตัวไว้เมื่อเริ่มอาละวาดหลังจากที่ถูกแยกจาก SCP-2981 จากนั้นบุรุษพยาบาลก็ได้นำ SCP-2981 ไปดูแลเป็นผู้ป่วย พนักงานของสถานพยาบาลได้สอบถามบุรุษพยาบาล นายพอลสัน ผู้ยืนกรานว่า SCP-2981 เป็นเพื่อนที่มาเยี่ยม และขอโทษที่ยอมให้พบผู้ป่วยได้ นายพอลสันไม่ได้ต่อต้านใดๆเมื่อถูกแยกจาก SCP-2981

เวลา 14:21 เจาหน้าที่ตำรวจถูกเรียกไปตามที่มีรายงานของบุคคลน่าสงสัยจากผู้ป่วยคนหนึ่ง นางสาวจอยซ์ ซึ่งอ้างว่า SCP-2981 นั้นแอบถ้ำมองเธอขณะที่เปลี่ยนเสื้อผ้า เจ้าหน้าที่ในที่เกิดเหตุระบุตัว SCP-2981 เป็น [ข้อมูลปกปิด] และทำการจับกุมมัน

สถาบันได้ทราบถึงเหตุการณ์เหล่านี้หลังจากที่มีการทะเลาะวิวาทในสถานีตำรวจซึ่งลุกลามจนมีการวิ่งไล่กัน เมื่อนายตำรวจ████ แจ็คสัน ได้พา SCP-2981 หนีออกไปโดยเชื่อว่าเป็นญาติซึ่งป่วยโรคมะเร็งชื่อ "จีน" นายตำรวจแจ็คสันได้วิ่งข้ามวิทยาเขคไปยังสถานพยาบาลก่อนจะหมดสติและทำให้ SCP-2981 หลุดมือ สามารถเก็บ SCP-2981 มาได้โดยที่ส่วนใหญ่ยังอยู่ในสภาพดี

ในขณะที่คุมตัวนายตำรวจแจ็คสันนั้นบุคลากรของสถาบันก็ได้ทำการสัมภาษณ์ถึงผลของ SCP-2981 ในเหตุการณ์เหล่านั้น ในตอนแรกนั้นยังไม่เชื่อว่ามันเป็นผลกระทบด้านการรับรู้

บันทึกการสัมภาษณ์ระหว่างดร.มาโลว์กับนายตำรวจ████ แจ็คสัน

<เริ่มทำการบันทึก 15 นาทีหลังจากเริ่มสัมภาษณ์ 21:04:48>

ดร.มาโลว์: นานแค่ไหนคุณถึงได้รู้ตัวว่าพวกนั้นจับตัว"จีน"ไว้?

แจ็คสัน: ทันทีเลย พวกนั้นหิ้วเธอเข้ามา สลบอยู่ บอกว่าเธอโดนจับเพราะอาจก่อคดีฆาตกรรม ผมจับชีพจรเธอ เธอเลือดออกแต่ยังมีชีวิต ผมบอกว่าเธอหมดสติและต้องพาไปโรงพยาบาล พวกนั้นไม่เชื่อผม คนนึงบอกว่าเธอไม่ใช่คนด้วยซ้ำแต่เป็นชามใส่สลัดมันฝรั่งหรืออะไรนั่น ทุกคนตะโกนใส่กัน บ้าสิ้นดีเลย

ดร.มาโลว์: จากนั้นเกิดอะไรขึ้น?

แจ็คสัน: เธอขยับตัว แล้วเจ้าหน้าที่███ก็เอานิ้วแหย่ปากเธอ ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรเลยผลักเขาออกไป เราทะเลาะกันนิดหน่อย

ดร.มาโลว์: มีตำรวจกี่คนที่เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย?

แจ็คสัน: แค่เราสองคนน่ะ ██████พยายามแยกเราออกเพราะเขาอยู่ใกล้ แต่มันก็จบลงก่อนจะมีอะไรร้ายแรงน่ะนะ

ดร.มาโลว์: มันจบยังไงเหรอ?

แจ็คสัน: ผมก็แค่ ผมถอยออกมาน่ะ คือว่า เขาเป็นเพื่อนผมน่ะนะ ไม่ใช่ว่าผมจะซัดเขาดั้งหักหรืออะไรหรอก ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมทำอะไรอยู่ ก็เลยแค่อุ้มเธอขึ้นแล้วออกมา ผมจำได้ว่าผมวิ่งแล้วเป็นลมไป แล้วพวกคุณก็เข้ามา

ดร.มาโลว์: "เธอ" นี่หมายถึงจีนนี่น่ะเหรอ?

แจ็คสัน: ครับ [นายตำรวจแจ็คสันวางมือบน SCP-2981] เธอยังมอมแมมอยู่เลย

ดร.มาโลว์: คุณช่วยเล่าเรื่องของจีนหน่อยได้มั้ย? คุณรู้จักเธอได้ยังไง เธอเป็นยังไงบ้า บางทีอาจจะเป็นว่าเธอถูกกล่าวหาว่าในคดีฆาตกรรมได้ยังไงน่ะ?

แจ็คสัน: ผมไม่รู้ว่าเธอถูกจับได้ยังไงนะ… เธออยู่แต่ในโรงพยาบาลมาสองปีแล้ว อาจจะเป็นโรคหลายบุคลิกก็ได้มั้ง ท่าทางไม่ค่อยดีมาพักนึงแล้ว แล้ว███ก็ บ้าเอ๊ย…

ดร.มาโลว์: เจ้าหน้าที่███เป็นอะไรเหรอ?

แจ็คสัน: ผมไม่ได้ตั้งใจต่อยเขานะ แต่ แบบว่า พอผมต่อยเขาแล้วเขาก็ว้ากเลย บ้าไปเลย แบบที่ผมไม่เคยเห้นเขามาก่อนเลยน่ะ เหมือนเป็นคนอื่นไปเลย ผมกลัวจริงๆนะ

ดร.มาโลว์: เขาข่มขู่เธอเหรอ?

แจ็คสัน: ใคร?

ดร.มาโลว์: จีนน่ะ

แจ็คสัน: เขาข่มขู่ผม นี่เขาเอาเรื่องผมหรืออะไรทำนองนั้นใช่มั้ย ผมเลยมาอยู่นี่?

ดร.มาโลว์: เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เจ้าหน้าที่แจ็คสัน พอเสร็จเรื่องตรงนี้แล้วคุณก็ไปปรับความเข้าใจกับเจ้าหน้าที่███ได้เลย หวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดีนะ

แจ็คสัน: ครับ

ดร.มาโลว์: ดร.วัตต์?

แจ็คสัน: เหอ?

ดร.มาโลว์: คุณมีอะไรจะเพิ่มเติมมั้ย?

แจ็คสัน: ไม่นะ

ดร.มาโลว์: อะไรเหรอ?

แจ็คสัน: คุณถามผมเหรอ?

ดร.มาโลว์: เปล่า ผมถามดร.วัตต์น่ะ

แจ็คสัน: ใครเหรอ?

ดร.มาโลว์: ขอโทษที ดร.วัตต์บันทึกการสนทนาของเราอยู่น่ะ ผมแค่สงสัยว่าเธอมีอะไรจะเพิ่มเติมหรือเปล่า

แจ็คสัน: ที่นี่ไม่มีคนอื่นนะครับ คุณหมายถึงชามมันบดนี่เหรอ?

ดร.มาโลว์: มันบด?

แจ็คสัน: ผมเข้ามาในนี้กับชามมันบดไง

ดร.มาโลว์: [นิ่งไปพักใหญ่] เจ้าหน้าที่แจ็คสัน ผมว่าเรามีปัญหาแล้วล่ะ