06/05/20██:
นี่ก็เดือนนึงแล้วที่ทุกคนบนโลกนี้หายไป ผมไม่น่าไปยุ่งกับ[ข้อมูลปกปิด]เลย น่าจะเรียกกองหนุนมาช่วย อย่างน้อยๆก็โทษคนอื่นว่าเป็นผู้ทำลายล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้ ตอนนี้ผมอยู่ที่ ████████ เมืองสุดท้ายก่อนถึงศูนย์19 ก็เอาปากกากับสมุดมาเขียนเท่าที่เขียนได้เผื่อมีคนอื่นยังรอดมาเจอเข้าน่ะนะ ████████ก็เหมือนทุกเมืองที่ผ่านมาแล้ว ดูเหมือนจะถูกทิ้งร้างไปไม่ถึงนาทีนี่เอง มีรถจอดอยู่ข้างทางกับอาหารร้อนๆบนโต๊ะ ผมเคยคิดว่าเวลาหยุดเดิน แต่ก็ยังมีกลางวันกลางคืน แล้วปฏิทินก็ตรงด้วย ตอนนี้อะไรๆก็ดูจะเป็นเหตุผลน้อยกว่าตอนแรกเสียอีก พรุ่งนี้ผมจะไปศูนย์19 ถ้าในโลกนี้มีคำตอบอยู่ที่ไหนมันก็ต้องเป็นที่นั่นแน่ บางทีผมอาจจะหาทางแก้ไขทุกอย่างได้ก็ได้
06/07/20██:
ศูนย์19ก็เหมือนที่เมือง ประตูเปิดอยู่ตอนที่ผมมาถึง ที่โรงอาหารมีเมนูอาหารเที่ยงให้ มีของโปรดผมด้วย ผมบริการตัวเองแล้วเก็บที่เหลือไว้ในตู้เย็นไม่ให้มันเสีย ตลกดีนะ ตอนเป็นเด็กผมฝันแบบนี้บ่อยๆ ทุกคนหายไปหมด ผมจะได้ไปที่ที่พ่อแม่ห้ามแล้วกินขนมจนหนำใจ ถ้าผมยังไม่โตอาจจะสนุกก็ได้นะนี่
ผมใช้ห้องพักเดิมของตัวเองเป็นฐานปฏิบัติการ มีของถูกย้ายไปมาแล้วก็มีของหลายๆอย่างที่ไม่ใช่ของผมด้วย ลองฟังไอ้เพลงวงชาวนอร์เวย์ในเครื่องเล่นCDแล้ว ไม่ได้เรื่อง เลยเอาไปไว้ที่ห้องข้างๆ รู้สึกเมื่อก่อนจะเป็นของเจ้าหน้าที่รอมเมล ตอนนั้นพวกเราเฮฮาด้วยกันพอสมควรเลย เรื่องมันชักจะลำบากกว่าที่คิดแล้วสิ
06/08/20██:
เช้านี้กลับไปที่โรงอาหารมา อาหารในถาดยังมีไอขึ้น อาหารที่กินค้างไว้วางเต็มโต๊ะ ว่าจะเอาซุปมะเขือเทศในตู้เย็นมาอุ่นแต่หาไม่เจอ แล้วผมก็เห็นว่าเมนูเป็นเมนูอาหารเช้า บ้าอะไรเนี่ย? บางทีเมื่อวานผมอาจจะอ่านผิดแล้วนี่ก็เป็นเมนูเดิมก็ได้ แต่ถ้าอย่างนั้น ซุปของผมหายไปไหนล่ะ?
บางทีความเอื่อยเฉื่อยอาจมีผลกับผมแล้วก็ได้ ตั้งแต่มานี่ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันนี่นะ พรุ่งนี้ผมจะลองไปค้นเอกสารใหม่ๆดูว่ามีใครเห็นอะไรมั้ย
06/09/20██:
ศูนย์ข้อมูลไม่ยอมรับรหัสของผม! น่าจะรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ง่ายแน่ ผมไปเจอรหัสของรอมเมลในที่ที่เขาซ่อนไว้ประจำ ขอให้พระเจ้าตอบแทนความจำแย่ๆของนายด้วยนะ รอมเมล ไม่ว่าตอนนี้นายจะเป็นยังไงแล้ว ตอนนี้ผมก็เพิ่งเจอแค่เคสที่เขาทำอยู่ พรุ่งนี้จะลองใช้ทางลับด้วยรหัสของรอมเมลหาของดีๆในนั้นดู
06/10/20██:
พอตื่นก็ไปที่ศูนย์ข้อมูลเลย ตอนนี้รหัสของรอมเมลก็ใช้ไม่ได้แล้วด้วย หาทางเข้าไปอยู่2ชั่วโมงก่อนจะยอมแพ้ คงต้องค้นเอกสารกระดาษแทนแล้ว
ไปที่โรงอาหารแล้วก็เจอเมนูอาหารเที่ยง ไม่มีซุปมะเขือเทศ เจอครีมเห็ดแทน บนโต๊ะไม่มีจานแล้วด้วย กินแฮมย่างกับชีสนิดหน่อยก่อนกลับห้องพัก ผมต้องใช้ความคิดหน่อย
06/11/20██:
รู้สึกเหมือนถูกใครตามอยู่ คงจะระแวงไปเอง พังเข้าไปในห้องทำงานของดร.██████ แฟ้มเก็บเอกสารอยู่บนโต๊ะของเธอ หันไปทางอื่นแป๊บเดียวมันก็หายไปแล้ว ผมอาจจะกำลังเป็นบ้าก็ได้ แต่ผมรู้ว่ามันเคยอยู่ตรงนั้น! สะเดาะกุญแจลิ้นชักแฟ้มได้แต่เปิดไม่ออก เหมือนกับว่ามันถูกดึงให้ปิดไว้เลยแน่ะ ลองทำแบบเดียวกันกับห้องทำงานอีกห้าแห่ง แต่เหมือนกันหมด
06/12/20██:
เช้านี้ไปโรงอาหาร เมนูอาหารเช้า พอกลับไปอีก4ชั่วโมงต่อมามันก็เป็นเมนูอาหารเที่ยง กลับไปอีกทีตอน 17:00 มันก็เป็นเมนูอาหารเย็น ไม่ผมเองก็ต้องโลกนี้ล่ะบ้าไปแล้ว ยังรู้สึกเหมือนถูกตามอยู่เลย ฉะนั้นก็อาจเป็นข้อแรกก็ได้
ผลักลิ้นชักแฟ้มให้ล้มแล้วก็เก็บเอกสารได้นิดหน่อยก่อนมันปิดตัวเอง มีของSCP-173 SCP-945 แล้วก็ SCP-657 ไม่มีอะไรช่วยไขปริศนาในตอนนี้ได้เลยแฮะ พอวางแฟ้มลงมันก็หายไป
06/13/20██:
บัดซบ ตู้เก็บแฟ้มที่เจอทุกตู้ถูกตอกไว้กับผนัง ผลักให้ล้มไม่ได้แล้ว อันที่ลองคราวก่อนก็ไม่เขยื้อนเลยสักนิด อย่างน้อยๆที่โรงอาหารก็มีซุปมะเขือเทศแล้ว ตอนนี้เอาอะไรได้ก็เอา
06/14/20██:
(นักวิจัยลองพยายามสื่อสารโดยเขียนลงในบันทึก ตรงนี้ถูกSCP-451เขียนทับ) [ข้อมูลอ่านไม่ได้]เยี่ยวลงไปในแกงไก่! ตอนนี้มีของหายไปจากห้องด้วย ปากกาหายไป ขโมยมาด้ามนึงจากห้องรอมเมลแทน
06/17/20██:
เลิกสวมเสื้อผ้าแล้ว ศูนย์19มีระบบปรับอุณหภูมินี่นา ฉะนั้นแค่รองเท้าคู่นึงก็เหลือเฟือ ไม่มีใครจะมาดูผมอยู่แล้วนี่ ยังไม่เจออะไรใช้การได้เลยแฮะ ทางถูกปิดไปหมด
06/18/20██:
ตื่นขึ้นมาอย่างหนาวสั่น ปรอทบอกว่าอุณหภูมิ 5 องศา ไม่น่าเอาผ้าไปทิ้งเตาเผาเลย เลยขโมยมาจากห้องของรอมเมลแทน หลวมไปหน่อย แต่อย่างน้อยก็อุ่นดี
06/19/20██:
อุ่นอีกแล้ว เมื่อวานหนาวยังกะตกนรกแน่ะ สงสัยอะไรๆจะเริ่มพังแล้วมั้ง ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นตั้งนานแล้วนี่นา
06/20/20██:
หนาวอีก ยังกะแดดที่ออกตอนคุณมีร่มไป แล้วฝนก็เทโครมลงมาตอนที่คุณลืมมันไว้ที่ที่ทำงานไงงั้น
06/25/20██:
เลือกทางสายกลาง สวมชุดคลุมอาบน้ำนี่ล่ะ ก็คงดีแล้วมั้ง ยังรู้สึกว่ามีใครที่มองไม่เห็นดูอยู่เลย
06/26/20██:
ไม่ได้หาอะไรมากว่าอาทิตย์นึงแล้ว ช่างหัวมัน วันนี้มีตับกับหัวหอม
06/27/20██:
ไก่ทอด
06/28/20██:
เบอเกอร์ผักล้วน โยนลงถัง
06/29/20██:
หมูทอด น่าจะเหยาะซอสถั่วเหลืองหน่อย แต่มันหายไปหมดแล้ว
06/30/20██:
วันพิซซา ไม่มีฮาวายเอียน เซ็งเป็ด
07/02/20██:
ครบรอบสองเดือนที่ผมฆ่าทุกคนในโลกนี้ไป ฉลองด้วยเบียร์ที่ซ่อนไว้หลังโต๊ะของรอมเมล ดื่มแก้วที่สองให้เค้า ดื่มแก้วต่อๆมาให้ทุกคนที่ผมฆ่าจนสลบไป ตื่นขึ้นมากลางกองอ้วกด้วยความรู้สึกเหมือนมีขวานจามหัว การถอนเมาค้างไม่ค่อยได้ผลแฮะ
07/03/20██:
ห้องของรอมเมลว่างแล้ว ก็น่าจะรู้ว่ามันไม่อยู่ตรงนั้นตลอดไปหรอก กินแซนด์วิชเรือดำน้ำเข้าไปทั้งอัน ไม่น่าทำแบบนั้นเลยจริงๆ
07/04/20██:
เจอเรื่องของฮาร์แลน เอลิสันในห้องของใครสักคน ตรงกับผมสุดๆ แต่จะกรีดร้องไปทำไมในเมื่อไม่มีใครได้ยินน่ะ?
07/05/20██:
ผมมันไอ้เ████จอมขี้ขลาด จะฆ่าตัวตายเองยังไม่ได้ เข้าไปในห้องของ SCP-173แล้วหลับตาลง ไอ้ชาติหมานั่นไม่แตะต้องผมด้วยซ้ำ แต่กลับ[ข้อมูลปกปิด] ผมน่าจะหายไปกับคนอื่นๆนะ
07/06/20██:
ลองไปแกร่วกับพวกSCPตัวอื่นๆ ไร้ประโยชน์เ████ๆ
07/07/20██:
เจอมีดโกนที่พื้นห้องพักกับเชือกมัดเป็นบ่วงแขวนจากเพดาน ไม่ไหวแฮะ ต้องหาอะไรช่วยหน่อย
07/08/20██:
เจอปืนแล้ว นี่น่าจะไปเร็วดีนะ เดี๋ยวจะไปลงมือที่ห้องพักผ่อน ให้จบๆเสียที ยินดีที่ได้คุยด้วย
ผมเจอคน! ฆ่าตัวตายไม่ได้ผลแต่โดนเขาเต็มๆเลย รีบไปเอาล่วมยาที่ห้องพยาบาล แต่พอกลับไปเขาก็หายไปแล้ว ปืนด้วย เลือดก็ไม่มีให้เห็น
07/11/20██:
เจอเมโมซ่อนอยู่หลังโต๊ะทำงาน ไม่ค่อยแน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังจะตายตามการหยั่งรู้ของ SCP-657 บอกให้ทุกคนยอมรับในเจตนาของพระเจ้าแล้วสนุกกับช่วงเวลาสุดท้ายให้เต็มที่ เกือบจะเชื่อได้เลยถ้าไม่ใช่วันแห่งความตายที่ลงไว้นั่นคือ 11 กรกฎาคม วันนี้
07/12/20██:
เมโมนั่นเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้มันลงวันที่12 ผมมีทฤษฏีในหัวแล้วล่ะ ผมกำลังเดินทางข้ามมิติอยู่ โดยทุกที่ที่ผมไปนั้นมนุษย์เพิ่งจะถูกหายไปเมื่อครู่นี้เอง ลงตัวไปซะทุกอย่าง! มันอธิบายได้ว่าทำไมเอกสารหายไปต่อหน้าผมอยู่เรื่อย ทำไมผ่านมาสองเดือนแล้วยังไม่มีอะไรพัง ทำไมผมถึงยังมีอาหารตามปกติตามเวลา
ถ้าผมข้ามมิติอยู่จริงๆก็พอมีโอกาสได้กลับบ้านสินะ ศูนย์19นี่ยังมีทรัพยากรที่ดีที่สุดที่จะทำแบบนั้น ขอให้ผมได้คิดออกว่าเป็นอะไรเถอะ
07/13/20██:
เจออะไรน่าสนใจแล้ว ดูเหมือนว่าวัตถุที่ผมพยายามไปเก็บมาจะอยู่ในการครอบครองของสถาบันในโลกคู่ขนานพวกนี้ คงเป็นกุญแจไขไปจากที่นี่ได้ ต้องหาหมายเลขSCPของมันให้เจอก่อนแล้วก็ไปเอามันมา
07/14/20██:
นี่เป็นรายการสุดท้ายของบันทึกนี้เพราะไม่มีที่เขียนแล้ว ขโมยมาจากร้านเหรียญเดียวก็แบบนี้ล่ะ ผมจะวางมันไว้ที่ห้องพักเพื่อความปลอดภัย ทั้งที่ที่อื่นเปลี่ยนแปลงจากตอนนึงไปอีกตอนนึง ที่นี่ก็เหมือนจะคงตัวดี นอกจากเมโม 657ก็เปลี่ยนวันสิ้นโลกเป็นวันนี้ตลอดเหมือนกัน ผมจะเก็บบันทึกอีกเล่มไว้กับตัว ถ้าผมข้ามมิติไปโดยไม่มีวันล่ะก็ข้อมูลคงหายไปเยอะ ซึ่งผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
ลาก่อนนะ บันทึกที่รัก นายรับใช้ฉันได้ดีมากเลย
เนื่องจากSCP-451เก็บบันทึกเล่มสองไว้กับตัวตลอดเวลา เราจึงไม่ทราบว่ามันเขียนอะไรไว้บ้าง มีการเสนอให้ใช้SCP-423ลอบดูซึ่งอยู่ระหว่างการพิจารณา