SCP-1470

มาตรการกักกันเดิม ซึ่งได้ยุติลงในวันที่ 7 พฤษภาคม 2008

ให้เก็บ SCP-1470 ไว้ในตู้กระจกกันเสียงขนาด 0.75 x 2 เมตร สูง 0.6 เมตร ในตู้กระจกนี้จะมีแหล่งน้ำจืดไหลและพืชที่พบได้ทั่วไปในรัฐควีนแลนด์ ออสเตรเลีย ด้านตะวันออกเฉียงเหนือของตู้นี้ได้ผ่านการดัดแปลงเพื่อให้สื่อสารกับ SCP-1470 ได้ ซึ่งได้เรียกตำแหน่งนี้ว่า "แท่น" SCP-1470 นั้นพอใจต่อการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมอย่างสม่ำเสมอและได้จัดตารางเวลาให้ทำการสัมภาษณ์วันละสามครั้งและให้นอนหลับตอนกลางคืนตามปกติ หากว่าบุคลากรมีความต้องการจะทำการสัมภาษณ์โดยไม่อยู่ในกำหนดการไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตามแล้ว ก็สามารถกระทำได้โดยเข้าไปในห้องแล้วกล่าวบอกเจตนาที่จะพูดคุยกับ SCP-1470 ซึ่งจะเข้าไปที่แท่นหรือตอบสนองตามที่มันกระทำได้ การสื่อสารกับ SCP-1470 นั้นไม่จำเป็นต้องใช้เสียงพูด แต่การเอ่ยปากเป็นคำนั้นจะช่วยสื่อความหมายได้ชัดเจนกว่าการคิดเป็นลักษณะที่เลื่อนลอย และก็สามารถบันทึกการสื่อสารได้ง่ายกว่าด้วย SCP-1470 นั้นไม่สามารถทำความเข้าใจความคิดของมนุษย์ได้อย่างสมบูรณ์ จึงขอแนะนำให้นักวิจัยใช้แนวคิดแบบพื้นๆและถ้อยคำที่รวบรัด

ตู้กระจกของ SCP-1470 นั้นควรจะมีประชากรธรรมดาที่ควบคุมไว้ของแมงมุมกระโดด แมงมุมชักใย และแมลงซึ่งเป็นเหยื่อของพวกมันเพื่อใช้เป็นเหยื่อของ SCP-1470 การแยกแยะ SCP-1470 จากแมงมุมกระโดดตัวอื่นๆในตู้นั้นสามารถกระทำได้ดีที่สุดโดยการขอให้มันโบกมือ

บุคลากรที่ทำงานกับ SCP-1470 นั้นจะต้องรายงานตัวเพื่อรับการตรวจทางจิตวิทยาเป็นประจำทุกสัปดาห์เป็นเวลาไม่น้อยกว่าหนึ่งปีหลังการพบปะ

ลักษณะ

SCP-1470 เป็นแมงมุมกระโดดขนฝอย (Portia fimbriata) เพศผู้ ซึ่งได้ตัวมาจากควีนแลนด์ ออสเตนเลีย ขนาดตัวของมันวัดได้ 6.3 มิลลิเมตร ในขณะที่มันมีชีวิตอยู่นั้น SCP-1470 มีสติปัญญาและสามารถใช้โทรจิตสื่อวารกับตัวตนมีสติปัญญาอื่นๆได้ในระยะประมาณเก้าเมตร แต่นอกจากนั้นแล้ว SCP-1470 ก็ไม่มีลักษณะสำคัญที่แตกต่างจากเผ่าพันธุ์เดียวกันตัวอื่นๆในแง่ของพฤติกรรมหรือกายภาพ

ประชากร P. fimbriata ในควีนแลนด์นั้นได้พบว่ามีสติปัญญาที่สูงกว่าแมงมุมอื่นๆในด้านการแก้ปัญหาหรือใช้กลยุทธในการจับเหยื่ออยู่แล้ว ซึ่งโดยรวมก็สอดคล้องกับแมงมุมอื่นๆทั้งแบบชักใยและวงศ์ Salticidae อื่นๆ

นอกจากความสามารถในการสื่อสารกับบุคลากรนักวิจัยแล้ว SCP-1470 ก็ไม่มีพฤติกรรมที่แตกต่างไปจาก P. fimbriata ชนิดที่พบในควีนแลนด์ แต่เนื่องจากความสามารถผิดปกติในการสื่อสารของมันจึงไม่ใช้ประสบการณ์ต่อ SCP-1470 ในการประมวลข้อสรุปใดๆของแมงชนิดนี้

การสื่อสาร

ดูเหมือนว่าวิธีการแพร่โทรจิตของ SCP-1470 นั้นจะถูกกำหนดตามหลักที่"เข้ากันที่สุด"กับจิตของผู้รับการสื่อสาร เมื่อ SCP-1470 กล่าวถึงส่วนของร่างกายของมันที่เข้าสอดคล้องกับกายวิภาคของมนุษย์โดยตรงนั้น ศัพท์ที่ใช้ก็จะถูกปรับไปตามเนื้อหา ตัวอย่างเช่น ขณะที่"ขา"นั้นจะแปลตามตัว การกล่าวถึง palp ของ SCP-1470 นั้นโดยปกติแล้วนักวิจัยจะได้รับความเป็น"แขน"

อ้างอิงจากข้อความต่อไปนี้ซึ่งได้รับมาหลังจากที่การให้ SCP-1470 เข้าหาคู่ของมันล่มเหลว:

เป็นไปตามปกติของข้อความจาก SCP-1470 ซึ่งจะรับรู้ได้ในรูปแบบที่แทบจะเหมือนกับที่มนุษย์คนอื่นจะพูด (และก็เป็นปกติด้วยเช่นกันที่ผู้รับจะรับรู้ข้อความดังกล่าวด้วยสำเนียงถิ่น)

พึงสังเกตว่าคำว่า "อีตัว" ถูกใช้เป็นคำด่าโดยไม่ส่อนัยถึงการขายบริการทางเพศซึ่งเป็นแนวคิดที่แปลกแยกจาก P. fimbriati โดยสิ้นเชิง "ปาก" หมายถึง chelicerae ซึ่งเป็นที่มีเขี้ยวแมงมุมอยู่ "แขน" หมายถึง palp ใกล้กับปากซึ่งของตัวผู้จะมีขนาดใหญ่กว่าและใช้เพื่อแสดง ในกรณีนี้นั้น SCP-1470 ใช้ทำให้ตัวเมียสังเกตเห็นมันและรู้ว่าไม่มีเจตนาร้าย "ตูด"หมายถึงส่วนท้องและแถบสีแดงดังกล่าวนั้นเคยใช้แต้มให้เพื่อแยก SCP-1470 จากแมงมุมตัวอื่น "มัดเชือก" หมายถึงการปล่อยใยแล้วกระโดดจากพื้นผิวที่แมงมุมอยู่ fและ "แล่น" ก็คือการบรรยายอย่างตรงตัวของการไถลไปตามใยกลางอากาศ เช่นเดียวกับ "เต็นท์" ซึ่งเป็นใยของ SCP-1470 ที่มันใช้เป็นที่พักอาศัยเท่านั้น

หลังจากนั้นก็ได้เอาแถบแดงออกจาก SCP-1470 และนำตัวเมียที่อายุน้อยกว่าเข้าไปในตู้กระจก ต่อไปนี้เป็นข้อความจากการสัมภาษณ์หลังจากนั้น

SCP-1470: เฮ้ย อย่าเสียงดังสิพวก เดี๋ยวน้องเขาก็ตื่นหรอก

ดร. เวสทิงตัน: ความสัมพันธ์ของนายกับเธอดูดีขึ้นนะ เธอเป็นไงบ้าง?

SCP-1470: ตอนที่เธอถูกนักล่าตัวใหญ่โยนเข้ามาในนี้เธอก็กลัวอยู่นะ อย่างน้อยฉันก็คิดอย่างนั้นล่ะ เธอพูดกับฉันแบบที่เราคุยกันไม่ได้ พวกนั้นไม่มีสักตัวที่ทำได้ แต่เธอก็แสดงออกตามแบบของเธอว่าเธอแคร์ฉันนะ เธอขอให้ฉันตามไปที่บ้านเธอแล้วอยู่นั่นจนกว่าเธอจะพร้อมน่ะ

ดร. เวสทิงตัน: พร้อมเรื่องอะไรเหรอ?

SCP-1470: รู้ๆกันอยู่น่า! สุภาพบุรุษเขาไม่พูดออกมาโต้งๆนะ รู้มั้ย? ไม่ใช่แบบที่พวกนายทำ ยังไงก็นะ ฉันคงต้องขอบคุณนาย มันไม่ใช่อย่างที่ฉันอยากได้ แต่ก็ใช้ได้แล้วล่ะ

ดร. เวสทิงตัน: นายบอกฉันว่านายอยากมีคู่นี่

SCP-1470: ฉันบอกนายว่าฉันอยากได้ภรรยา คู่นี่เป็นเพื่อน อย่างพวกเรานี่เป็นคู่หูใช่ไหม? คุยกับนายก็สนุกดีนะ แต่ฉันอยากได้… ใครสักคนที่มองตากันได้เวลาคุยด้วยน่ะ

ดร.เวสทิงตัน: เรายังไม่เคยเจอใครอื่นที่พูดได้แบบนายเลยน่ะ

SCP-1470: ก็นะ มันเป็นสิ่งที่ทำให้เราแตกต่างจากพวกป่าเถื่อนนี่ จริงไหม?

ดร.เวสทิงตัน: นายหมายถึงเผ่าพันธุ์ที่เป็นเหยื่อของนายน่ะเหรอ?

SCP-1470: ใช่ ใช่ นายแตกต่างจากพวกนั้นเพราะนายพูดได้เหมือนฉัน ฉันไม่กินอะไรที่พูดได้หรอกนะ เธอพูดไมไ่ด้ แต่… ฉันบอกได้ว่าเธอชอบฉันน่ะ เพียงแต่ว่าเธอต้องโตขึ้นอีกสักนิด ก็ไม่นานแล้วล่ะ เธอคงจะจับพวกป่าเถื่อนได้มากกว่าฉันด้วย เราจะมีลูกดีๆกัน ถ้าเพียงแต่อีตัวแก่นั่นจะอยู่ให้ห่างๆไว้นะ

ดร.เวสทิงตัน: เราเอาเธอออกไปจากพื้นที่แล้วน่ะ

SCP-1470: ฉันหวังว่านายไม่ได้ทำร้ายเธอนะ

อนึ่ง การที่ P. fimbriata ตัวผู้กับตัวเมียที่ยังไม่โตพอจะผสมพันธุ์จะอยู่ร่วมใยนั้นไม่ใช่สิ่งผิดปกติ ตัวเมียโตเต็มวัยในเวลาสองสัปดาห์ต่อมา และ SCP-1470 ก็ไปจากใยหลังจากผสมพันธุ์แล้ว ตัวเมียไม่ได้ฆ่าหรือกิน SCP-1470 ซึ่งก็เป็นปกติของชนิดนี้

ข้อความจากการสัมภาษณ์ครั้งสุดท้าย

SCP-1470: เฮ้ มีใครอยู่ไหมน่ะ?

ดร. เวสทิงตัน: สวัสดี ฉันอยู่นี่ เราจัดการกับที่อยู่ของนายนิดหน่อยน่ะ

SCP-1470: อะไร ที่แท่นน่ะเหรอ? มันก็เป็นที่ปิดน่ะแต่ฉันไม่เห็นนายเลย

ดร. เวสทิงตัน: ฉันอยู่นอกแท่น

SCP-1470: แท่นไม่มีข้างนอกสักหน่อย เจ้าทึ่ม! ไม่งั้นทำไมฉันออกไปไม่ได้ล่ะ?

ดร. เวสทิงตัน: เห็นฉันโบกมือให้หรือเปล่า?

SCP-1470: [ไม่สามารถจับความได้ "ความกลัวจนไม่อาจบรรยาย"คงเป็นคำจำกัดความที่ใกล้เคียงกับที่ผมสัมผัสได้จาก SCP-1470 ซึ่งหนีจากแท่นไปหลังจากนั้นในลักษณะของการหลบหนีตัวห้ำ P. fimbriata มีทัศนะทีดีมากแต่สั้น SCP-1470 เคยมีปฏิกิริยาด้านภาพกับเรามาแล้ว แต่ไม่เคยเป็นในลักษณะที่บ่งชี้ว่ามันรู้ตัวว่าเราปเ็นคนพูดกับมันมาก่อน - ดร. เวสทิงตัน]

ดร.เวสทิงตัน: ฉันไม่ทำร้ายนายนะ เราอยากพูดกับนายและเราอยากให้นายอยู่ต่อ

SCP-1470: ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่านายตัวใหญ่ขนาดนี้ เป็นไปได้ไงที่จะมีอะไรใหญ่แบบนี้น่ะ?

[SCP-1470 ไม่ยอมทำการสื่อสารเป็นเวลาสองชั่วโมง ผมรออยู่ที่แท่น พยายามให้เขากลับมาตอบสนองด้วย - ดร. เวสทิงตัน]

SCP-1470: ขอโทษ ฉันแค่คิดว่าพวกเราเหมือนกัน แต่นายซ่อนตัวเพราะแบบว่าฉันเป็นราชาของป่าแถวนี้ อย่างน้อยฉันก็เคยคิดว่าฉันเป็นน่ะนะ

ดร.เวสทิงตัน: บางทีฉันก็น่าจะทำแบบนั้นนะ เราตั้งใจไม่ให้นายตื่นตกใจน่ะ

SCP-1470: นายเป็นอะไรกันแน่?

ดร.เวสทิงตัน: ฉันไม่มีคำตอบที่นายจะเข้าใจได้นะ แต่ฉันเข้าใจที่นายกลัว ฉันก็เคยกลัวเหมือนกัน จากสิ่งที่ฉันเห็นว่าใหญ่โตเหมือนที่นายเห็นฉัน ถ้านายคิดแล้วรู้สึกเจ็บปวดล่ะก็ อันนั้นฉันก็เข้าใจนะ

SCP-1470: พวกเด็กๆไม่พูดกับฉัน แต่คนที่ยังอยู่ก็แข็งแรงดีน่ะนะ แต่ฉันว่ามันคงไม่สำคัญกับนายล่ะมั้ง

ดร. เวสทิงตัน: การดูแลพวกนั้นก็จะเป็นงานของฉันด้วยนะ อยากให้พวกนั้นพูดได้แบบนายจัง

SCP-1470: ฮะ! ทั้งนายทั้งฉันนั่นล่ะ ตอนนี้ฉันทั้งเหนื่อยทั้งคัน อยากเปลี่ยนเสื้อแต่ทำไม่ได้ ขอโทษที่เมื่อกี้ทำทีแปลกๆกับนายนะ ฉันก็แค่อยากจะให้นายรู้ว่า การมีโอกาสได้คุยกับใครสักคนเนี่ย มันดีจริงๆเลย

หมายเหตุจากดร. เวสทิงตัน: SCP-1470 มีชีวิตอยู่ในการควบคุมขงสถาบันเป็นเวลาทั้งสิ้นสามเดือนก่อนจะเสียชีวิตตามธรรมชาติ ในตอนที่ทำการกักกันนั้นเขายังไม่โตเต็มวัย จึงประเมินชั่วอายุของเขาได้ประมาณสี่เดือน