ในเมืองใดๆก็ตามที่มีมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่อยู่ ให้เข้าฟังการบรรยายสาธารณะ หัวข้อการบรรยายนั้นไม่สำคัญหรอก แต่การบรรยายที่ซับซ้อน (อย่างเช่นกลไกควอนตัมหรือนิวเคลียร์ฟิสิกส์) จะมีโอกาสพาไปหาผู้ถือครองได้ง่ายกว่า ฟังการบรรยายนั้นจนจบ เข้าไปหาศาสตราจารย์ผู้บรรยายในขณะที่ผู้เข้าฟังคนอื่นๆกำลังออกไป เมื่อเขาหันมาสนใจคุณแล้ว คุณต้องพูดออกไป "เป็นการเสวนาที่น่าทึ่งมากครับ แต่ขอผมดูข้อมูลเปรียบเทียบของคุณได้หรือเปล่า?" ถ้าศาสตราจารย์ผู้นั้นถอนหายใจยาวราวกับว่าคุณถามคำถามที่เสียดแทงยิ่ง เขาก็จะบอกให้คุณตามเขาไป เขาจะพาคุณไปที่ห้องทำงานหรือชั้นเรียนตามปกติ คุณจะจากมาในขณะใดระหว่างที่เดินนี้ก็ได้ หรือจะคุยเล่นด้วยก็ได้ ศาสตราจารย์ผู้นี้ไม่มีเหตุผลจะทำร้ายคุณ
ที่ห้องทำงาน ศษสตราจารย์จะเปิดประตูบานเล็กแล้วโบกให้คุณเข้าไป ในนั้นไม่มีอะไรนอกจากห้องธุรการว่างๆแต่ก็เข้าไปเถอะ ตอนที่คุณทำเช่นนั้นเขาจะตามไป แต่จงหันมาและบอกว่า "ขอบคุณครับ แต่ผมจะพูดกับผู้ถือครองแห่งการเปรียบเทียบเพียงคนเดียว" เขาจะยืนยันที่จะร่วมทางคุณ แต่คุณต้องหนักแน่นและขอเข้าไปคนเดียว เมื่อเขายอมในที่สุดแล้วก็หันกลับไป ตอนนี้ห้องทำงานจะกลายเป็นทางบันไดมืดๆลงไปด้านล่าง นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่คุณจะหนีมาได้อย่างไร้อันตราย หากคุณได้ยินเสียงเครื่องจักรดังจากข้างล่างแล้ว ก็ออกมาทันทีแล้วบอกศาสตราจารย์ว่า "ผมไม่รู้ว่าเขายุ่งอยู่" แล้ววิ่งหนีมา ถ้าโชคดีคุณก็จะไม่ไปรบกวนการทำงานของผู้ถือครอง แต่ถ้ามันเงียบแล้วก็ไปต่อได้
ลงบันไดนั้นจนกว่าคุณจะถึงทางเดินยาว มันก็ดูเหมือนทางเดินมหาวิทยาลัยธรรมดา มีรายงานและโครงการณ์ติดอยู่ตามผนัง แต่อย่าหยุดและอ่านพวกมันถ้าคุณยังคิดว่าสติของคุณมีค่า ที่ทางเดินนี้มีประตูเพียงสองบาน บานหนึ่งนั้นล็อกอยู่เสมอ อย่าพยายามฝืนเข้าไปเพราะคุณจะรบกวนผู้ถือครอง ในอีกห้องมีร่างที่ค้อมตัวและยุ่งอยู่ ทำการคำนวณอย่างบ้าคลั่งด้วยเครื่องคณิตศาสตร์อาคม เปิดประตู แต่อย่าเข้าไปจนจนกว่าเขาจะรู้สึกถึงตัวคุณ เมื่อเขาทำเช่นนั้นแล้ว คุณก็ต้องพูดออกไปอย่างเป็นธรรมดา "ผมมาช่วยทำการเปรียบเทียบครับ ศาสตราจารย์" การพูดเช่นนั้นจะทำให้เขาดีใจ เขาจะทิ้งงานที่ทำอยู่ในทันทีเพื่อพาคุณไปตามทางเดิน พูดถึงงานวิจัยของเขาอย่างกระตือรือร้นไปตลอดทาง แม้ว่าที่เขาพูดนั้นจะเต็มไปด้วยรายละเอียดคุณจะไม่สนใจก็ได้ เพราะคุณต้องการสมาธิและความแจ่มใสอย่างยิ่งยวดในห้องถัดไป
หลังประตูที่ล็อกไว้นั้นเป็นเครื่องจักรที่ใหญ่โตและน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง มันซับซ้อนเสียจนไม่มีทางแม้จะอธิบายได้แน่นอนว่าอะไรที่ทำให้มันทำงาน นักวิจัยจะพาคูณไปทางผนังด้านหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยมาตรวัดนับแสนๆจากผนังด้านหนึ่งถึงอีกด้านหนึ่ง และจากเพดานจรวดพื้น เขาจะเริ่มพูดพล่าม แต่คุณควรจะสนใจที่ผนัง เพราะเมื่อผู้ถือครองพูดว่า "เอาล่ะ เริ่มกันเลยมั้ย?" การทดสอบก็เริ่มขึ้นแล้ว เขาจะหันไปจากคุณและเริ่มเดินเครื่องจักรโดยเรียกให้คุณบอกค่าเป็นระยะ ในตอนแรกนั้นเครื่องจักรนั้นเพียงแต่เสียงดัง และคุณก็มีเวลาพอสมควรในการอ่านค่าที่ผู้ถือครองถาม แต่จากนาทีไปเป็นชั่วโมง และจากชั่วโมงไปเป็นวัน คุณก็จะมีเวลาเพียงไม่กี่วินาทีต่อแต่ละค่าที่เขาขอ พร้อมกันนั้น เสียงของเครื่องจักรจะดังขึ้น จากเสียงเครื่องกลสั่นก็เป็นเาียงกรีดร้องครางของวิญญาณที่ทรมาน จนถึงจุดที่การฟังผู้ถือครองแทบเป็นไปไม่ได้ พร้อมกันนั้น ในตอนที่คุณมองแป้นและเข็มต่างๆก็จะมีใบหน้าโผล่ออกมาระหว่างพวกมัน ตะโกนใส่คุณ บางครั้งพวกมันก็แนะนำคุณ บางครั้งก็คร่ำครวญที่มันคำนวณพลาด หากว่าเมื่อใดที่คุณช้าไปหรือบอกค่าที่อ่านผิด เครื่องจักรก็จะหยุดลงในทันใดแล้วผู้ถือครองก็จะวางมือบนหลังของคุณ เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะอ่อนโยน "ก็นะ แรกๆก็ผิดพลาดกัน" ก่อนจะผลักคุณใส่ผนังซึ่งใบหน้าของคุณจะได้คร่ำครวญอย่างวิปลาสถึงความไม่สมบูรณ์แบบร่วมกับคนอื่นๆ
การหาข้อมูลนี้จะใช้เวลาเป็นวันๆ แต่ในที่สุดเครื่องจักรนั้นก็จะค่อยๆช้าลงแล้วผู้ถือครองก็จะเรียกคุณไปหา เขาจะยื่นปึกกระดาษที่หนายิ่งกว่าวิทยานิพนธ์ซึ่งละเอียดที่สุดด้วยรอยยิ้ม บอกให้คุณเอามันไปศึกษาเพื่อทำสำเนา รับกระดาษนั่นมาแล้วออกมาอย่างที่คุณเข้าไป รายงานนั้นจัดหมวดหมู่และวิเคราะห์ความเจ็บปวดของทุกชีวิต เปรียบเทียบมันด้วยรายละเอียดที่ทำให้เกือบทุกคนที่ได้อ่านมันต้องเป็นบ้าด้วยแรงกระตุ้นที่จะเปรียบเทียบทุกอย่างในทุกแง่มุม แต่ส่วนสุดท้ายของเอกสารนั้นเป็นเพียงแต่ค่าสถิติ เปรียบเทียบสถานะของจักรวาลกับเวลาที่พวกมันมารวมกัน
รายงานนั้นคือวัตถุหมายเลข 512 จาก 538 คุณรู้แล้วว่า"เขา"ทำการวิจัยอยู่ ทีนี้คุณต้องค้นหาว่าเพื่ออะไร